Δεν τους προλαβαίνεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Την ώρα που κάποιοι επιχειρούν να κατεβάσουν τους τόνους και την αξία της αυτοκριτικής, ένα ένα τα κορυφαία στελέχη που κυβέρνησαν την χώρα από τον Γενάρη του 2015 έως τον Ιούλιο του 2019 καταθέτουν και μια αυτοκριτική: είτε για πρόσωπα (πχ. Δραγασάκης για Βαρουφάκη), είτε για επιλογές (Βούτσης, Μουζάλας, Τσακαλώτος, ετοιμότητα διακυβέρνησης, μηχανισμούς στα υπουργεία κλπ.)

Το εσωτερικό power game δεν είναι απλό. Οι κορυφαίοι των κορυφαίων επιχειρούν να πάρουν το κομμάτι επιρροής και εξουσίας που πιστεύουν ότι τους αναλογεί. Βλέπουν με καχυποψία τα «ανοίγματα». Αντιλαμβάνονται την φυσική ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα αλλά νοιώθουν «αναλώσιμοι». Το έργο άλλωστε το έχουν ξαναδεί.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν δίστασε να κάνει εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015 για να «ξεφορτώσει» τη μήτρα που τον γέννησε και τον στήριξε, το πάλαι ποτέ Αριστερό Ρεύμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Και μαζί με τη μήτρα ξεφορτώθηκε κορυφαίους συνοδοιπόρους του ίδιου προσωπικά, όπως τον Τάσο Κορωνάκη και τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη.

Νοιώθουν ανασφάλεια γιατί αντιλαμβάνονται πως το επόμενο βήμα του προς το Κέντρο έχει ως προϋπόθεση «Ιφιγένειες». Και οι «Ιφιγένειες» θα αντληθούν από τη δεξαμενή όσων κυβέρνησαν. Είτε ως «σφαγείς» της μεσαίας τάξης λόγω της πολιτικής υπερφορολόγησης όπως πχ. ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, είτε ως «δεξιοί» που διαχειρίστηκαν πάσης φύσεως «συμφέροντα», όπως πχ ο αντιπρόεδρος Γιάννης Δραγασάκης που είχε χαρτοφυλάκιο τις τράπεζες και τις επενδύσεις.

Και γύρω από αυτό παρατηρεί κανείς ετερόκλητες συμμαχίες (πχ «δεξιών» πραγματιστών τύπου Δραγασάκη με «ριζοσπάστες» υπέρμαχους αριστερής καθαρότητας τύπου Ευκλείδη Τσακαλώτου) με στόχο το «κόντεμα» Τσίπρα.

Η διαδικασία προς το συνέδριο δεν θα είναι εύκολη. Τα πυρά δεν πέφτουν μόνο από το εσωτερικό αλλά και από το εξωτερικό. Ο Τόμας Βίζερ, ως ο ευρωπαίος αξιωματούχος που μας ξέρει από την καλή και από την ανάποδη (επικεφαλής του Euroworking Group σε όλα τα μνημόνια) είπε στην παρουσίαση του βιβλίου των Βαρβιτσιώτη – Δενδρινού ότι το ελληνικό ΑΕΠ θα ήταν υψηλότερο κατά 25% εάν υπήρχε άλλη πολιτική τον Γενάρη του 2015.

Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας προς το παρόν αποφεύγει σαν τον διάβολο το λιβάνι αναφορές σε πρόσωπα. Το είπε καθαρά και ο ίδιος (στο Ionian TV): «τα λάθη και οι παραλείψεις δεν θα πρέπει να περιοριστούν στα πρόσωπα, αλλά πρέπει να δούμε τις βαθύτερες αιτίες, τις πολιτικές, το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών επιλογών και όχι τόσο τα πρόσωπα. Εξάλλου, νομίζω ότι έχω αναφερθεί στις επιλογές μου που και ο ίδιος έχω παραδεχθεί ότι δεν ήταν οι ευτυχέστερες δυνατές κατά την περίοδο ιδίως του α΄ εξαμήνου της διακυβέρνησης».

Ξέρει πως η οδός της αυτοκριτικής οδηγεί στην σκληρότερη… Προανακριτική. Την εσωκομματική.

Το μπουνίδι έχει ξεκινήσει στο εσωτερικό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και όπως σε κάθε καβγά, κερδίζει ο ισχυρότερος. Γνώστης των ενδοτέρων σχολιάζει ως εξής την κατάσταση που δημιουργείται: θα πέσει ξύλο αλλά στο τέλος ο Αλέξης θα κάνει ένα συνέδριο 5.000 ατόμων. Σε ένα τέτοιο συνέδριο δεν μπορεί να «δουλέψει» κανένας μηχανισμός. Μέχρι τότε όμως εκτιμάται πως θα υπάρξουν θύματα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News