«Κυρία Βιτάλη, να πούμε αλήθειες. Το αρνί έχει βγει από τη βασική διατροφή του Ελληνα. Το κοτόπουλο δίνει και παίρνει. Τέσσερις ευκαιρίες έχουμε όλες κι όλες τον χρόνο. Κυρίως, εννοείται, το Πάσχα, άντε και τον Δεκαπενταύγουστο, λιγότερο την Πρωτοχρονιά και να βάλουμε και την Τσικνοπέμπτη, αν και η ζήτηση είναι για παϊδάκια, χωρίς να σκεφτόμαστε τι θα γίνει το υπόλοιπο αρνί. Και γι’ αυτό το έρμο Πάσχα χιμάνε κατά πάνω στην τιμή για να πιάσουν το 9,99, να το διατυμπανίσουν και να φωτογραφηθούν οι εκάστοτε υπουργοί με το κατόρθωμα.

»Δηλαδή ακολουθούμε την οδό που μας κατευθύνουν τα σουπερμάρκετ. Αλλά το σουπερμάρκετ δεν βγάζει από το αρνί, αλλά από χίλια δυο. Από τα απορρυπαντικά μέχρι τη χαρτοπετσέτα, το κάρβουνο, την ψησταριά, το αλάτι… Και αντιστοίχως πληρώνει τους περισσότερους των προμηθευτών του σε χρόνους έως 60 μέρες για τα νωπά και πάνω από 120 μέρες για όλα τα άλλα, ως κράτος εν κράτει.

»Η κτηνοτροφία καταρρέει. Δύσκολο, σκληρό επάγγελμα. Δεν έχει ρεπό, ούτε οκτάωρο, ούτε διακοπές. Στη χώρα μας δεν έχουμε τεράστιες φάρμες, κλήρους ζώων. Είναι, συγκριτικά με το εξωτερικό, μικροί οι κλήροι μας. Για όλα όσα καταναλώνουμε οι Ελληνες είμαστε εξαρτημένοι από εισαγωγές. Παραγωγή μηδέν. Θα φτάσουμε στον κλάδο μας να ρουμανοποιήσουμε τα ζώα μας για να κατορθώνουμε προκοπή. Γιατί δεν υπάρχει πολιτική για τον πρωτογενή τομέα. Από κανέναν δεν υπήρξε, ας μη γελιόμαστε. Διαχειρίζονται επιδόματα ώστε να είναι όλοι εξαρτημένοι.

»Μετά από άπειρα χρόνια κρίσης στην οικοδομή, έχουν όλοι πέσει πάνω στην οικοδομή λες και βρήκαμε πετρέλαιο. Αυτό είναι δανεική ανάπτυξη, με χρονοχρέωση, όχι αληθινή. Και καφέ, εστιατόρια, νυχάδικα. Μη γελάτε, να λέμε αλήθειες. Στο εξωτερικό έχουν ιδρυθεί διεπαγγελματικές εδώ και άπειρα χρόνια. Τι είναι διεπαγγελματική; Οι αληθινοί γνώστες του εκάστοτε πρωτογενούς τομέα. Αυτοί που πρέπει να είναι οι πιο πολύτιμοι σύμβουλοι-δάσκαλοι για τον κάθε υπουργό. Από πού θα μάθει, αν όχι από αυτούς;

»Εδώ οι διεπαγγελματικές ιδρύονται για να υπάρχουν στα χαρτιά. Και δώσε και ένα επίδομα 35.000 ευρώ για κάθε Νέο Αγρότη, η νέα μόδα επιδόματος, ιερός ο σκοπός αλλά χωρίς σκληρό έλεγχο αποτελεσματικότητας, ανά βήμα βήμα, στάδιο στάδιο, μπορεί να καταλήγει “επίδομα” που βουλώνει οικονομικές τρύπες του πατέρα, με πρόσχημα δήθεν το παιδί ως Νέο Αγρότη.

Ο έλεγχος είναι το σημαντικό, τα στοχευμένα χρήματα. Με όραμα, με στόχο, αλλά αυτό θέλει κόπο, τρόπο, μεθοδικότητα, συνέχεια, πολιτική βούληση, ποινές, τιμωρία. Ζηλεύω το θαύμα της Ολλανδίας. Ζηλεύω το Ισραήλ που στην έρημο κατάφεραν παράδεισο. Πονάω για το κακό που το βλέπω να ξανάρχεται. Τι νόημα έχει το προϊόν σε “διατίμηση”; Αντιλαμβάνεστε την αντιστροφή; Για να πουλήσει το σουπερμάρκετ 9,99 ως κράχτη του, πιέζει τον έμπορο και ο έμπορος τον κτηνοτρόφο να του πουλήσει στο όριο ή ενδεχομένως με χασούρα. Ποιον θα ικανοποιήσω εντέλει; Το “Κολοσσαίο” που μια φορά τον χρόνο θα αγοράσει ολόκληρο ένα αρνί; Το τηλεοπτικό ρεπορτάζ; Τη ρηχή πολιτική αντιπαράθεση;

»Πότε, κυρία Βιτάλη, βγάζουμε προσφορά; Οταν έχουμε πλεόνασμα. Εμείς έχουμε έλλειμμα. Γιατί κάθε χρόνο γίνεται στόχος το αρνί; Φαντάζεστε τα Χριστούγεννα να γίνεται διατίμηση στα ρούχα; Στα παπούτσια; Τι κοντόφθαλμο νταραβέρι διαχρονικά… Είδα και το καλάθι, λέει, του νονού. Να το δώσεις σε βαφτιστήρι να μη σου ξαναμιλήσει. Αυτά δεν είναι λαϊκισμός; Ονειρεύομαι την ομόνοια, τη συνεννόηση κυβέρνησης-αντιπολίτευσης, έναν υπουργό Εθνικής Ενότητας… Ναι! Υπουργό Εθνικής ενότητας… Για την αναγκαιότητα άνθισης του πρωτογενή τομέα. Εκεί πρέπει να εγκύψουμε. Ολα τα άλλα είναι, να έχουμε να λέμε… Αλήθειες να λέμε, κυρία Βιτάλη».

Και τις είπαμε. Στο επόμενο θα πούμε και αντίστοιχες για τον τομέα της εστίασης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News