Η αλήθεια είναι ότι τίποτα από όσα συμβαίνουν τώρα στο ΣΥΡΙΖΑ δεν βγάζει εκτός προγράμματος τον πρόεδρο και την ομάδα του. Και ενδεχομένως τα πράγματα να μην είναι, για τον ίδιο, τόσο δραματικά όσο δείχνουν. Το είπε και ο Λαζόπουλος που επανακάμπτει στα κομματικά: «όταν δεν τραβάει μία παράσταση, δεν τα βάζεις με τους θεατές, αλλάζεις το έργο». Και ο Κασσελάκης αυτό κάνει.

Βέβαια είναι εξαιρετικά πιθανό να μην κόψει εισιτήρια. Ομως στην κατάσταση που είχε περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα έφερνε κόσμο ούτε με προσκλήσεις. Η σκέψη του Κασσελάκη (ή όποιου άλλου, τέλος πάντων) είναι μαθηματικά απλή, κυνική και χωρίς ίχνος πολιτικής ενσυναίσθησης. Αν πιστεύεις ότι χωρίς τον Φίλη θα πάρεις περισσότερες ψήφους από εκείνες που θα έπαιρνες με τον Φίλη, τότε ο Φίλης δεν έχει θέση στο κόμμα. Ας είμαστε, λοιπόν, ειλικρινείς: δεδομένων των συνθηκών και εσείς στη θέση του Κασσελάκη, το ίδιο θα κάνατε.

Πώς θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από αυτό; Δεν το ξέρουμε, ακόμα. Μπορούμε εύκολα να φανταστούμε πώς θα ήταν αν συνέχιζε έτσι, με όλους να συγκατοικούν στο κομματικό δυάρι. Θα ήταν ένα κόμμα με δύο πρόσωπα και περισσότερες φωνές. Από τη μία θα διατηρούσε τη μιζέρια των τελευταίων χρόνων και από την άλλη θα παρίστανε ότι κομίζει κάτι φρέσκο. Αυτά τα δύο δεν συνδυάζονται. Το προϊόν που πάει να πουλήσει ο Κασσελάκης, δεν σερβίρεται με Σκουρλέτη. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορείς να το δώσεις ούτε με Πολάκη.

Αν ο Πολάκης δεν είχε κεντρικό ρόλο σε αυτά που συμβαίνουν, εύκολα θα έλεγες ότι το σχέδιο και οι κινήσεις Κασσελάκη πατούν σε μία συγκεκριμένη λογική. Διώχνει τους παλιούς και κάνει ένα προσωποπαγές κόμμα με μοντέρνο look και λαϊκίστικη ρητορική. Αυτό ενδεχομένως να δίνει και συνταγή επιτυχίας. Ομως με τον Πολάκη σε κεντρικό ρόλο και μάλιστα κάτω από τους προβολείς, κάπου το μήνυμα θολώνει. Σε ποιους θα απευθύνεται το νέο κόμμα Κασσελάκη; Με τι γλώσσα θα μιλήσει; Αν θες να πιάσεις τους κεντρώους, δεν σου κάνει ο Πολάκης. Αν απευθυνθείς στους αριστερούς, θα σου λείπει η «Ομπρέλα». Ο μόνος αποτελεσματικά διεισδυτικά τρόπος θα ήταν ο Κασσελάκης σε ρόλο super star. Ενας συμπαθητικός νέος άνδρας που λέει στον λαό αυτά που θέλει να ακούσει. Μπορεί και να πιάσει. Και ο Τραμπ το πέτυχε και η Μελόνι επίσης αν και, ωστόσο, αυτοί οι δύο είχαν ένα κάποιο παρελθόν πολιτικής ή δημόσιας παρουσίας.

Ομως και εδώ υπάρχει πρόβλημα, στον λόγο του Κασσελάκη. Ο ίδιος ομολογεί ότι ακόμα μαθαίνει θέματα και καταστάσεις. Συγγνώμη, αλλά δεν γίνεται οι ψηφοφόροι σου να γνωρίζουν τα θέματα καλύτερα από σένα. Επίσης, στην εκφορά του λόγου του ακούγεται μηχανικός, αναμασά κλισέ, είναι σαν να αλλάζουν tracks σε CD. Είναι μία ωραία, συμπαθητική φυσιογνωμία που, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, δεν πείθει πολιτικά. Πήρε, όμως, το κόμμα. Γι’ αυτό και τώρα δεν έχει να χάσει απολύτως τίποτα.

Κασσελάκης, Πολάκης και Παππάς έχουν πλέον ένα κόμμα δικό τους για να παίζουν. Αν τους βγει πολιτικά, θα έχουν κερδίσει το λαχείο. Αλλά, μισό λεπτό. Τι σημαίνει αυτό; Μπορεί ο Κασσελάκης να λέει ότι θέλει να γίνει πρωθυπουργός, αλλά δεν θα του κακοπέσει να έχει ένα δικό του κόμμα με σφραγίδα, γραφεία, επιχορήγηση και θεσμικό ρόλο. Τα είχε και στα Χάμπτονς αυτά; Ε, και στη χειρότερη περίπτωση, αν δεν του βγει ούτε αυτό, τα μαζεύει και γυρίζει στο Μαϊάμι. Μέσα σε ένα μήνα αυτός θα έχει ξεχάσει εμάς και εμείς θα έχουμε ξεχάσει εκείνον.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News