Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ΙΕΚ, θα είχε στο πρόγραμμά του τον κλάδο του Επαγγελματικού Ανθρωπισμού. Απασχόληση που εξασφαλίζει ταχεία επαγγελματική ανέλιξη, δημοφιλία και κοινωνικό status με χιλιάδες Like από κάτω.

Βέβαια ο επαγγελματικός ανθρωπισμός είναι σαν τη δημοσιογραφία: σίγουρα θα σε οδηγήσει κάπου καλύτερα, αρκεί να τον εγκαταλείψεις εγκαίρως. Την Πρωτοχρονιά του 2015 πονάς κοιτάζοντας μέσα στα μάτια των παιδιών. Σε συγκλονίζει η απόγνωση που βγαίνει από την αγκαλιά μίας μάνας με μαντίλα. Οργίζεσαι για την ανάλγητη Ευρώπη, για τους κυβερνήτες του Λιμενικού που βυθίζουν στα απόνερα την ελπίδα για καλύτερη ζωή. Την 1η Φεβρουαρίου του 2015 δεν προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα από όλα αυτά επειδή πηγαίνεις καφέδες στον υπουργό. Άλλωστε μέσα σε λίγες μέρες έχεις ανακαλύψει ότι για το πρόβλημα ευθύνονται άλλοι: ο καπιταλισμός που δημιουργεί κρίσεις, η Τουρκία, οι διακινητές, οι ακροδεξιοί Ευρωπαίοι που κλείνουν τα σύνορα και δημιουργούν το μποτιλιάρισμα της απελπισίας στην Ειδομένη.

Επίσης ο επαγγελματικός ανθρωπισμός φέρνει και λεφτά στο σπίτι. Όλο και κάποιος συγγενής θα φτιάξει μία ΜΚΟ για παροχή βοήθειας προς τους πρόσφυγες. Όλο και κάποιος φίλος θα έχει, τι σύμπτωση, μία εταιρεία που προσφέρει γεύματα. Η χώρα είναι μικρή και εκτελεί το μεγαλύτερο πρόγραμμα ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ιστορία. Είναι λογικό να εμπλέκονται γνωστοί και φίλοι. Δεν θα ποινικοποιήσουμε και τις κοινωνικές σχέσεις.

Πριν από λίγες εβδομάδες ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κατέθεσε μήνυση κατά της εφημερίδας «Φιλελεύθερος», η οποία, με εκτενές ρεπορτάζ, υποστήριξε ότι το πεδίο ευθύνης του κ. Καμμένου δύναται να ελεγχθεί για αδιαφάνεια στη διαχείριση κονδυλίων που προορίζονται για τους πρόσφυγες. Το ρεπορτάζ επισήμαινε τη διάθεση κονδυλίων με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, ενώ αναδείκνυε εύλογους προβληματισμούς για χειρισμούς που βρίσκονται στη σφαίρα του παραλόγου. Ας πούμε διατίθενται 100.000 ευρώ μηνιαίως για την εκκένωση βόθρων στη Μόρια, ενώ με τα ίδια χρήματα θα μπορούσε να κατασκευαστεί αγωγός λυμάτων.

Συνολικά η χώρα μας έχει λάβει περί τα 1,6 δισ ευρώ. Ωστόσο έχει πιστοποιήσει σε δαπάνες μόνο το 35% από τα 566 εκατ. ευρώ που έχει εισπράξει από την τακτική κοινοτική χρηματοδότηση, ενώ το 68% από τα 570 εκατ. ευρώ της έκτακτης χρηματοδότησης (δηλαδή 388 εκατομμύρια) πήγαν σε ΜΚΟ. Επίσης, 182 εκατομμύρια ευρώ κατευθύνθηκαν σε κρατικούς φορείς με βασικότερο το ΥΠΕΘΑ, κυρίως για τη δημιουργία κέντρων υποδοχής.

Και όσον αφορά την αδιαφάνεια, σημειώστε τι είχε δηλώσει αναπληρωτής υπουργός Αμυνας Φώτης Κουβέλης, μόλις τον Μάιο: «το ΓΕΣ διαθέτει τις απαιτούµενες πιστώσεις στους κατά τόπους αρµόδιους Σχηματισμούς του Στρατού Ξηράς, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη διενέργεια ανεξάρτητων διαγωνισμών και τη σύναψη των συµβάσεων, ανά Κέντρο/Δοµή Φιλοξενίας προσφύγων – μεταναστών, ακολουθώντας την προβλεπόµενη διαδικασία. Σε αυτήν προβλέπεται η διαπραγμάτευση χωρίς δημοσίευση προκήρυξης διαγωνισµού, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης της εθνικής νοµοθεσίας, µε την επιφύλαξη εφαρμογής της νοµοθεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις δηµόσιες συµβάσεις», µε προσαρμογή των διαδικασιών στο πλαίσιο του ν. 4412/16 και του άρθρου 33 του ν. 4508/17, βάσει του οποίου οι ως άνω συµβάσεις θεωρούνται ότι καλύπτουν την προϋπόθεση των σχετικών διατάξεων περί συνδρομής έκτακτης και κατεπείγουσας ανάγκης, οφειλόμενης σε γεγονότα απρόβλεπτα για τις αναθέτουσες αρχές, που δεν απορρέουν από δική τους ευθύνη».

Κοινώς έχουν δημιουργήσει νομικό πλαίσιο που τους επιτρέπει να κάνουν διαγωνισμούς-εξπρές. Αλλά επειδή η Αριστερά είναι ταυτισμένη με τη διαφάνεια, ο κ. Κουβέλης διευκρινίζει ότι: «Το ΓΕΣ, ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, με γνώμονα πρωτίστως την εξασφάλιση της διαφάνειας και του ανταγωνισμού, την αποφυγή των διακρίσεων και την ίση μεταχείριση των οικονομικών φορέων στην πρόσβαση της αγοράς, όπως και την τήρηση των προδιαγραφών, επιδεικνύει τη δέουσα επιμέλεια και αναρτά υποχρεωτικά και τις διακηρύξεις των εν λόγω συμβάσεων».

Αυτό που δεν λέει ο κ. Κουβέλης είναι ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου η προκήρυξη αναρτάται μισή ώρα πριν από τη λήξη της σχετικής διαδικασίας. Όπως επίσης υπάρχουν και καταγγελίες για ευνοϊκή μεταχείριση ημετέρων. Η πιο χαρακτηριστική είναι εκείνη που έκανε η βουλευτής Σερρών του ΣΥΡΙΖΑ Αφροδίτη Σταμπουλή, όταν κατήγγειλε το μέλος και αναπληρωτή συντονιστή της τοπικής Νομαρχιακής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Τάπα επειδή ανέλαβε έργο σίτισης προσφύγων ύψους 750.000 ευρώ, με τον έλεγχο της νομιμότητας να γίνεται από την… κόρη του που ήταν η συντονίστρια του χώρου φιλοξενίας.

Το Μάρτιο του 2017 ο Guardian έγραψε ότι από τα 100 ευρώ που διοχετεύονται στην Ελλάδα για τους πρόσφυγες, τα 70 ξοδεύονται σε άσκοπες δαπάνες. Κατά την εφημερίδα, για τον κάθε πρόσφυγα που βρίσκεται στην Ελλάδα, διατίθενται 14.000 δολάρια. Και όμως, υπάρχει η Μόρια.

Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζήτησε να γίνει έρευνα μετά τα δημοσιεύματα για αδιαφάνεια και κατασπατάληση πόρων. Αντίστοιχα κινείται και η OLAF, η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία για την Καταπολέμηση της Απάτης. Ενδεχομένως να βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο που στήθηκε πάνω σε μία απάτη φτιαγμένη από ανθρωπισμό και υποκρισία. Και αν από τη μία είναι εκείνοι που βούτηξαν το ψωμάκι τους σε κροκοδείλια δάκρυα, από την άλλη είναι μία ολόκληρη κοινωνία που, όπως αποδείχθηκε, το ενδιαφέρον της για τους πρόσφυγες εξαντλήθηκε όταν σταμάτησε να τους βλέπει.

Όχι, το ενδιαφέρον των πολλών δεν ήταν ανθρωπιστικό. Ήταν ανησυχία μη γεμίσουν οι γειτονιές μας πρόσφυγες που θα μαγαρίσουν τα κορίτσια μας και θα λερώσουν τις εκκλησιές μας. Όσο δεν τους βλέπουμε, τα πράγματα είναι μια χαρά. Χαλάλι και τα λεφτά. Στο κάτω-κάτω δικά μας είναι;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News