Η Φώφη Γεννηματά είπε ότι τα προηγούμενα χρόνια στην Ευρώπη εκτός από το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε και η Σοσιαλδημοκρατία. Όφειλε να εξηγήσει ότι δεν κατέρρευσαν για τους ίδιους λόγους, αλλά, τέλος πάντων, δεν χρειάζεται να αναπτύσσει και τα αυτονόητα. Και επέκτεινε τη σκέψη της λέγοντας ότι η άνοδος της Σοσιαλδημοκρατίας στη Γερμανία σηματοδοτεί και την πορεία ανάκαμψης του ΚΙΝΑΛ.

Εντάξει, προφανώς δεν εννοεί ότι υπάρχουν ψηφοφόροι που θα τρέξουν στο ΚΙΝΑΛ επειδή κέρδισαν οι σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία -δυστυχώς δεν μπορούν να έρθουν γερμανοί ψηφοφόροι. Προσπαθεί να δείξει ότι υπάρχει μία τάση και θετικοί οιωνοί. Το κατά πόσο οι έλληνες ψηφοφόροι επηρεάζονται από τις ευρωπαϊκές τάσεις είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Ωστόσο η Φώφη Γεννηματά έχει δίκαιο διακρίνοντας, θεωρητικά πάντα, θετικές προοπτικές για το ΚΙΝΑΛ. Η κυβέρνηση φθείρεται και οι κεντρώοι ψηφοφόροι δυσφορούν με τα ακροδεξιά παρατράγουδα, ενώ διατηρούν τη δυσανεξία τους για τον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα για τον πρόεδρο του. Γιατί, λοιπόν, το ΚΙΝΑΛ να μη βγει να μαζέψει τους δυσαρεστημένους της πολιτικής αγοράς; Χμ, επειδή δεν έχει προοπτική εξουσίας. Και επειδή αυτή η προοπτική δεν συγκροτείται ποτέ από δυσαρεστημένους. Είναι άλλο να είσαι αποκούμπι και άλλο επένδυση.

Όμως είναι και κάτι ακόμα που δυσκολεύει τα πράγματα για το ΚΙΝΑΛ. Για να αποκτήσει ένα κόμμα προοπτική εξουσίας ή, τέλος πάντων, ανάδειξης σε υπολογίσιμο πόλο, απαιτείται η διάθεση για ανανέωση και νέα εκκίνηση να αποτυπώνεται και στα πρόσωπα. Δείτε τους υποψηφίους αρχηγούς του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Αν εξαιρέσεις τον Ανδρουλάκη, που δεν είναι βουλευτής και συνεπώς αν εκλεγεί θα πρέπει να υπάρχει διαρχία, οι υπόλοιποι μάλλον αδυνατούν να ισχυριστούν ότι αντιπροσωπεύουν το καινούργιο. Μάλιστα οι δύο από αυτούς, ο Λοβέρδος και ο Καστανίδης, παραπέμπουν ευθέως στο ΠΑΣΟΚ και στα ωραία χρόνια.

Συνεπώς είναι εύλογο να αναρωτιέσαι τι θα συμβεί. Αν εκλεγεί ο Ανδρουλάκης, θα φέρει το νέο, αλλά δεν θα μπορεί να ανέβει στο βήμα της Βουλής, θα απουσιάζει σε όλα τα κρίσιμα ματς της ομάδας του. Αν εκλεγεί ένας εκ των άλλων τριών, ο πελάτης δεν θα δει κάτι φρέσκο, δεν θα ακούσει κάτι καινούργιο.

Υπάρχει βέβαια και ένα άλλο, πολύ ισχυρό ενδεχόμενο. Όποιος και να εκλεγεί, τα ποσοστά να μείνουν ίδια, άντε λίγο πάνω, λίγο κάτω. Που σημαίνει ότι και μία άδεια καρέκλα θα τα καταφέρει περίπου το ίδιο καλά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News