Οταν δυο κόμματα μπαίνουν στην επίσημη προεκλογική εκστρατεία με διαφορά 6-7 μονάδων, ποιος λογικός άνθρωπος θα έβαζε στοίχημα ότι ο δεύτερος θα κόψει το νήμα; Και όταν ένα κόμμα νικήσει στις πρώτες εκλογές, πόσο πιθανό θα ήταν να χάσει στη συνέχεια τις επαναληπτικές, που θα γίνουν σε 30 μέρες; Και τέλος, όταν κάποιος αρχηγός έρθει πρώτος σε δύο επάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, τι πιθανότητες έχει ο (δύο φορές δεύτερος) αντίπαλός του ή (κάποιος άσχετος) τρίτος να ορκιστεί πρωθυπουργός;

Θα πείτε ότι στην πολιτική όλα γίνονται. Συμφωνώ, αλλά πού πρέπει να στηρίζεται η πολιτική ανάλυση μπας και καταφέρει να βγάλει κάποιο συμπέρασμα για τα μελλούμενα; Στις (κατά το μάλλον ή ήττον) βεβαιότητες ή στην (κατ’ ευχήν ουρανοκατέβατη) έκπληξη; Οσοι ποντάρουν στο απρόσμενο και στο απίθανο μια φορά πλουτίζουν και εννιακόσιες ενενήντα εννιά χάνουν τα λεφτά τους. Εκεί –το λοιπόν– βρισκόμαστε σήμερα.

Ο Μητσοτάκης, εκτός συγκλονιστικού και απρόσμενου απροόπτου, θα ορκιστεί ξανά πρωθυπουργός. Είτε αυτοδύναμης είτε συμμαχικής κυβέρνησης. Ξεκίνησε με τις πιθανότητες συντριπτικά υπέρ του, καθότι μπήκε στην εκλογική μάχη με 6-7 μονάδες διαφορά, διαφορά την οποία διατηρεί αυξομειούμενη (πλην υπαρκτή και διακριτή) επί επταετία. Οποιος πιστεύει πως ό,τι δεν έγινε μπορετό να αλλάξει με σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς από το 2016 ως σήμερα μπορεί να ανατραπεί μέσα σε 30 μέρες, τότε ας ποντάρει το χρήμα του στο γαρίφαλο που κρατά ο Τσίπρας στο χέρι.

Ναι, ξέρουμε πως ειδικά στην πολιτική, όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος. Ξέρουμε όμως επίσης ότι δεν γίνεται να τρακάρουν ξανά μετωπικά δυο τρένα μέσα σε ένα τρίμηνο. Τουναντίον, αν ο Φλεβάρης φέρνει 50 νεκρούς χρεωμένους στις αβλεψίες του ενός στρατοπέδου, τότε το πιθανότερο είναι ο Απρίλης να φέρει μια κακοποποίηση γυναίκας από διακεκριμένο πρόσωπο της αντίπαλης παράταξης. Ετσι δουλεύουν οι συμπαντικοί νόμοι. Δεν συνωμοτούν υπέρ των μύχιων προσδοκιών μας, κι ας έγραφε μπούρδες εκείνος ο Βραζιλιάνος ο Κοέλιο.

Φυσικά, στις 30 ημέρες που ακολουθούν θα διασταυρωθούν στρατηγικές, τακτικές και επιχειρήματα. Θα χυθούν τόνοι δηλητηρίου, θα αναβαθμιστεί το νόημα της τοξικότητας. Ε, και; Οι πιθανότητες να αλλάξουν κάτι ουσιαστικό όλα αυτά τα θορυβώδη προεκλογικά είναι μηδαμινές. Καλώς ή κακώς, το μοτίβο που λέει ότι ο έλληνας ψηφοφόρος υπό κανονικές συνθήκες δίνει σε όλους τους πρωθυπουργούς του δύο εκλογικές νίκες πριν τους συνταξιοδοτήσει, φαίνεται να πηγαίνει για νέα επαλήθευση. Και μη βάζετε πολλά σενάρια στο μυαλό σας. Στην πολιτική ισχύει αντίστροφα ο νόμος του Μέρφι. Τελικά γίνεται το αυτονόητο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News