Βλέπω την κυβέρνηση να παρατηρεί από τα παράθυρά της τις διαδηλώσεις και να τρώει τα νύχια της από την αγωνία. Εχει, εν μέρει, και αυτή τα απώτατα δίκια της. Παραδέχεται μεν ότι αφού η στραβή έκατσε στην βάρδια της, κάτι πρέπει να πληρώσει, αλλά είναι άδικο, βρε αδερφέ, να σκάσουν στο δικό της κεφάλι όλες οι διαχρονικές ανεπάρκειες του ελληνικού κράτους στον τομέα των σιδηροδρόμων.

Βλέπω και την αντιπολίτευση να τρίβει στα κρυφά τα χέρια της, καθώς βλέπει τα μαύρα μπαλόνια των διαδηλωτών να υψώνονται στον ουρανό. Στην Κουμουνδούρου παριστάνουν τους νηφάλιους, τους ειλικρινώς οργισμένους και τους συντετριμμένους, πλην αυτή τη στιγμή οι Συριζαίοι είναι οι ευτυχέστεροι άνθρωποι στη χώρα. Αναζωπυρώθηκε εντός τους η ελπίδα ότι σε δυο-τρεις μήνες ο Αλέξης θα βρει τρόπο να ανέβει τα σκαλιά του Μαξίμου. Λίγο είναι;

Βλέπω και τους διαδηλωτές. Νέα παιδιά οι περισσότεροι, φοιτητομαθητές ή  νεαροί και νεαρές που (ανεξαρτήτως τού ποιοι τους καλούν στον δρόμο και με ποιον απώτερο σκοπό) αποφάσισαν να σηκωθούν από τα τραπεζοκαθίσματα των καφετεριών και από τις οθόνες των κινητών τους, για να στείλουν ένα φωναχτό μήνυμα σε δρόμους και σε πλατείες. Τι ακριβώς λέει αυτό το μήνυμα;

Οτι θέλουν επιτέλους να ζουν σε ένα κράτος που τους προσέχει στοιχειωδώς; Που δεν τους σκοτώνει έστω; Οτι δεν θέλουν άλλο να γίνονται κομμάτια ανάμεσα σε παλιοσίδερα που συγκρούονται μετωπικά; Οτι δεν θέλουν να ξαναπάνε σε κηδεία φίλου τους; Οτι δεν θα επιτρέψουν συγκάλυψη του εγκλήματος; Οτι δεν πάει άλλο γενικώς; Μπορεί να τα φωνάζουν όλα αυτά μαζί. Ωραία συνθήματα.

Τα ίδια, πάνω-κάτω, δεν φώναξαν και κείνοι που το 2008 έκαψαν την Αθήνα για τον Γρηγορόπουλο; Τα ίδια δεν φώναζαν και οι Αγανακτισμένοι το 2012; Για τους ίδιους λόγους δεν χόρευαν τα θριαμβικά τσάμικα το 2015; Τι απέγιναν όλοι αυτοί οι εξεγερμένοι, αλήθεια; Πού κατοικοεδρεύουν σήμερα οι τριαντάρηδες και πού στο καλό διοχετεύτηκε ο τότε θυμός τους;

Μήπως παραγγέλνουν αυτοκίνητο και δεν έχουν χρόνο για επανάληψη των νιάτων τους; Μαθαίνω ότι ο σύλλογος εισαγωγέων προϋπολογίζει για φέτος αύξηση κατά 100% στις παραγγελίες καινούργιων αυτοκινήτων. Ή μήπως, κάθε γενιά δικαιούται κάπου εκεί γύρω στα 18 της μια εξέγερση που θα κρατήσει κάνα εικοσαήμερο, πριν επιστρέψει στα παγιωμένα χούγια της; Με τη χώρα να συνεχίσει να ζει λάθρα, με τον ίδιο τρόπο που ζούσε πριν καν γεννηθούν τα παιδιά που τώρα φωνάζουν;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News