Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, Πρωθυπουργός της χώρας, εκφώνησε έναν βαθυστόχαστο επικήδειο. Εμοιαζε εκ καρδίας για τον «ευγενή αντίπαλο», όπως τρυφερά αποκάλεσε τον αποθανόντα Κώστα Σημίτη. Τι ωραία φράση! Πόσα χρόνια, έρμη Ελλάδα των διχασμών, είχες να ακούσεις τέτοια φράση. Οι λέξεις έχουν βάρος. Εμοιαζε να έπιασε τις κοινές κλωστές τους και μιλώντας για εκείνον, κρυφά συναντούσε και τον εαυτό του, όπως η αναφορά του στο περίφημο «Μπλοκάκι. Με το οποίο οι διακηρύξεις γίνονται πράξη για να υπάρχει μετρήσιμο αποτέλεσμα»… Κι έγινε το μπλοκάκι τού ενός, οι μπλε φάκελοι του άλλου…

Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τη συνέπεια του Κυριάκου; Και πιο κάτω: «Δεν μπήκε στον πειρασμό να μεταλλαχθεί», «Μια εξαίρεση στον πολύβουο κόσμο των συνθημάτων», ιδού η αιώνια μάχη με τον λαϊκισμό, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να είμαστε ειλικρινείς, πιο alert και τους πολίτες πιο πονηρεμένους πια. Και έκλεισε με το πλέον συμπυκνωμένο ουσιώδες: «Επέλεξε έναν επίλογο με νόημα». Ετσι, ακριβώς. Και το διαπίστωνες ακόμα και στην κηδεία, ακόμα και στους ανθρώπους που ενέκρινε η Δάφνη Σημίτη να μιλήσουν.

Πέραν της Προέδρου της Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μόνο φίλοι ζωής, συνομιλητές ζωής. Ο Γιάννης Βούλγαρης, ο Τάσος Γιαννίτσης, ο σπαρακτικότερος όλων Κωνσταντίνος Τσουκαλάς. «Εβλεπες» σε κάθε λέξη τους –η γραφή μιλάει– την έγνοια τους για διαφύλαξη κάθε στιγμής τους, την έγνοια τους για τη Δάφνη. Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι. Δείξε μου τους εχθρούς σου να σου πω ποιος είσαι.

Δείξε μου και τους απόντες από την κηδεία σου να τους ξεμπροστιάσει η αλήθεια. Μια κηδεία που διαφυλάχθηκε και δεν την «ξεχείλωσε» τίποτα. Και έφτασε και μια πληροφορία ως επισφράγιση: όπως ο πρώην πρωθυπουργός είχε αποποιηθεί τον μισθό του καθηγητή, αντιστοίχως, από συγγενές ήθος, η Δάφνη Σημίτη αποποιείται τη σύνταξη χηρείας. Ειδικότερα, δεν θα καταθέσει χαρτιά για τη χορήγηση σύνταξης χηρείας, με τη σύνταξη του πρώην πρωθυπουργού να ολοκληρώνεται με τον θάνατό του.

Στην εξόδιο ακολουθία, όπως προείπα, εξίσου ηχηρά μίλησαν και οι απουσίες. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος είχε λάβει από τον Κώστα Σημίτη δακτυλίδι πρωθυπουργίας, απών. Οπως έγραψε σε ανάρτησή του, «Υποχρεώσεις τον κράτησαν στην Κίνα».

Δεν υπάρχει κηδεία χωρίς γέλιο, λέει ο λαός. Γελάστε ελεύθερα. Προκόπης Παυλόπουλος, απών. Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, απών.Ο Αντώνης Σαμαράς, απών. Ο Αλέξης Τσίπρας απών, με κορονοϊό. Αντιστοίχως μελετώντας τους παρόντες, τρεις γραμματείς του ΠΑΣΟΚ, ο Χρυσοχοΐδης στη ΝΔ, οι δε Ξενογιαννακοπούλου και Ραγκούσης στον ΣΥΡΙΖΑ. Ωραία χωρίστηκαν και ξεκαθάρισε το τοπίο. Τυχερή ετούτη η γενιά ψηφοφόρων, με ένα σωρό στοιχεία επάνω στο τραπέζι της ψήφου.

Τι δεν καταλαβαίνεις; Αλλά, να σας πω την αλήθεια μου, έβραζα κάθε που η κάμερα έπιανε και περιπτώσεις όπως του Πέτρου Ευθυμίου. Που αφού, τις τελευταίες μέρες πέρασε τεθλιμμένος από εκπομπές εκθειάζοντας τον μεγάλο εκσυγχρονιστή Σημίτη, προσφάτως ωστόσο τον θυμάμαι να υποδεικνύει για αρχηγό ΠΑΣΟΚ τον Χάρη Δούκα, δήμαρχο Αθηναίων. Επιτρέποντάς μου να διαπιστώσω ότι πέρασε από το πλευρό εκσυγχρονιστή αλλά τίποτα δεν έμαθε περί εκσυγχρονισμού…

Κηδεία, χωρίς πικρό γέλιο. Πικρογελάστε, ελεύθερα. Υπάρχει, αναγνώστες μου, και μια ακόμα μεγάλη στιγμή κατά την άποψή μου, που πολύ θα ήθελα να αναδείξω.

Δυο-τρεις λέξεις της Αννας Διαμαντοπούλου (που ποτέ δεν ξέχασε τον Κώστα Σημίτη), όταν της ζητήθηκε, έξω του ναού να πει δυο λόγια: «Ολες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις έδωσαν το παρών και τίμησαν έναν μεγάλο Ελληνα, έναν μεγάλο Ευρωπαίο». Ακούς, αναγνώστη: «Ολες οι δημοκρατικές δυνάμεις». Αμήν! Πόσα και πόσα χρόνια έχω να θυμάμαι εκείνο το διχαστικό, δύσοσμα αυθάδες, μικρόψυχο «Το ΠΑΣΟΚ και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», εξαιρώντας από την παρέα τούς ψηφοφόρους της ΝΔ.

Σκόνη και θρύψαλα πια ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ σε ασταθή αναδιάταξη, εξαιρετικά στελέχη του παλιού ΠΑΣΟΚ σε σπουδαίες θέσεις ευθύνης (Σκέρτσος, Πιερρακάκης, Φλωρίδης, Χρυσοχοΐδης και πολλοί άλλοι…) από έναν Πρωθυπουργό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κεντρώο από τα γεννοφάσκια του. Μικρό χωριό, ετούτη η χώρα… Δέκα εκατομμύρια πληθυσμός στα 8,025 δισεκατομμύρια ανθρωπότητας.

Σύμμαχος μιας Ευρώπης που μπάζει νερά και ενός πλανήτη που πουντιάζει πολέμους, δράμα, ανασφάλεια, κλιματική αλλαγή… Πού πας, ρε Καρατάσο! Πόσο ακόμα αντέχουμε λαϊκισμό και διχασμό; Αναγνώστες μου, συχνά ονειρεύομαι ότι υγιώς σκεπτόμενοι ψηφοφόροι, μαθημένοι από την Ιστορία μας, μπορεί να τους εξαναγκάσουμε στη υγιείς συνεργασίες. Είναι ό,τι πιο δύσκολο για την ψυχοσύνθεσή μας, αλλά… Ας κάνουμε κι αλλιώς….

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είτε αντέχουμε να το βλέπουμε είτε όχι, έδειξε και δείχνει τον δρόμο σε πολλά πεδία. (Οπως κάποτε το προσπάθησε ο Κώστας Σημίτης, αλλά, βλέπεις, ήταν πολύ κοντά στο μεγάλο πάρτι και φαγοπότι, το οποίο δεν απέτρεψε. Εν αντιθέσει, εμείς είμαστε κοντά στην πρόσφατη δεκάχρονη πτώχευση της χώρας. Τη θυμόμαστε; Να τη θυμόμαστε!)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News