Πριν από λίγες ημέρες η «Αυγή» έκανε, μετά από χρόνια, πρωτοσέλιδο θέμα για απεργία. Κατανοητό, μη σας πω και χαριτωμένο. Και τώρα τα μέσα του ΣΥΡΙΖΑ προωθούν κινητοποιήσεις για το Προσφυγικό/Μεταναστευτικό/Πείτε το όπως θέλετε. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν μας έλεγαν για ποιο λόγο πεθαίνουν άνθρωποι στη Μόρια, τώρα συνεγείρονται από ανθρωπιστικό ενδιαφέρον. Συγκινητικό. Κερδίζει ένα πικρό χαμόγελο, με εσάνς ειρωνείας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, δεν συμμετέχει στην κινητοποίηση της Πέμπτης που διοργανώνεται από συλλογικότητες της Αριστεράς. Απλώς την προβάλλει. Αυτό μας δίνει την ευκαιρία να διαβάσουμε τα κεντρικά αιτήματα που, για να μην πολυλογούμε, ζητούν να κλείσουν όλοι οι καταυλισμοί και να ακυρωθεί η συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία. Μην τα μπλέκουμε, το βασικό αίτημα είναι για κοινά σύνορα με το Αφγανιστάν, με ελεύθερη μετακίνηση μόνο από τη μία πλευρά. Πρόκειται για θέσεις που λίγο ως πολύ θυμίζουν το αντιπολιτευτικό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ στα χρόνια προ κυβέρνησης, όταν άκουγες ακόμα και από κορυφαία στελέχη να υιοθετείται το «ταξιδιωτικά έγγραφα σε όλους».

Άκουσα τον Δημήτρη Τζανακόπουλο να λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε τη Μόρια με 7.000 ανθρώπους και τώρα έχει 13.000. Λες και οι εκλογές αύξησαν τις ροές ή μπορούσαν οι καινούργιοι να φτιάξουν καταυλισμούς/κέντρα/hotspots/κολαστήρια (μία λέξη για κάθε γούστο) μέσα σε δύο μήνες. Ακόμα και αν το έκαναν, ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ θα κατήγγειλε τα «στρατόπεδα συγκέντρωσης των προσφύγων».

Το λάθος που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι προσπαθεί να επενδύσει ιδεολογικά και το συγκεκριμένο θέμα. Αυτό μπορεί να είχε πέραση στην αρχή. Τώρα δεν έχει καμία σημασία. Είτε τον πεις «πρόσφυγα», είτε τον χαρακτηρίσεις «μετανάστη» ή «λαθρομετανάστη», στην ουσία είναι το ένα και το αυτό. Στη Μόρια θα στοιβαχθεί μαζί με τους άλλους. Και τα χαρτιά του θα πάρουν μήνες και χρόνια για να διεκπεραιωθούν. Ας όψονται για αυτό όσοι έστησαν το σύστημα και διαχειρίστηκαν τις διαδικασίες για τη χορήγηση ασύλου. Είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να παριστάνουν τους ανθρωπιστές.

Τέλος πάντων, η αντιπαράθεση για τη χρήση του όρου «Προσφυγικό» ή «Μεταναστευτικό» δείχνει και τη διαφορά της αντίληψης της νέας από την προηγούμενη διαχείριση. Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ οι ροές αποτελούντο κυρίως από πρόσφυγες και δευτερευόντως από μετανάστες. Η σημερινή κυβέρνηση ξεκινάει αντίστροφα. Όλοι θεωρούνται μετανάστες, μέχρι να καταλάβουμε ότι πρόκειται για πρόσφυγες. Επίσης πρόσφυγες και μετανάστες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την παράνομη είσοδο στη χώρα. Σε κλειστό κέντρο, λοιπόν, μέχρι να διευκρινιστεί η ιδιότητα. Αυτό, υποτίθεται, θα στείλει και μήνυμα στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Είναι προφανές ότι με τόσο μεγάλες ροές, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Δεν γίνεται να αποσυμφορηθεί με άλλο τρόπο η Μόρια. Αν δεν υπάρχουν κλειστά κέντρα στην ηπειρωτική χώρα, η διαλογή ανάμεσα σε πρόσφυγες και μετανάστες θα πρέπει να γίνει στα νησιά.

Στην ουσία το θέμα δεν βρίσκεται τόσο στα κλειστά κέντρα, όσο στις διαδικασίες παροχής ή απόρριψης της αίτησης ασύλου. Σήμερα, πράγματι, η διαδικασία μπορεί να φτάσει και στα επτά χρόνια (σε μερικές περιπτώσεις με προσφυγή στο ΣτΕ και στα δέκα), επιλογή που έχουν όλοι οι αιτούντες καθώς δεν επιβαρύνονται με δικαστικά έξοδα. Και αυτή τη στιγμή εκκρεμούν περί τις 75.000 αιτήσεις. Το στοίχημα για την κυβέρνηση είναι να επιταχύνει τις διαδικασίες χωρίς να παραβιάσει το Διεθνές Δίκαιο και όσα περιγράφονται στη Συνθήκη της Γενεύης. Αυτό μένει να το δούμε. Και αφού βρούμε τους νόμιμους και επαναπροωθήσουμε τους παράνομους, μπορούμε να συζητήσουμε ρεαλιστικά για το τι θα κάνουμε με αυτούς τους ανθρώπους. Γιατί κάποιοι από αυτούς, θα μείνουν για πάντα εδώ.

Α, και κάτι ακόμα. Ο Άδωνις είπε ότι μπροστά στη Μόρια, η Αμυγδαλέζα είναι Four Seasons. Δυστυχώς έχει δίκιο. Αυτό που αποκαλούσαμε κάποτε «κολαστήριο», εξασφάλιζε, τουλάχιστον, ύπνο σε κλειστό κλιματιζόμενο χώρο. Στη Μόρια δεν το έχουν αυτό. Κάποιοι θα πουν ότι δεν έχουν όμως και συρματόπλεγμα. Έχουν τη θάλασσα. Που κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News