Κύκλωμα που έστελνε διπλώματα οδήγησης με κούριερ στο σπίτι, εξάρθρωσε η αστυνομία στην Κατερίνη. Με 3.000 ευρώ και δίχως καν να εμφανιστείς αυτοπροσώπως για μαθήματα ή εξετάσεις, σε έχριζαν οδηγό, συχνά για επαγγελματικά οχήματα. Κι όποιον πάρει ο Χάρος…

Τα τριάκοντα αργύρια της προδοσίας απέναντι σε μια κοινωνία που τους εμπιστεύτηκε την πιστοποίηση της οδηγικής επάρκειας, όσων πιάνουν τιμόνι. Εκείνων που αύριο θα οδηγήσουν μαυροφορεμένες οικογένειες πάνω από κάτασπρα μνήματα…

Βλέποντας ξανά και ξανά το βίντεο με τον θανάσιμο τραυματισμό του νεαρού Ιάσωνα έξω από τη Βουλή δεν μπορεί να χωνέψει κανείς πώς από τόσο λίγους ανθρώπους έγιναν τόσα πολλά και σοβαρά λάθη. Από την νοοτροπία του οδηγού του υπηρεσιακού οχήματος που εντελώς κυνικά θεωρεί ότι για τον ίδιο όλα επιτρέπονται, μέχρι την κακώς εννοούμενη ευγένεια του οδηγού ταξί που ως μη όφειλε του παραχωρεί προτεραιότητα. Και η λάθος επιλογή του άτυχου νέου να αποφύγει το ταξί από δεξιά επιταχύνοντας. Το μάλλον λυμένο κράνος, που εκσφενδονίστηκε την κρίσιμη στιγμή ήταν η τελευταία νότα στη μελωδία της ζωής του που σταμάτησε τόσο άχαρα…

Ο Θεός να δίνει δύναμη στην οικογένειά του, η οποία την ώρα που ο πόνος έκαιγε το νου και τα σωθικά, είχε το μεγαλείο ψυχής να χαρίσει ζωή μέσω της δωρεάς οργάνων.

Ως δικυκλιστής σε καθημερινή βάση τα τελευταία 20 χρόνια, ως άνθρωπος που έχει χάσει φίλο από παρόμοιο περιστατικό και έχει δει άλλον να μένει παράλυτος, νιώθω τον πόνο τους. Οπως νιώθω την αγωνία εκείνου του δευτερολέπτου που ο αναβάτης αντιλαμβάνεται ότι η ζωή του δεν είναι στα χέρια του. Εχει συμβεί σε όλους μας, απλώς κάποιοι ήμασταν πιο τυχεροί στο ασφάλτινο τραπέζι αυτής της επικίνδυνης ρουλέτας…

Κακά τα ψέματα, η οδήγηση μοτοσικλέτας στους ελληνικούς δρόμους είναι μια περιπέτεια. Πρέπει να μαντεύει ο οδηγός τις προθέσεις ή τις σκέψεις του αυτοκινητιστή που είναι δίπλα ή μπροστά.

Επαγγελματίας ή ερασιτέχνης, άνδρας ή γυναίκα, νέος ή ηλικιωμένος, δεν κάνει μεγάλη διαφορά παρά τις σεξιστικές προκαταλήψεις που όλοι έχουμε κάπου στο βάθος του μυαλού μας. Δεν υπάρχει ομάδα «υψηλού κινδύνου». Υπάρχει όμως μεγάλη ομάδα υψηλής αδιαφορίας…

Ο μοτοσικλετιστής πρέπει σε ένα κλείσιμο των βλεφάρων να επιλέξει εάν θα φρενάρει ή θα επιταχύνει για να αποφύγει μια απλή επαφή. Μια επαφή που στο αυτοκίνητο θα προκαλέσει μια γρατζουνιά, αλλά για τον ίδιο ίσως αποβεί μοιραία…

Ενα ζήτημα που θα μπορούσε να τεθεί σε συζήτηση είναι τα (απαγορευτικά για τους πολλούς…) κόστη για τα «παρελκόμενα» του μοτοσικλετιστικού εξοπλισμού. Ενα ειδικό για αναβάτες μπουφάν μπορεί να κοστίζει δύο και τρεις και τέσσερις φορές πάνω από ένα πολύ καλής ποιότητας πανωφόρι, καθώς οι τεχνολογίες που ενσωματώνει προστατεύουν από τραυματισμούς. Δεν πρόκειται για ένδυμα πολυτελείας αλλά για εξοπλισμό ασφαλείας. Υπό αυτό το πρίσμα θα μπορούσε να υπάρξει μια πρωτοβουλία μείωσης του ΦΠΑ όπως έγινε, εξάλλου και με τα κράνη. Κι αυτό απολύτως ενδεικτικά.

Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν. Κανένα κόστος δεν είναι αρκετά μεγάλο για να συγκριθεί με την ζωή και την αρτιμέλεια νέων ανθρώπων προερχόμενων, κατά κανόνα, από την πιο παραγωγική ομάδα του πληθυσμού.

Οταν ξηλώσουμε από το μυαλό μας στερεότυπα των ’80s, που λένε ότι «για όλα τα τροχαία φταίνε οι μηχανόβιοι», οι «καμικάζι της ασφάλτου» κ.λπ., ίσως βρεθεί χώρος για τη σκέψη πως ο συμπολίτης μας που κυκλοφορεί με μοτοσικλέτα μέσα στη βροχή και το κρύο, αξίζει την προσοχή των αυτοκινητιστών περισσότερο από ό,τι το γραπτό μήνυμα που ήρθε στο κινητό τηλέφωνο…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News