Πείτε με αφελή, αλλά περίμενα να δω το πρόσωπο της Ελένης Ράικου στα περισσότερα πρωτοσέλιδα. Τελικά είδαμε κάτι ταπεινά μονόστηλα «χτυπήματα» με διαδικαστικούς τίτλους. Η πρώην Εισαγγελέας Διαφθοράς καταγγέλλει τον πολιτικό της προϊστάμενο για παρεμβάσεις και σχέδιο εξόντωσης της και δεν κουνιέται ούτε βλέφαρο.

Βγαίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ και της απαντά με τα εμβάσματα της Novartis προς τον σύζυγό της που είναι γιατρός. Βλέπεις ότι μιλάμε για ένα πεντοχίλιαρο, όπως συνέβη και με εκατοντάδες ή χιλιάδες άλλους γιατρούς και σκέφτεσαι αν η Ράικου σχεδίασε την ερευνητική τακτική της με βάση αυτήν την πληροφορία. Για ένα πεντοχίλιαρο; Αστείο ποσό, αλλά σε κάνει να απορείς γιατί δεν εξαιρέθηκε από την έρευνα. Διότι η έρευνα αφορούσε χρηματισμό πολιτικών και όχι νόμιμες πληρωμές σε γιατρούς, θα απαντούσε η ίδια.

Στην κατάθεση της, στην Επιτροπή της Βουλής, είπε απίστευτα πράγματα. Λάθος, είπε πράγματα που σε μία κανονική χώρα θα ακούγονταν ως απίστευτα, αλλά στην περίπτωση μας θεωρούνται απολύτως φυσιολογικά. Ο πολιτικός της προϊστάμενος την πίεζε να ενοχοποιήσει αντιπάλους της κυβέρνησης, την απείλησε με εξόντωση (δεν καταλάβαμε αν εννοούσε φυσική ή επαγγελματική), της έστελνε μηνύματα μέσω του Τύπου, χρησιμοποιώντας και τις υπηρεσίες μίας δημοσιογράφου. «Σε σχέση με αυτά που έχει κάνει ο Παπαγγελόπουλος, σε αυτήν την Επιτροπή θα ακουστεί μόλις το 1%». Γιατί δεν τα κατήγγειλε αυτά στον σωστό χρόνο; Σίγουρα θα έχει μία εξήγηση και για αυτό.

Υπάρχουν, λοιπόν, δύο ενδεχόμενα. Είτε ο Παπαγγελόπουλος ήταν ο εκτελεστικός βραχίονας μίας σκευωρίας με σκοπό την πραγμάτωση του συνθήματος «να τελειώνουμε με το παλιό», είτε το ίδιο το «παλιό» έστησε μία σκευωρία, χρησιμοποιώντας καταγγέλλοντες δικαστικούς, για να πλήξει τον Παπαγγελόπουλο και το ηθικό πλεονέκτημα της κυβερνώσας Αριστεράς. Το πρόβλημα για την κυβερνώσα Αριστερά είναι ότι η άκρη του κουβαριού οδηγεί σε αυτήν.

Ως συνήθως, όπως συμβαίνει με όλα τα σοβαρά πράγματα σε αυτόν τον τόπο, θα υπάρξουν δύο εκδοχές της αλήθειας, δύο αναγνώσεις των γεγονότων διαθέσιμες προς τον πολίτη. Αλλά αυτά θα τα δούμε όταν η Επιτροπή ολοκληρώσει το έργο της. Εκείνο που τώρα προκαλεί τεράστια εντύπωση, προφανώς όχι σε όλους, είναι η cool και ψύχραιμη στάση του πολιτικού συστήματος και του Τύπου μπροστά σε όσα ακούγονται, έστω ως καταγγελίες που εκκρεμούν προς απόδειξη. Για να το πω αλλιώς, κανένας δεν ασχολείται πια με τη Novartis. Περιγράφονται όργια και δεν ασχολείται κανείς. Και συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. Παρουσιάζεται ένα μοντέλο εκμαυλισμού και χειραγώγησης της Δικαιοσύνης, λέγονται τερατώδη πράγματα και όλοι τα παρακολουθούν με εντυπωσιακή απάθεια.

Και στο τέλος σκέφτεσαι ότι το «σύστημα» θέλει να κλείσει το θέμα όσο γίνεται πιο διακριτικά και οι πολίτες σηκώνουν αδιάφοροι τους ώμους με μία κίνηση δηλωτική του κυνισμού αλλά και της παραίτησης τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News