Οι Αμερικανοί λένε πως μπορείς να βγάλεις το παιδί από το γκέτο, αλλά όχι το γκέτο από το παιδί. Κατ’ αναλογία, μπορείς να βγάλεις τον «βασιλιά» της πρωινής ζώνης από ένα περιβάλλον λαϊκισμού, αλλά όχι τον λαϊκισμό από τον «βασιλιά» της πρωινής ζώνης. Ετσι, και αυτός επέστρεψε πρωί πρωί στο δράμα των πλειστηριασμών. Και θύμισε τις εποχές με τις μπάρες στα διόδια και τον καιρό που έδινε τηλεοπτικό βήμα πανεθνικής εμβέλειας στον Αρτέμη Σώρρα. Του ζητούσε βέβαια επιθετικά να αποδείξει ότι δεν είναι απατεώνας, αλλά από την άλλη τον νομιμοποιούσε βάζοντας την περιγραφή «Πρ. Ιδρ. Αποπληρωμής Δημοσίου Χρέους» κάτω από τη φωτογραφία του.

Ολα συνδέονται. Στα Γρεβενά ή στο κέντρο της Αθήνας, οι πολίτες που έβλεπαν παγωμένοι στα σπίτια τους τηλεόραση συνήθιζαν μέρα με την ημέρα -το 2012 και το 2013- στην ιδέα ότι υπάρχουν και απλές λύσεις που μπορούσαν να δοθούν άμεσα. Και στο κάτω κάτω αν όχι αυτός τον οποίο αμφισβητούσε τάχα μου ο παρουσιαστής ότι είχε τα 600 δισ., γιατί όχι ο άλλος -που δεν τον αμφισβητούσε- και έλεγε απλά ότι θα σκίσει τα μνημόνια; 

Κάπως έτσι φτάσαμε στο 2015 και στο τρίτο μνημόνιο, με το οποίο θεσπίστηκαν το 2017 οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ενώ το 2019 καταργήθηκε και η οριζόντια προστασία της πρώτης κατοικίας.

Την Τρίτη που μας πέρασε, ο Αλέξης Τσίπρας, φορώντας το λαϊκό κοστούμι και ποντάροντας στη σύγχυση, επισκέφθηκε τη γυναίκα που βίωσε το σοκ του δικαστικού επιμελητή να διαλύει την πόρτα και να την πετάει έξω με λίγα ρούχα και τις γάτες της. Η εικόνα της κατεστραμμένης εισόδου είχε ήδη κατακλύσει τα social media μία ημέρα πριν, προκαλώντας σύγκρυο σε όσους έβαζαν τον εαυτό τους στη θέση του ανθρώπου που έζησε αυτά που έζησε. Χρωστούσε, ναι, αλλά να της πάρουν το σπίτι, σπάζοντας την πόρτα; 

Την Δευτέρα το βράδυ στα γραφεία της Κουμουνδούρου, την ώρα που έτριβαν τα χέρια τους από τη λαϊκή αγανάκτηση και το κύμα συμπαράστασης για τα όσα συνέβησαν στην Ιωάννα Κολοβού στο σπίτι της στα Ανω Ιλίσια και συζητούσαν πώς θα το κεφαλαιοποιούσαν πολιτικά, πώς δηλαδή θα έστηναν την επόμενη μέρα ένα γλυκερό σόου μπροστά στην κάμερα και πρωταγωνιστή τον κ. Τσίπρα στο σπίτι της γυναίκας, δεν μπορεί, δεν γίνεται: θα υπήρχαν και κάποια στελέχη που θα είχαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους όσα είχαν συμβεί —πριν από λίγα μόλις χρόνια επί των ημερών του αρχηγού στο Μέγαρο Μαξίμου– και ίσως να ήθελαν να του επισημάνουν τον κίνδυνο της αντίφασης. 

Διότι ακόμη και αν δεν είχαν διαβάσει τι περιείχε το τρίτο μνημόνιο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δεν μπορεί, όλο και σε κάποιο τίτλο θα είχε πέσει το μάτι τους όταν το 2017 με τις ψήφους κυβερνητικών βουλευτών γίνονταν νόμος του κράτους οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί. Κι αν δεν θυμούνταν ή ήθελαν να ξεχάσουν τι ψήφιζε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή ως κυβέρνηση κάποιοι σίγουρα θα θυμούνταν τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, άλλοτε κορυφαίο υπουργό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αλλά μετέπειτα επικριτή, να σκαρφαλώνει με μια σκάλα, ακουμπισμένη σε κλούβες των ΜΑΤ, για να τους σταματήσει.  

Τέλος πάντων για όσους δεν θυμούνται τίποτα πια, να υπενθυμίσουμε τι έλεγε μεταξύ άλλων το 2017 ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο υπουργός Οικονομικών του κ. Τσίπρα: «Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί είναι σημαντικοί, όχι μόνο για να έχουμε καλές τράπεζες, αλλά και για αναπτυξιακούς και κοινωνικούς λόγους». Και ακολούθησαν αμέτρητοι πλειστηριασμοί. Γιατί ήταν«καλοί», για «αναπτυξιακούς και κοινωνικούς λόγους»…

Αν υπήρχε λίγο περισσότερο κέφι, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να πάει και αυτός στα Ιλίσσια με μια σκάλα σαν του Λαφαζάνη. Ας είναι. Φρόντισε ο πρόεδρος να της πει μπροστά στην κάμερα ότι ακόμη και «την περίοδο των μνημονίων, παρά τις πιέσεις της Τρόικας, υπήρχε προστασία της λαϊκής πρώτης κατοικίας». Αλλά κάτι η κούραση κάτι η σκάλα που έλειπε, ξέχασε να της πει και ποιος την κατήργησε την προστασία της «λαϊκής» πρώτης κατοικίας. 

Είπαμε, σημασία έχει η αριστερή «ευαισθησία». 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News