Οταν στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να προτείνει –και να εκλέξει η Βουλή– την Κατερίνα Σακελλαροπούλου ως νέα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ακούστηκαν πολλά για την επιλογή του και όχι απαραίτητα θετικά. Εκφράστηκαν για παράδειγμα αμφιβολίες και αμφισβητήσεις για το κατά πόσον η κυρία Σακελλαροπούλου, ούσα μεν ανώτατη δικαστής, χωρίς όμως έντονη πολιτική παρουσία, έχει την «επάρκεια» και την «εμπειρία» να ανταποκριθεί στο ανώτατο αξίωμα της Πολιτείας – το ότι αυτός ο σκεπτικισμός διακινούνταν κυρίως από υμνητές του Παυλόπουλου (!) έχει μεν τη σημασία του, αλλά η ουσία είναι ότι αυτές οι αμφιβολίες συντηρούνταν και απασχόλησαν για κάποιο διάστημα τον δημόσιο λόγο. Ε, λοιπόν, από τα πρώτα κιόλας δείγματα γραφής και κυρίως με το διάγγελμά της για την επέτειο της 25ης Μαρτίου, η κυρία Σακελλαροπούλου διέλυσε αυτές τις αμφιβολίες. Εδειξε ότι «το ‘χει», που θα έλεγε και μια ψυχή που προτιμούσε στο Προεδρικό τον προκάτοχό της.

Ηταν ένα μήνυμα αισιόδοξο, ανθρώπινο, ενθαρρυντικό, επίκαιρο, ενωτικό και εθνικό, απλό και νεωτερικό. Η Πρόεδρος διατύπωσε λόγια ουσίας που τόσο απείχαν από τα «μεγάλα», αλλά ξύλινα λόγια παλαιότερων επετειακών λόγων στα οποία είχαμε συνηθίσει τόσα χρόνια. Με επίκληση στις διαχρονικές αρχές του Ελληνισμού, αναφέρθηκε τόσο στη σημασία της επετείου όσο και στη δοκιμασία της πανδημίας του κορονοϊού, περιγράφοντας τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται, με τις προκλήσεις που ανακύπτουν.

Ακόμη και ο κόμπος συγκίνησης που ένιωσε και δεν προσπάθησε να κρύψει ήταν μια ανθρώπινη αντίδραση. Ενδειξη πως δεν διακατέχεται από τη μέχρι τώρα νοοτροπία των πολιτικών να «πνίγουν» τα συναισθήματά τους για να φαίνονται δυναμικοί. Πρόκειται για σημαντικό νεωτερισμό στη δημόσια ζωή.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέδειξε τον νέο πατριωτισμό που έχει ανάγκη η χώρα, ο οποίος προσδιορίζεται με τη συλλογικότητα αντί ατομικισμού , «με το «εμείς» που πρέπει να μπει πριν από το «εγώ». Η ατομική ευθύνη, η συνεργασία και η αλληλεγγύη», όπως είπε χαρακτηριστικά. Στοιχεία απαραίτητα για να ανταποκριθεί στις νέες προκλήσεις της νέα εποχής.

Ταυτόχρονα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας:

-Στήριξε τον βασικό κορμό του ελληνικού κράτους. Τις Ενοπλες Δυνάμεις, την Αστυνομία, τους γιατρούς και υγειονομικούς στο ΕΣΥ, στην καθημερινή δράση τους για τη προστασία των συνόρων, τη δημόσια τάξη και την περίθαλψη των ασθενών και τον περιορισμό της πανδημίας.

-Με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο εξέφρασε την υποστήριξή της στο επιστημονικό προσωπικό και τον καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα, προστατεύοντάς τους από κακόβουλες επικρίσεις. Το έχουν ανάγκη αυτή την ώρα της δύσκολης μάχης που δίνουν. «Με γεμίζει ελπίδα η επιστημονική επάρκεια, το ήθος, η αποτελεσματικότητα και η πειθώ του επικεφαλής των αρμόδιων επιστημόνων του υπουργείου Υγείας» σημείωσε χαρακτηριστικά.

-Φρόντισε να αμβλύνει τις αιτιάσεις όλων όσων κατέκριναν την επιβολή περιορισμών στις μετακινήσεις ως στέρηση των ατομικών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Κατέστησε σαφές ότι οι συνταγματικές προβλέψεις δεν θα ανατραπούν, καθώς η Ελλάδα είναι κράτος δικαίου και τα περιθώρια περιορισμού των ατομικών ελευθεριών ορίζονται στο Σύνταγμα και στον χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι ανύπαρκτα. Εδωσε έτσι το στίγμα ότι ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα ασκήσει πλήρως το καθήκον της εγγύησης του Συντάγματος.

-Διεμήνυσε στην κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα και εν γένει στο πολιτικό σύστημα ότι η εθνική ομοθυμία είναι αναγκαία για να ανασυγκροτηθεί η χώρα και να εξαλειφθούν οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της κρίσης.

-Επίσης τόνισε την αισιοδοξία για το μέλλον, ενισχύοντας το εθνικό αίσθημα ώστε να « γιορτάσουμε με λαμπρότητα τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821», του χρόνου.

Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος από τον Πρώτο Πολίτη της χώρας;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News