Η ιερή οργή για τα αυθαίρετα μετά την τραγωδία στο Μάτι τελικά δεν ήταν ούτε τόσο ιερή, ούτε και τόσο οργή. Διότι στο Μαξίμου κατάλαβαν –ή μάλλον ήξεραν– κάτι πολύ απλό: η αμιγώς πράσινη προσέγγιση στο θέμα των αυθαιρέτων δεν είναι απλώς υποκριτική —αυτό εδώ που τα λέμε σπάνια τους προβλημάτισε—, δεν είναι εποικοδομητική με όρους κάλπης.

Για ποιο λόγο δηλαδή –«δεν κατάλαβα;» που θα έλεγε και ο Αλέκος Φλαμπουράρης– δεν μπορούν τα αυθαίρετα να είναι χρήσιμα στην κυβέρνηση ανάλογα με την περίσταση; Και ως ασπίδα για την κριτική μετά τον όλεθρο στο Μάτι και ως εργαλείο προεκλογικού λαϊκισμού και ψηφοθηρίας.

Γιατί να μην είναι επωφελής μια φωτογραφία με μια ωραία βίλα μέσα στα πεύκα, στην πρώτη σελίδα μιας φιλικής εφημερίδας, και τον Αύγουστο και τον Δεκέμβριο; Ποιος τους εμποδίζει; Κανένας. «Μάθε μπαλίτσα απ’ τον άρχοντα» που έλεγε και μια ψυχή.

Τον Αύγουστο η φωτογραφία της βίλας «αξιοποιήθηκε» άρον άρον, μέσα στον πανικό, για να αντιμετωπιστεί η κριτική για την ανυπαρξία του κράτους όταν η φωτιά σάρωνε τους ανθρώπους. Διότι προφανώς δεν ευθυνόταν η ίδια η κυβέρνηση. Και κάπως έτσι βρήκε γρήγορα αυτούς που… έφταιγαν και τους κρέμασε στα μανταλάκια.

Hταν η εποχή που θα έβγαιναν οι μπουλντόζες να κατεδαφίσουν τα αυθαίρετα.

Παρότι συνέβησαν μόλις το περασμένο καλοκαίρι, όλα αυτά θεωρούνται ήδη… last year. Οι μήνες πέρασαν και καθώς μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο τα ρεπορτάζ των εφημερίδων μιλούν πια για νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος που προβλέπει τακτοποίηση αυθαιρέτων μέσα σε δάση για 40 έτη. Πάνω κάτω τις ίδιες ημέρες μάθαμε ότι σύντομα θα ανακοινωθεί πρόγραμμα δεκάδων χιλιάδων διορισμών στο Δημόσιο σε βάθος τετραετίας.

Οι προτεραιότητες άλλαξαν. Στο επίκεντρο δεν είναι πια η προστασία του περιβάλλοντος ούτε η ανάγκη να προλάβουμε αντίστοιχες καταστροφές όπως αυτή του καλοκαιριού. Τώρα έχουμε εκλογές.

«Καίω τα δέντρα, χτίζω μεζονέτες, θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες» τραγουδούσε ο Τζίμης Πανούσης στο διάσημο κομμάτι του «Νεοέλληνας» το οποίο συνοψίζει με μοναδικό τρόπο όψεις της μεταπολιτευτικής πραγματικότητας.

Και επειδή στο Μαξίμου γνωρίζουν ότι αυτές οι όψεις, παρότι θανάσιμες, φέρνουν ψήφους είπαν να μην μας στερήσουν το ριμέικ του μεταπολιτευτικού «ονείρου». Διορισμοί στο Δημόσιο και αυθαίρετα πάνε πακέτο.

Κάπως έτσι, οδεύοντας προς τις εκλογές, μαζί με τοn διορισμό στο Δημόσιο, σιγά-σιγά, βήμα-βήμα, με τα χέρια μας και τη λεβεντιά μας θα χτίσουμε κι ένα ωραίο διώροφο στο δάσος ή στην παραλία. Κι αν έρθει το κράτος να μας πει ότι είναι παράνομο θα βάλουμε τις φωνές για την αδικία: «Το διπλανό νομιμοποιήθηκε μόλις χθες για 40 χρόνια», θα πούμε. Και οι αγώνες θα δικαιωθούν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News