Νέα κόντρα στον τηλεοπτικό ορίζοντα εδώ και λίγες ημέρες. Το κανάλι του ΣΚΑΪ, από τη μία, και ο Αντώνης Κανάκης, από την άλλη, έχουν βγάλει τα μπαλάκια και τα πετούν ο ένας στον άλλον. Κατ’ αρχάς, να ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι o Αντώνης Κανάκης δεν δικαιώθηκε πρωτοδίκως στη δικαστική διαμάχη του με το κανάλι του Φαλήρου.

Ο μεν πρώτος και η εταιρεία του είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη ζητώντας να κηρυχθεί άκυρη η καταγγελία της σύμβασης και να τους καταβληθεί αποζημίωση (2.232.927 ευρώ στην εταιρεία και 250.000 ευρώ στον ίδιο, προσωπικά). Το δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς του παρουσιαστή και της εταιρείας και άφησε ανοιχτή τη δυνατότητα για τον ΣΚΑΪ να διεκδικήσει ποσό άνω των 250.000 ευρώ από τους αντιδίκους, το οποίο κατέβαλε για εκπομπές που δεν παρέδωσαν ποτέ.

«Ο ΣΚΑΪ μπορεί να μην τα πηγαίνει καλά με την ουσία της Δικαιοσύνης, αλλά τα πηγαίνει καλά με τη λειτουργία της Δικαιοσύνης», είπε ο παρουσιαστής σε εκπομπή του. Αφού προηγουμένως είχε αναφερθεί στο θέμα των στίχων του Πάνου Βλάχου και τη μήνυση που του έκανε ο Αρης Πορτοσάλτε, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «αυτοί που ενοχλούνται περισσότερο από τη σάτιρα είναι αυτοί που είναι ένοχοι για όσα η σάτιρα τους καταλογίζει» και ότι «στο παρελθόν, όταν η πολιτική και η δημοσιογραφική εξουσία δέχονταν τα βέλη της σάτιρας, δεν έμπαιναν ποτέ στη διαδικασία του διαλόγου».

Το κανάλι απάντησε από την πλευρά του ότι «ο Αντώνης Κανάκης, όπως δηλώνει, δεν γνωρίζει καλά τη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Δεν γνωρίζει δηλαδή ότι η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα δεν χαρίζει 2,5 εκατ. αν δεν τα έχεις δουλέψει, μόνο και μόνο επειδή λέγεσαι Αντώνης Κανάκης και θεωρείς ότι όλα πρέπει να λειτουργούν υπέρ σου. Χρήματα τα οποία άνθρωποι, στους οποίους απευθύνεται καθημερινά με λαϊκίστικες φανφάρες και δήθεν επίγνωση των δυσκολιών που περνάνε, δεν θα δουν ποτέ, και ας δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ».

Ασφαλώς, οι «Ράδιο Αρβύλα» έχουν χτίσει όλα αυτά τα χρόνια ένα κοινό που τους παρακολουθεί πιστά. Και πλέον, δεν έχουν και ανταγωνιστές. Είναι η μόνη εκπομπή που έχει μείνει στην ελληνική τηλεόραση, υπό τον τίτλο «σατιρική». Και με τη δυναμική που τους δίνει η μακροχρόνια παρουσία τους στα τηλεοπτικά τερέν, σχολιάζουν με τον τρόπο τους ό,τι απασχολεί την επικαιρότητα.

Αν η σάτιρά τους ήταν όντως ενοχλητική, αν ήταν αιχμηρή πανταχόθεν, θα είχαν θέση στην τηλεόραση; Δεν είμαι και πολύ σίγουρη. Η σάτιρα που τσακίζει κόκαλα δεν βρίσκει θέση στην ελληνική τιβί. Κι αν βρει, θα τη βρει για λίγο ή, εν πάση περιπτώσει, κάποια στιγμή είναι βέβαιο ότι θα τη χάσει. Τον Τζίμη Πανούση δεν θα τον έβαζαν ποτέ μπροστά σε μια κάμερα πανελλήνιας μετάδοσης τώρα. Οχι ότι τον έβαλαν και τότε που ζούσε, δηλαδή.

Θέλω να πω ότι όσοι επιβιώνουν στα τηλεοπτικά πλατό κάνοντας σάτιρα, αποδεικνύεται ότι το καταφέρνουν επειδή τελικά δεν κάνουν σάτιρα ακριβώς. Επικεντρώνονται κυρίως σε μια χοντροκομμένη πλάκα και σε έναν ανάλαφρο χιουμοριστικό σχολιασμό. Οταν θέλουν να καυτηριάσουν, δεν το κάνουν με νυστέρι που κόβει, αλλά με ένα απαλό βαμβάκι. Και όταν θέλουν να κατακεραυνώσουν, εννιά στις δέκα φορές λαϊκίζουν.

Εχει αποδειχθεί, άλλωστε, ειδικά όταν πρόκειται για ευαίσθητα θέματα της επικαιρότητας, ότι ο λαϊκισμός είναι μόδα. Και είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να μπεις στην καρδιά ενός κοινού που βλέπει, αλλά δεν ακούει. Και μοιραία, δεν μπορεί να αντιληφθεί όλες τις πτυχές ενός θέματος ή ενός προβλήματος. Θα του πεις αυτό που θέλει να ακούσει και εκείνο θα σε αποθεώσει γιατί τα λες καλά και τα χώνεις εκεί που πρέπει.

Δεν λέω ότι δεν συμφωνώ ποτέ με όσα ακούω στην εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα», ούτε ότι δεν γελάω με κάποιους σχολιασμούς τους. Εκείνο που λέω, όμως, είναι ότι η ομάδα αυτή, με πρωταγωνιστή τον Αντώνη Κανάκη, δεν κάνει αντισυστημική σάτιρα, όπως καμώνεται ότι κάνει. Είναι μέρος του συστήματος, στο οποίο, άλλωστε, εργάζεται τόσα χρόνια. Αν τα έβρισκαν με τον ΣΚΑΪ (με τον οποίο δεν υπήρξε πρόβλημα ως προς το περιεχόμενο της εκπομπής, δηλαδή με τη σάτιρά τους, αλλά σε άλλα διαδικαστικά), μια χαρά θα κάθονταν κι εκεί και δεν θα πετούσαν κανένα μπαλάκι εναντίον του τώρα.

Δεν τα βρήκαν, αλλά βρήκαν άλλο πλατό. Και πάλι θα βρουν, αν συνεχίσουν έτσι. Αιχμηροί, όσο μια λεπίδα που δεν ακονίζεται κατά τόπους, γιατί είναι πλέον γρανάζι ενός συστήματος που τη συντηρεί δίνοντάς της, μάλιστα, γενναιόδωρες αμοιβές. Κι εμείς θα συνεχίσουμε να τους βλέπουμε γιατί τα λένε όπως θέλουμε να τα ακούμε. Και γιατί δεν υπάρχει κάτι άλλο στη θέση τους, για να συγκρίνουμε αιχμηρότητες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News