Τους μήνες που προηγήθηκαν των ευρωεκλογών ο Κυριάκος Βελόπουλος με την Ελληνική Λύση σημείωνε διαρκώς διψήφια ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, ξεπερνώντας κάποια στιγμή το 13%. Στη Νέα Δημοκρατία, που σημείωνε δημοσκοπική πτώση, αν και παρέμενε πρώτη, άρχισαν να βαράνε οι καμπάνες του Αγίου Παντελεήμονα. Σου λέει, τρομάξαμε να καθαρίσουμε τον εξ αριστερών κίνδυνο, θα μας τη βγει τώρα ο εκ δεξιών με τις κηραλοιφές;

Μέρος των –επίσημων αλλά και ανεπίσημων– επικοινωνιακών συμβούλων της κυβέρνησης θεώρησε τότε ότι η λύση ήταν απλή: Θα άφηναν την Αφροδίτη Λατινοπούλου να βγάλει το φίδι από την τρύπα, διασπώντας ουσιαστικά τα ποσοστά του Βελόπουλου. Οπως και να το κάνεις, άλλο να αντιμετωπίζεις ένα 12%-13% ενωμένο και άλλο δύο επί 6%. Για ένα διάστημα όλοι κατακεραύνωναν τον Βελόπουλο, ενώ με τη Λατινοπούλου δεν ασχολείτο κανείς.

Και κάπως έτσι η Αφροδίτη Λατινοπούλου, και στην Ευρωβουλή μπήκε, και πριν από δέκα ημέρες κατέγραψε σε δημοσκόπηση 8,3%, όσο και το ΚΚΕ και πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Βελόπουλος έπεσε πράγματι, αλλά η λογική των συγκοινωνούντων δοχείων δεν λειτούργησε ακριβώς με τον τρόπο που θα ήθελαν πολλοί, στο Μαξίμου και αλλού.

Η Λατινοπούλου, που δηλώνει ότι πρότυπά της είναι οι «κεντροδεξιές» Λεπέν και Μελόνι, έχει υψηλές φιλοδοξίες και –σε αντίθεση με όσα θεωρούσαν αρκετοί– μόνο χαμηλής αντίληψης δεν είναι. Στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο επικίνδυνη από τον Βελόπουλο, για πολλούς λόγους. Είναι πιο νέα, είναι γυναίκα, αποδείχτηκε δεκτική σε αλλαγές που εξωράισαν το πολιτικό προφίλ της προς το πιο «σοβαρό» και κατάφερε να περιορίσει σημαντικά τον παρορμητισμό της όταν εκφράζεται δημοσίως.

Η Λατινοπούλου ξεκίνησε την πολιτική καριέρα της από τα social media, με τις ανεπανάληπτες εκείνες αναρτήσεις για τις αξύριστες γυναικείες μασχάλες, που δημιούργησαν χαμό, έγιναν viral και έκαναν τη μισή Ελλάδα να τη βρίζει και να τη χλευάζει. Δεν την ένοιαζε, σημασία είχε ότι ο κόσμος την έμαθε. Η πρόκληση πουλάει. Για καιρό ήταν ένα εντελώς γραφικό, ακραία σεξιστικών και μισαλλόδοξων απόψεων προφίλ, σαν αυτό της Αννας Μαρίας Λογοθέτη, πρωταγωνίστριας του αλήστου μνήμης τηλεπαιχνιδιού «3-2-1 ΑΝΤ1». Σε αντίθεση με τη Λογοθέτη, όμως, που συνεχίζει να παραδέρνει στα social βρίζoντας, η Λατινοπούλου πήρε το πράγμα στα σοβαρά.

Ολα αυτά για να μη νομίζετε ότι τα social δεν σε κάνουν πολιτικό. Και από άλλες πλευρές του πολιτικού φάσματος τα likes έχουν στείλει ανθρώπους στη Βουλή, ασχέτως αν μετά διαπίστωσαν ότι η Βουλή δεν είναι facebook, στο οποίο λέω ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι χωρίς κανένα κόστος.

Η κυρία Λατινοπούλου, η οποία για πολύ καιρό έλεγε πράγματι ό,τι της κατέβαινε στο κεφάλι, είχε ταυτόχρονα ένα ανίκητο ατού: Ο απύθμενος σεξισμός της προερχόταν από γυναίκα, κάτι που δεν συναντάς συχνά. Της έφταιγαν οι αξύριστες μασχάλες των γυναικών, οι ξυρισμένες των ανδρών, οι γυναίκες με κιλά που βγαίνουν στην παραλία, οι γκέι, οι μπάι, τα πάντα όλα εκτός από –εμφανώς– το βαρύ μακιγιάζ, η παραποίηση με φίλτρα στις φωτογραφίες και οι μικρές (ή και όχι τόσο μικρές) αισθητικές επεμβάσεις. Με την Εύη Βατίδου, πρώην Κούγια, αποτέλεσαν ένα καταπληκτικό πολιτικό δίδυμο που για κάποιο διάστημα έδινε έναν άτυπο διαγωνισμό αδιανόητων σχολίων, όπως τότε που η κυρία Βατίδου αποκάλεσε «αγελάδα» ένα μοντέλο με λεύκη.

Είναι πολύ πιθανό η κυρία Βατίδου να μην κατανοούσε το βάθος αυτού που έκανε: τη χρήση της δικής της ομορφιάς ως «ελευθέρας» για να χλευάζει και να μειώνει τις λιγότερο προνομιούχες ως προς την εξωτερική εμφάνιση γυναίκες. Η Λατινοπούλου, από την άλλη, είναι βέβαιο ότι το καταλάβαινε πάρα πολύ καλά. Και ποντάριζε στο ότι οι ακόλουθοί της –σοσιαλμιντιακοί και πολιτικοί εξίσου– δεν θα «έπιαναν» τη βαθιά υποκρισία πίσω από αυτό.

Ο σεξισμός, φευ, πουλάει τόσο όσο, ενώ ο εθνικισμός είναι πάντα ένα καλό μαγαζί-γωνία. Και αυτό ακριβώς νοίκιασε, μεσοτοιχία με του Βελόπουλου, όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική. Δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς από τις μασχάλες πας στην υφαλοκρηπίδα και στις Πρέσπες, αλλά δεν είναι και τόσο πρωτότυπο.

Τα σοβαρά θέματα δεν μαζεύουν γρήγορα followers, και πάντως όχι όταν ασχολείσαι μαζί τους με σοβαρό τρόπο. Η Λατινοπούλου επιχείρησε να εμπλακεί με τη σοβαρή πολιτική, αλλά διαπίστωσε ότι εκεί η σκάλα που πρέπει να ανεβεί είναι μεγάλη και απαιτεί χρόνο και κόπο. Και εκείνη βιαζόταν. Επέλεξε, λοιπόν, να συνεχίσει να πορεύεται ακραία και πυροτεχνηματικά, και η Νέα Δημοκρατία επέλεξε να απαλλαγεί από αυτήν εγκαίρως.

Σήμερα, που οι μασχάλες –ξυρισμένες ή αξύριστες– δεν την απασχολούν πια, η Αφροδίτη Λατινοπούλου κάνει πολύ σοβαρές παρεμβάσεις στα της εξωτερικής πολιτικής, παρεμβάσεις που δείχνουν ότι κάποιοι «γνώστες» τη δασκαλεύουν ή της έκαναν ταχύρρυθμα. Ή, πιθανότερα, και τα δύο.

Ταυτόχρονα, προσπαθεί με κάθε τρόπο να σφραγίσει κάθε πιθανή τρύπα στη μεσοτοιχία με τον γείτονά της, με τον οποίο μαίνεται λυσσαλέος αγώνας. «Δεν έχω καμία σχέση με τον Βελόπουλο», διακηρύσσει προς κάθε πλευρά, «εγώ δεν πούλαγα χειρόγραφα του Ιησού και κηραλοιφές».

Δεν είναι ιδιαίτερα ειλικρινής. Κηραλοιφές μπορεί να μην πούλαγε, πούλησε όμως με τα καντάρια μισαλλοδοξία, ρατσισμό, σεξισμό και, κυρίως, πρόκληση. Επαιξε τα likes της στον τυφλό θυμό, είτε αυτός απευθύνεται στις τρίχες, είτε στα παραπάνω κιλά, είτε στους πρόσφυγες, και κέρδισε.

Προσώρας. Ο καιροσκοπισμός σπανίως πάει μακριά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News