Από την προηγούμενη εβδομάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μερικά μεθοδικά βήματα. Αρχικά στο συνέδριο του ygeiamou.gr και εν συνεχεία στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ1 το βράδυ της Τρίτης, θέλησε να προσθέσει ένα μεγάλο «αλλά» στις διαψεύσεις του για τα σενάρια των πρόωρων εκλογών.

Το «αλλά» αναφερόταν στο επικίνδυνο κλίμα τοξικότητας που καλλιεργείται στη δημόσια συζήτηση, με την επισήμανση ότι δεν μπορεί η χώρα να εγκλωβιστεί σε αυτό.

Εν συνεχεία, η αναφορά για την εξάντληση της τετραετίας υπό όρους και προϋποθέσεις, διανθίστηκε με την επισήμανση ότι «πάντοτε μπορεί να συντρέχουν λόγοι για πρόωρες εκλογές». Το ότι μπορεί να συντρέχουν λόγοι – έστω και περισσότεροι – και για το αντίθετο, είναι εν προκειμένω μάλλον ένα δευτερεύουσας σημασίας σχόλιο.

Η ουσία όλων αυτών είναι ότι με την παρέμβασή του αυτή ο Πρωθυπουργός κάνει κάτι που εκ πρώτης όψεως ακούγεται παράδοξο: Κλείνει τη σεναριολογία περί πρόωρων εκλογών, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

Υπό αυτήν την έννοια, έχουμε πλέον κάποια δεδομένα εν όψει εκλογών, όσο αναμένουμε να φανούν οι λόγοι που θα τις δικαιολογήσουν.

Το ένα δεδομένο είναι ότι ο Μητσοτάκης θα πάει με τις μηχανές στο φουλ για την πρώτη κάλπη της απλής αναλογικής. Όχι επειδή υπάρχουν ελπίδες σχηματισμού κυβέρνησης, αλλά επειδή το ποσοστό της ΝΔ σε αυτήν είναι καθοριστικής σημασίας για τη συνέχεια. Στόχος είναι προφανώς ένα ποσοστό άνω του 30%, με οτιδήποτε περισσότερο από αυτό να διευκολύνει σημαντικά την επίτευξη της αυτοδυναμίας στη δεύτερη κάλπη, όπου θα χρειάζεται ένα ποσοστό της τάξης του 37%-38% για το πρώτο κόμμα – και αναλόγως του ποσοστού που θα μείνει δίχως κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι ο Μητσοτάκης – και σωστά – εφόσον πετύχει όλα τα παραπάνω, κλείνει την ούτως ή άλλως κάπως αλλόκοτη συζήτηση περί του ποιος θα είναι Πρωθυπουργός, σε περίπτωση που χρειαστεί να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας. Προφανώς και θα είναι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος και οτιδήποτε άλλο επιθυμήσει να υποστηρίξει κάποιος, θα είναι από θεσμικής άποψης τουλάχιστον κωμικό.

Κατόπιν αυτών, στο διάστημα που απομένει, θα φανεί ποια μπορεί να είναι η αφορμή για μία πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Η πολιτική πόλωση μπορεί να θεωρείται δεδομένη (βλ. «τοξικότητα»).

Η οικονομία αρχίζει να κινείται (όχι μόνο στην Ελλάδα) σε ένα θολό τοπίο και όλοι αναμένουν τον «τυφώνα».

Ο προϋπολογισμός του 2023 είναι ένα μεγάλο (πολύ μεγάλο…) ερωτηματικό.

Και η πολιτική εκκρεμότητα στη χώρα, σε συνδυασμό με την δυνάμει αστάθεια που αυτή συνεπάγεται, αρχίζει να μοιάζει με εμπόδιο για την κατάκτηση του στόχου που ο ίδιος ο Μητσοτάκης έχει περιγράψει ως «εθνικό»: την κατάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας το 2023.

Όταν του επισημάνθηκε αυτό την Τρίτη το βράδυ, ο Πρωθυπουργός απάντησε: «Ακούω αυτό που λέτε».

Προφανώς το ακούν και άλλοι και όσο περισσότεροι γίνονται αυτοί, τόσο περισσότερο νόημα θα έχουν οι εκλογές και μάλιστα για λόγους εθνικού συμφέροντος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News