Η τρικυμία που προκάλεσε εντός του ΣΥΡΙΖΑ η επιλογή του υποψηφίου δημάρχου Αθηναίων δείχνει πόσο δύσκολο θα είναι για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να βρει τον δρόμο του. Η Πολιτική Γραμματεία κατέληξε στην υποψηφιότητα του Κώστα Ζαχαριάδη, που φαινόταν εξ αρχής ότι είχε τις καλύτερες δυνατές προοπτικές, αφού όμως προηγήθηκε ένα έντονο εσωκομματικό παρασκήνιο και μια ψηφοφορία – θρίλερ.

Η επικράτηση του Ζαχαριάδη, ο οποίος στηρίζεται από την Έφη Αχτσιόγλου, ήταν οριακή με 17 ψήφους έναντι 15 του Νίκου Φίλη, τον οποίο στηρίζει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Οι άλλοι… παρά λίγο υποψήφιοι, που δεν έφτασαν μέχρι την κάλπη, ήταν η Όλγα Μπαλαούρα, ο Πέτρος Φιλίππου και ο Κώστας Τσουκαλάς. Πριν διαλέξουν, όμως, τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας, ποιον θέλουν για υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων, τον Ζαχαριάδη ή τον Φίλη, είχαν απορρίψει το γνωστό μπασκετμπολίστα Νίκο Παππά, που αποτελούσε πρόταση του Αλέξη Τσίπρα. Ο Παππάς είχε συμφωνήσει με τον Τσίπρα πριν τις εθνικές εκλογές την κάθοδό του για το δήμο της Αθήνας. Μετά την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε επιφυλακτικός και έδειξε να το ξανασκέφτεται. Τελικά, μετά από επίσκεψη αντιπροσωπείας του κόμματος, δήλωσε πρόθυμος να κατέβει. Όταν όμως αποφάσισε ότι θέλει αυτός, δεν τον ήθελε πια ο ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα μπήκε σε ψηφοφορία και το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό εναντίον του Νίκου Παππά με 25 κατά και 14 υπέρ.

Τι κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ με όλο αυτό το εσωκομματικό… δράμα;

Πρώτον, να αποδυναμώσει την υποψηφιότητα του Κώστα Ζαχαριάδη, ο οποίος αντικειμενικά είναι ο καλύτερος από αυτούς που δήλωσαν το ενδιαφέρον τους για τον δήμο της Αθήνας. Όταν για να πάρει το χρίσμα αναγκάζεται να δώσει τέτοια μάχη στο εσωκομματικό πεδίο, εύλογα διερωτάται κανείς αν θα υποστηριχτεί πραγματικά από το σύνολο των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στην κάλπη ή θα υπονομευτεί η υποψηφιότητα του από τους «συντρόφους» του.

Δεύτερον, αυτό που κατέδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω της διαχείρισης των υποψηφιοτήτων για τον δήμο της Αθήνας είναι ότι η νέα ηγεσία που θα εκλεγεί τον Σεπτέμβριο θα παραλάβει ένα κόμμα βαθιά διαιρεμένο, το οποίο δύσκολα θα μπορέσει να διατηρήσει την ενότητα του. Ο δήμος της Αθήνας ήταν μια πρόβα αντιπαράθεσης τάσεων, ομάδων και προσωπικών φιλοδοξιών που έρχονται στο φως μετά την παραίτηση του Τσίπρα. Αυτό που μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί πολλοί εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ένα μεγάλο κόμμα που πέφτει από το 35% στο 17% δεν έχει την πολυτέλεια των πολλών διαφορετικών τάσεων. Εάν επιθυμεί να τη διατηρήσει, όπως προφανώς θέλουν αρκετοί στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δεν θα είναι πλέον κόμμα εξουσίας. Η επόμενη ηγεσία θα πρέπει να το λάβει αυτό υπόψη της και αναλόγως να πορευτεί.

Όσο για τον Κώστα Ζαχαριάδη, που μετά από τόσο… δράμα πήρε το χρίσμα, ένας δρόμος υπάρχει για να κερδίσει αρχικά το ενδιαφέρον και μετά ίσως και την ψήφο των Αθηναίων: να αποδείξει με τον πολιτικό του λόγο, τις προτάσεις του και το ψηφοδέλτιο του ότι δεν κατεβαίνει για να είναι απλώς ο υποψήφιος της κυρίαρχης τάσης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για να απευθυνθεί σε όλους, δίχως κομματικές παρωπίδες. Εάν το καταφέρει, θα είναι ένα πρώτο βήμα – οδηγός και για τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να πράξει το ίδιο. Κι επειδή ο Ζαχαριάδης στηρίζεται από την Αχτσιόγλου, που είναι το φαβορί στην κούρσα της ηγεσίας, το στυλ με το οποίο θα κινηθεί στην προεκλογική μάχη του δήμου θα μοιάζει με «πρόβα τζενεράλε» για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ. Εάν και εφόσον μπορεί να υπάρξει «νέος» ΣΥΡΙΖΑ. Κυριακή, κοντή γιορτή!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News