Αυτό που έχει συμβεί με τα πτυχία που χορηγούν τα Κολέγια και σχολές του εξωτερικού είναι το εξής: ο πτυχιούχος αρχιτέκτονας, γεωτεχνικός ή φοροτεχνικός, υποβάλλει αίτηση για άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στο αρμόδιο Επιμελητήριο. Το Επιμελητήριο παίρνει την αίτηση και τη βάζει στη βάση της στοίβας. Περνάει ένας χρόνος και ο ενδιαφερόμενος δεν παίρνει απάντηση. Και έτσι έρχεται η υπουργός Παιδείας και λέει ότι πλέον δεν χρειάζεται η έγκριση του Επιμελητηρίου. Οι άδειες θα χορηγούνται από υπηρεσία του υπουργείου Παιδείας.

Τα Επιμελητήρια διαμαρτύρονται, υποστηρίζοντας ότι έτσι υπονομεύεται η επαγγελματική επάρκεια των κλάδων, ενώ τα μέλη τους υφίστανται αθέμιτο ανταγωνισμό. Το υπουργείο Παιδείας απαντά επικαλούμενο έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που επισημαίνει καθυστερήσεις στη διαδικασία αδειοδότησης των επαγγελματιών. Ναι, αλλά το έγγραφο δεν ζητεί να αφαιρεθεί η αρμοδιότητα από τα Επιμελητήρια. Όταν όμως τα Επιμελητήρια αρνούνται να εξετάσουν τις αιτήσεις, ποια άλλη επιλογή μένει στο υπουργείο; Να χορηγεί άδειες χωρίς πραγματική αξιολόγηση.

Τώρα όλο αυτό παρουσιάζεται περίπου ως θεωρία συνωμοσίας: η κυβέρνηση δυσκολεύει τη διαδικασία εισόδου στο Πανεπιστήμιο προκειμένου να στείλει σπουδαστές στα Κολέγια (ή και στα ξένα Πανεπιστήμια), εξασφαλίζοντας και την αναγνώριση του πτυχίου τους.

Το θέμα βέβαια θα μπορούσε να λυθεί όπως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες: τα Επιμελητήρια να αξιολογούν αντικειμενικά τα πτυχία, να δέχονται και να απορρίπτουν αιτήσεις ανάλογα με την επάρκεια του υποψηφίου. Όμως και εδώ υπάρχει πρόβλημα. Διότι τα Επιμελητήρια δεν κάνουν αξιολόγηση. Διοργανώνουν κάτι εξετάσεις της πλάκας ώστε να περάσουν όλοι οι υποψήφιοι που έχουν βγει από πανεπιστημιακά τμήματα. Αν έκαναν πραγματική αξιολόγηση, βάζοντας στον ίδιο στίβο πτυχιούχους από τον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα της εκπαίδευσης, μπορεί σε αρκετές περιπτώσεις να κατέρρεε ολόκληρο επαγγελματικό αφήγημα. Άλλωστε όλα τα τμήματα του δημόσιου Πανεπιστημίου δεν κάνουν την ίδια δουλειά. Υπάρχουν τμήματα που υστερούν των αντίστοιχων ιδιωτικών.

Εχει δημιουργηθεί, λοιπόν, ένα κουβάρι από το οποίο ο καθένας τραβάει την άκρη που βολεύει τη δική του εκδοχή. Για αυτό και η ουσία του θέματος βρίσκεται στην αξιολόγηση και όχι σε κρυφτούλι πίσω από το δάχτυλο.

Είναι η Ελλάδα υποχρεωμένη βάσει κοινοτικής νομοθεσίας να δέχεται αυτά τα πτυχία; Ναι είναι.

Ποιος πρέπει να έχει την ευθύνη για την αδειοδότηση των επαγγελματιών; Τα Επιμελητήρια. Αρκεί να το κάνουν με αξιολογικά ανταγωνιστικό τρόπο, έχοντας αποδεχθεί και τη νέα πραγματικότητα που σπάει χρόνια συντεχνιακά στεγανά. Ας θεσπίσουν ένα σκληρό σύστημα αξιολόγησης από το οποίο δεν θα μπορεί να περάσει ο τύπος που αγόρασε το πτυχίο. Διότι τώρα εύκολα περνάει ο τύπος που έκανε συνδικαλισμό στο Πανεπιστήμιο και πήρε πτυχίο με μέσο. Από τη στιγμή που θα λειτουργήσει η αξιολόγηση, δεν υπάρχει καμία ανησυχία. Στην αγορά θα μπαίνουν οι καλύτεροι. Προς το παρόν, θα μπαίνουν όλοι και ακόμα περισσότεροι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News