Ο Πατούλης είναι σκληρός παίκτης. Δεν είναι κανένα χάπατο της πολιτικής που μόλις τα βρει σκούρα υποχωρεί με την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια ή παραδίνεται αμαχητί. Αυτή την πεποίθηση είχαν άλλωστε διάφοροι υπουργοί, βουλευτές και κομματικοί παράγοντες, οι οποίοι στο ενδιάμεσο του μοιραίου ζεϊμπέκικου του Ζαππείου και της ανακοίνωσης για επίσημη στήριξη Χαρδαλιά, κουνούσαν το κεφάλι τους με νόημα και έλεγαν ανάμεσα στα δόντια τους. «Μην το δένετε κόμπο. Μέχρι να ανακοινωθεί κάτι, κρατήστε πισινή. Ο Πατούλης δεν πέφτει εύκολα. Κρατάει κόσμο».

Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοούσαν με το «κρατάει». Καλοπροαίρετα σκεπτόμενος, θέλω να πιστεύω ότι εννοούσαν ένα ευρύ δίκτυο γνωριμιών, αμοιβαίων αλληλοεξυπηρετήσεων, φιλικών επαφών και άλλων παρόμοιων αθώων δεσμεύσεων που συγκροτούσαν τον περίφημο «μηχανισμό Πατούλη». Ο οποίος μηχανισμός, ως το μεσημέρι της Δευτέρας λογιζόταν τόσο σκληρός, μαχητικός και αποτελεσματικός, που όλο το πολιτικό προσωπικό της ΝΔ τον θεωρούσε πολιτική υπερδύναμη. Μόνο ο Μητσοτάκης είχε άλλη άποψη.

Το γεγονός ότι ο Γιώργος Πατούλης αποσύρθηκε τη Δευτέρα το μεσημέρι, τι δείχνει; Ότι είναι ένας καλός και έντιμος στρατιώτης της παράταξης, την οποία διαχρονικά στήριζε και στηρίζει δίχως προσωπικές φιλοδοξίες, όπως έλεγε στην ανακοίνωση του; Ελάτε τώρα, αυτά είναι κρύα ανέκδοτα. Ο Πατούλης δεν θεωρεί τον εαυτό του στρατιώτη αλλά στρατηγό, η δε προσωπική του φιλοδοξία είναι ψηλότερη κι από τον Πύργο των Αθηνών. Για να ακριβολογώ ήταν ως τη Δευτέρα, τώρα κανένας δεν ξέρει τι θα απογίνει ο Γιώργος. 

Απλώς, αυτός ο πανίσχυρος, ο συγκροτημένος, ο συμπαγής, ο σε κάθε χώρο δικτυωμένος, ο πάντα σε κάλπες κερδισμένος, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών μηχανισμός Πατούλη που όλοι τον έγλειφαν και όλοι τον έτρεμαν, έπεσε πάνω στον Μητσοτάκη του 2023. Ο οποίος θυμήθηκε κάτι παλιά εκβιαστικά βερεσέδια του Γιώργου από τις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές συν κάτι «αρρυθμίες» στην συνεργασία τους κατά τη διάρκεια της τετραετίας. Οπότε αποφάσισε ψυχρά να χρησιμοποιήσει τη δύναμη του. 

Αυτό ήταν. Αν και διάφοροι συνεργάτες του στο Μαξίμου είχαν μια ελαφρά δυσθυμία στην προοπτική να βρουν έναν εξαγριωμένο Πατούλη απέναντι τους στην περιφέρεια Αττικής, ο Κυριάκος είχε μεγαλύτερη επίγνωση των συσχετισμών δύναμης. Σήμερα ο Μητσοτάκης συγκεντρώνει τέτοια πολιτική ισχύ, τόσο κύρος και τέτοια επιβολή, που (επί του παρόντος) δεν υπάρχει στην χώρα άλλο πρόσωπο ή μηχανισμός, ικανός να τα βάλει μαζί του. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια της Χαλιμάς. 

Ο Πατούλης, σκληρός παίκτης αλλά και βαθύτατα ρεαλιστής, τα μέτρησε, τα ζύγισε και κατάλαβε ότι δεν τον έπαιρνε διόλου. Οπότε πέταξε κατ’ ευθείαν λευκή πετσέτα. Δεν υπήρξε η παραμικρή διαπραγμάτευση για ανταλλαγή της απόσυρσης του με κάτι άλλο. Το μήνυμα απ’ το Μαξίμου ήταν απλό. «Αυτό που κερδίζεις είναι μην χειροτερέψεις κι άλλο την θέση σου και βρεθείς 100% εκτός». Εντάξει πρόκειται για μητσοτακικό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. Κάνει ό,τι θέλει και όπως το θέλει. Σε καλό να του (και να μας) βγει…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News