Ο ΕΦΚΑ, ως γνωστόν, δεν έχει κόσμο για να διεκπεραιώνει συνταξιοδοτικούς φακέλους. Σταματά ο άλλος τη δουλειά του και περιμένει ένα ή και δύο χρόνια για να πάρει τη σύνταξή του. Πραγματικό αίσχος. Ανάγκη πάσα, το λοιπόν, να προσληφθούν υπάλληλοι στον μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό της χώρας. Αλλιώς, τι μιλάμε για μεταρρύθμιση, επιτελικά κράτη και πράσινα άλογα; 

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας, επίσης, πάσχει δραματικά από έλλειψη ιατρικού και υγειονομικού προσωπικού. Προσλάβανε μερικές χιλιάδες λόγω Covid-19 είναι αλήθεια, στελεχώθηκαν κατά το δυνατόν οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, αλλά πάλι οι γενικότερες ανάγκες είναι αδήριτες. Το ΕΣΥ χρειάζεται απαξάπαντος κόσμο. Αλλιώς, τι συζητάμε για σύγχρονο ευρωπαϊκό σύστημα υγειονομικής προστασίας του πληθυσμού;

Για πάμε και στις Ενοπλες Δυνάμεις. Με τους Τούρκους να διαθέτουν το δεύτερο μεγαλύτερο στράτευμα στο ΝΑΤΟ, το έμψυχο δυναμικό του ελληνικού στρατεύματος (και στους τρεις κλάδους) μοιάζει σχεδόν συμβολικό. Αν είχαμε επίγνωση πόσα νησιά πρέπει να φυλάξουμε και πόσοι έλληνες φαντάροι είναι πάνω στο καθένα, θα απορούσατε πώς κοιμούνται τα βράδια οι επιτελικοί μας. Εντάξει, παίρνουμε τα Rafale, αλλά θα υπάρχει κανένας άνθρωπος από κάτω για να τους βάζει κηροζίνη; Κάποιος να κοιτάζει τα ραντάρ; Κανένας εξειδικευμένος χειριστής των πανάκριβων αρμάτων μάχης μας; Αν δεν προσλάβουμε επαγγελματίες στρατιωτικούς, δεν μας βλέπω καλά. 

Στην αγορά εργασίας γίνεται της κακομοίρας. Οι παραβατικοί εργοδότες κάνουν ό,τι τους καπνίσει, δίχως να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν και δίχως να έχουν τον παραμικρό φόβο για έλεγχο. Κωλοπετσωμένοι και άριστα ενημερωμένοι επί των συμφερόντων τους, ξέρουν ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους στην πραγματικότητα δεν υφίστανται. Η κρίση του κορονοϊού αποψίλωσε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και αποθράσυνε τους μαφιόζους της εργασίας. Αν δεν προσληφθεί κόσμος που θα προστατέψει τους εργαζομένους, τότε ας αλλάξουμε την ταμπέλα του «υπουργείου Εργασίας» σε «υπουργείο Ζούγκλας».

Να συνεχίσω τον κατάλογο ή δεν έχει νόημα;  Στην Παιδεία χρειαζόμαστε καινούργιο κόσμο; Σχολεία, πανεπιστήμια, ειδική αγωγή, έρευνα; Στις εφορίες χρειάζονται κι άλλοι ή τα κομπιούτερ ψάχνουν τους φοροφυγάδες από μόνα τους; Στους αρχαιολογικούς χώρους θέλουμε φύλακες ή θα μένουν κλειστοί για το τουριστομάνι (που θα ξανάρθει) τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα; Ελα ντε. Για πάμε όμως και αντίστροφα. Αν μηχανογραφηθεί επιτέλους ο ΕΦΚΑ, οι υπάλληλοι που θα προσληφθούν τώρα (αν προσληφθούν) για να βγάζουν συντάξεις, τι θα κάνουν; Θα χρειάζονται; Αν κάτσουμε σ’ ένα τραπέζι με τον Τούρκο και τα ψευτοβρούμε, οι είκοσι ή τριάντα χιλιάδες επαγγελματίες στρατιωτικοί που θα πάρουμε (αν τους πάρουμε) δεν θα πληρώνονται τσάμπα και βερεσέ; 

Εδώ λοιπόν ανακύπτουν θέματα ουσίας για τον δημόσιο διάλογο και για τον τρόπο που θέτει τις προτεραιότητες του το ελληνικό κράτος. Παίρνει αστυνομικούς, πολλούς αστυνομικούς. Ειδικό σώμα στα πανεπιστήμια, ειδικό σώμα για τους μετανάστες, ειδικό σώμα για το μετρό και πάει λέγοντας. Μη με παρεξηγήσετε, δεν έχω κανένα αντι-αστυνομικό μένος, ούτε θεωρώ την παρουσία αστυνομίας στον δρόμο ως συνώνυμο του τρόμου, ίσα-ίσα νιώθω πιο ασφαλής όταν βλέπω ένστολο στην γωνία. Απλώς αναρωτιέμαι για το βέλτιστο των κυβερνητικών και κρατικών επιλογών. Εχουμε ήδη υπερβολικά μεγάλο αριθμό αστυνομικών σε αναλογία κατοίκων, σίγουρα χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερους;

Δεν υποτιμώ την αξία του αισθήματος ασφαλείας του έλληνα πολίτη. Ούτε διαφωνώ ότι είμαστε μια περίεργη χώρα με κυψέλες παρανομίας, χουλιγκανισμού και ιδεολογικοποιημένης παραβατικότητας που χρειάζονται αντιμετώπιση. Αλλά, πάλι, πόσοι αστυνομικοί διάολε; Σαν πολλοί δεν μαζεύονται, όταν οι ανάγκες για στελέχωση άλλων κρίσιμων χώρων είναι καταφανής; Κάποιοι θα πουν ότι πρέπει να οργανωθεί καλύτερα η ήδη υπάρχουσα πολυπληθής αστυνομία μας. Ούτε αυτό το συνυπογράφω με βεβαιότητα ως λύση, ιδέα δεν έχω πώς διάολο οργανώνεται καλύτερα μια αστυνομία κι αν μπορεί να γίνει αυτό. Και μακριά από μένα η θεωρία ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει πάθει αμόκ ακροδεξιού αυταρχισμού, αυτά είναι ιδεοληψίες μιας Αριστεράς που βρίσκει καταφύγιο στις μετεμφυλιακές αναμνήσεις της. 

Τεχνοκρατικά αναρωτιέμαι και μόνο. Μήπως υπάρχει άλλος τρόπος; Πόσο θα διογκώνεται πια αυτό τα κράτος; Κι αν πρέπει να διογκωθεί, η αστυνόμευση είναι ο κύριος τομέας όπου πρέπει να πέσει το βάρος; Ποιος θα τους πληρώνει όλους αυτούς; Από τους φόρους ποίων θα βγαίνουν οι μισθοί τους; Η ανταπόδοσή τους σε κοινωνική ασφάλεια και εμπέδωση της νομιμότητας (άρα και άνοδο της συνολικής παραγωγικότητας της κοινωνίας) θα είναι έντιμη; Αν ναι, τότε εντάξει. Να τους πάρουμε. Αλλά είμαστε σίγουροι;  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News