Οι εκλογές πλησιάζουν και αργότερα ή συντομότερα η πλήξη αυτής της προεκλογικής περιόδου θα λήξει και οι συζητήσεις θα γίνουν επί του πραγματικού και με συγκεκριμένα δεδομένα.

Στο διάστημα που μεσολαβεί έως τότε όλα εξελίσσονται με βάση τις καμπάνιες των αρχηγών και των κομμάτων και οι πολιτικές διαθέσεις των πολιτών επιχειρείται να διερευνηθούν από τις δημοσκοπήσεις.

Εκεί η εικόνα είναι λίγο-πολύ σαφής. Η ΝΔ προηγείται και διευρύνει τη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος παραμένει μάλλον καθηλωμένος, το ΠΑΣΟΚ κινείται πάνω κάτω στο 10%, το ΚΚΕ «τσιμπάει», ο Βαρουφάκης μάλλον μπαίνει στη Βουλή και ο Βελόπουλος έχει αρχίσει να λαχανιάζει.

Μέχρις ότου αυτή η εικόνα επαληθευτεί ή ανατραπεί προς οποιαδήποτε κατεύθυνση στις εκλογές, οι δημοσκόποι επιχειρούν να διαβάσουν δύο από τα πιο μεγάλα μυστικά: τι θα κάνουν οι αναποφάσιστοι και ποια είναι τα ρεαλιστικά μετεκλογικά σενάρια πιθανών συνεργασιών.

Στην τελευταία δημοσκόπηση της Pulse, που μεταδόθηκε την Τρίτη από το ΣΚΑΪ, η ανάλυση των δεδομένων κατέληξε στο ότι κατά μία εκδοχή και με αναλογική κατανομή των αναποφάσιστων η ΝΔ θα φτάσει στις εκλογές της 21ης Μαΐου στο 36,5% (ως εκτίμηση της μέσης τιμής του εύρους διακύμανσης μεταξύ 33,6% και 39,4%), ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθεί (με βάση την ίδια μέθοδο εκτίμησης) στο 29,5% και το ΠΑΣΟΚ στο 10,5%. Με βάση αυτή τη μέθοδο εκτίμησης, η ΝΔ θα καταλάβει 120 έδρες και το ΠΑΣΟΚ 34. Θεωρητικά, δηλαδή, θα μπορούν να σχηματίσουν μια κυβέρνηση με κοινοβουλευτική στήριξη 154 βουλευτών.

Με μια δεύτερη μέθοδο κατανομής των αναποφάσιστων, βάσει ειδικού ερωτήματος, οι αντίστοιχες εκτιμήσεις ποσοστών και εδρών καταλήγουν σε: ΝΔ 35% (118 έδρες), ΣΥΡΙΖΑ 28,5% (96 έδρες), ΠΑΣΟΚ 10,5% (35 έδρες). Το άθροισμα δηλαδή της κοινοβουλευτικής δύναμης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα έδινε μια πλειοψηφία 153 εδρών.

Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις έχει αρχίσει να αναπτύσσεται η σεναριολογία με θέμα «αφού θα βγαίνει κυβέρνηση στις πρώτες εκλογές, γιατί να πάμε στις δεύτερες;». Σε αυτό το πεδίο θα αναπτυχθεί το παιχνίδι καταμερισμού ευθυνών από το βράδυ της 21ης Μαΐου. Θα είναι μια προσχηματική συζήτηση, στην οποία όλοι θα λένε κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύουν και επιδιώκουν.

Ομως τα πράγματα θα είναι μάλλον ξεκάθαρα: Αν πράγματι ο Μητσοτάκης λάβει αυτά τα ποσοστά –και ασχέτως του ότι και αυτός απορρίπτει πολιτικά τη συνεργασία–, ποιον λόγο θα έχει να προτιμήσει μια κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και με 153-154 έδρες, αφού είναι σχεδόν δεδομένο ότι θα μπορεί να επιτύχει την αυτοδυναμία, και πιθανώς με περισσότερες έδρες, σε μια δεύτερη αναμέτρηση; (Αν τα ποσοστά είναι χαμηλότερα, η συζήτηση και οι προϋποθέσεις της αλλάζουν.)

Και αν ο Ανδρουλάκης βρεθεί αντιμέτωπος με αυτό το σενάριο, ποια δυνατότητα θα έχει να πείσει ότι τον εννοεί στα σοβαρά να μην είναι ο Μητσοτάκης Πρωθυπουργός; Ολοι το καταλαβαίνουν πλέον: Ούτε και αυτός θέλει να συμμετάσχει σε κάποια κυβέρνηση, θέλει απλώς να πάρει ένα τέτοιο ποσοστό που θα του επιτρέπει να εμφανίζεται ως «τρίτος πόλος» και να ελπίζει ότι θα μπορεί κάποια στιγμή να ξαναγίνει δεύτερος.

Εφόσον, λοιπόν, όλα αυτά επιβεβαιωθούν, το μόνο θέμα θα είναι να επινοήσει ο καθένας την πιο πειστική επιχειρηματολογία για την προσφυγή στις δεύτερες κάλπες.

Και ας μην κοροϊδευόμαστε, κανείς δεν θα ενοχληθεί από την αναστάτωση των δεύτερων εκλογών. Οσο για τον Τσίπρα, θα πάρει τον μουτζούρη για την τζούφια απλή αναλογική και θα συνεχίσει τις κουβέντες για τη «σκορδαλιά χωρίς σκόρδο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News