Η υιοθέτηση του «δόγματος Πολάκη» με την αναμόχλευση της σκανδαλολογίας από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την ευθεία στοχοποίηση στελεχών της Κεντροαριστεράς  -και κυρίως του Κώστα Σημίτη- καθιστά εμφανή τη στρατηγική αλλά και τους φόβους  της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των εκλογών.

Όλα πλέον συγκλίνουν στο ότι ο κ. Τσίπρας έχει αποδεχθεί ότι δεν θα μπορέσει να αποφύγει την εκλογική ήττα, όποτε κι αν αποφασίσει να στήσει τις κάλπες. Είναι δε εξαιρετικά πιθανόν, όπως δείχνουν και οι περισσότερες δημοσκοπήσεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης όχι μόνο να κερδίσει αλλά να κερδίσει με αυτοδυναμία – και τότε την αποκλειστική ευθύνη θα την έχει ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του: αυτός και μόνο αυτός θα έχει φέρει ξανά αυτοδύναμη τη ΝΔ στην εξουσία, ύστερα από δέκα χρόνια.

Οσα «κόλπα» και αν σκαρφιστεί, η δυναμική των πραγμάτων δεν φαίνεται να αλλάζει. Τι του απομένει λοιπόν; Να επιτεθεί μετωπικά κατά του μικρότερου αντιπάλου του, του Κινήματος Αλλαγής. Ο λόγος είναι απλός. Ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ γνωρίζουν καλά ότι σε περίπτωση που στην κάλπη των εκλογών -και τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων δεν το αποκλείουν- επιβεβαιωθεί ότι το Κίνημα Αλλαγής σταθεί στα πόδια του, η ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ στον αντιδεξιό πόλο εκ των πραγμάτων θα αμφισβητηθεί.

Αθόρυβα στην αρχή αλλά αναπόφευκτα στη συνέχεια, καθώς η εξουσία, ο συνεκτικός ιστός που υπήρξε ο καταλύτης για τη διόγκωση του ΣΥΡΙΖΑ, θα λείπει όλο και περισσότερο, θα αρχίσει να  διορθώνεται η ελληνική ανορθογραφία που προέκυψε από το 2012 με την άνοδό του και το 2015 με την ανάληψη της εξουσίας από το κόμμα του κ. Τσίπρα –και αυτό είναι κάτι που φοβούνται πολλοί, όχι μόνο στο Μαξίμου αλλά και στην Κουμουνδούρου.

Υστερα από μια στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, η λαϊκιστική ριζοσπαστική Αριστερά δεν θα μονοπωλεί αυτοδίκαια την πρωτοκαθεδρία του αντιδεξιού πολιτικού μετώπου, όπως κάνει τώρα εις βάρος της σοσιαλδημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ παλιότερα και του Κινήματος Αλλαγής τώρα. Η ανορθογραφία είναι ξεκάθαρη και αποδεικνύεται με το τι συνέβη στην Ισπανία, όπου οι Σοσιαλιστές του Πέδρο Σάντσεθ είναι μπροστά με τους Podemos να έπονται και στην Πορτογαλία, όπου οι Σοσιαλιστές είναι στην κυβέρνηση την οποία στηρίζουν -χωρίς να συμμετέχουν με στελέχη τους σε αυτήν- το Μπλοκ της Αριστεράς, το Κομμουνιστικό Κόμμα και οι Πράσινοι.

Ενας δεύτερος φόβος της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ είναι να μην αναδείξει η κάλπη έναν συνδυασμό στον οποίο η ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής θα έχουν αθροιστικά 180 βουλευτές ώστε να έχουν τη δυνατότητα να διαμορφώσουν και να επιβάλουν στον ηττημένο κ. Τσίπρα το μεταμνημονιακό πολιτικό σύστημα.

Υπό αυτές τις συνθήκες διαμορφώνεται η δυνατότητα να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και άρα ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα απομονωθεί ή θα συμβιβαστεί με τη νέα πολιτική πραγματικότητα. Και αν μάλιστα βρεθεί κοινός τόπος ώστε ΝΔ και Κίνημα Αλλαγής συνεννοηθούν και για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, τότε οι συνθήκες θα είναι περιοριστικές για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ασφαλώς η ΝΔ θα πρέπει να είναι διατεθειμένη στην αναζήτηση συμβιβασμών γιατί αλλιώς παραμονεύουν νέες εκλογές, με απλή αναλογική.

Μπροστά σε αυτά τα ενδεχόμενα, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να σπιλώσει το Κίνημα Αλλαγής για να μην αποκομίσει όποια εκλογικά οφέλη μπορεί – να εμποδίσει την άλωση του αντιδεξιού χώρου από την Κεντροαριστερά από τη μία και να μην συμβεί το «180» στην επόμενη Βουλή.

Επικεντρώνει τα πυρά του στον Κώστα Σημίτη, το πιο εμβληματικό σύμβολο, ιδεολογικά και πολιτικά, του χώρου της Κεντροαριστεράς. Από την αντίδραση, όμως, της Φώφης Γεννηματά που απάντησε ευθέως στον κ. Τσίπρα στη Βουλή, γίνεται φανερό ότι στο Κίνημα Αλλαγής είναι προετοιμασμένοι και έτοιμοι να αντικρούσουν τις επιθέσεις από το κυβερνητικό στρατόπεδο.

Με έναν αστερίσκο βέβαια. Το αντιδεξιό μένος ορισμένων είναι εμφανές στο ΚΙΝΑΛ. Επειδή το 2009 η ΝΔ πέταξε την καυτή πατάτα της κρίσης στο ΠΑΣΟΚ, αυτό τους οδηγεί σε μια φιλοΣΥΡΙΖΑ τύφλωση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News