Πριν από τρεις εβδομάδες είχα τη χαρά να παρουσιάσω το TEDx στα Χανιά, μία εξαιρετική διοργάνωση με ενθουσιώδεις εθελοντές. Στην έναρξη της τελευταίας ενότητας αποφάσισα να μην προλογίσω τον πρώτο ομιλητή. Του ζήτησα να βγει μόνος στη σκηνή και να απευθυνθεί στο κοινό. Και το έκανα επειδή η εικόνα του θα ήταν πιο δυνατή από οτιδήποτε και αν έλεγα.

Και πράγματι, ο Γιώργος Ιατρού βγήκε στη σκηνή καθηλώνοντας το ακροατήριο που δεν μπορούσε να δει το πρόσωπό του. Γιατί ο Ιατρού εμφανίστηκε όπως στη φωτογραφία που βλέπετε.

Ο Γιώργος Ιατρού είναι βαρύτονος στη Λυρική Σκηνή και, ασφαλώς, συμμετέχει σε παραστάσεις στο εξωτερικό. Κάνει και κάτι ακόμα. Drag show. Δηλαδή ακολουθεί έναν αισθητικό και ενδυματολογικό κώδικα προκειμένου να παραστήσει, σε υπερβολικό βαθμό, μία γυναίκα που τραγουδάει. Εχει κατασκευάσει έναν χαρακτήρα, τη Νίνα Νάη (εκ του «Σήκω χόρεψε κουκλί μου»), ο οποίος επενδύεται μουσικά και θεατρικά κατά τα πρότυπα του drag show. Μιλάμε για show, όχι για σεξουαλικό προσανατολισμό. Και, εν προκειμένω, ο Ιατρού είναι ένας σπουδαίος καλλιτέχνης. (Δείτε ένα χαρακτηριστικό βίντεο.)

Βγήκε, λοιπόν, στη σκηνή του TEDx και μίλησε στο ακροατήριο, που αποτελείτο κυρίως από νέα παιδιά, για τη ζωή του, τις σπουδές στις θετικές επιστήμες και τη στροφή προς το λυρικό τραγούδι και τη θεατρική έκφραση του drag show. Ε, λοιπόν, αν είχα μικρό παιδί θα ήθελα να του διαβάσει ο Γιώργος, ως Νίνα Νάη, ένα παραμύθι. Και, να με συγχωρείτε, δεν θα επέτρεπα σε κανέναν να μου κάνει υποδείξεις για αυτό που θα ήθελα να δείξω στο δικό μου παιδί.

Σηκώθηκε θόρυβος επειδή στη Θεσσαλονίκη έγινε ανάγνωση παραμυθιών σε παιδιά από drag queen. Και η δυσφορία της Κατερίνας Λάσπα, από το ΠΑΣΟΚ, προκάλεσε το σχετικό debate στα social αν και η καταγγελία της επικρίθηκε και από το ίδιο της το κόμμα. Αν επρόκειτο η εκδήλωση να λάβει χώρα σε ένα δημόσιο νηπιαγωγείο ή παιδικό σταθμό, ενδεχομένως να σήκωνε και συζήτηση. Επρόκειτο όμως για ιδιωτική εκδήλωση, συνεπώς δεν μπορείς να πεις και πολλά ακόμα και αν διαφωνείς. Εδώ, άλλωστε, εφαρμόζεται η αρχή του «περί ορέξεως». Μπορεί το θέαμα να σου αρέσει, μπορεί και όχι. Ομως οφείλεις να το κρίνεις αισθητικά. Τα περί προτύπων προς τα παιδιά και σεξουαλικού προσανατολισμού είναι άστοχα και άκαιρα. Επίσης πολλοί συγχέουν μία drag queen με μία τρανσέξουαλ γυναίκα. Αυτό είναι λάθος. Αλλωστε αν επρόκειτο για μία εκδήλωση με τρανς γυναίκες, η κυρία Λάσπα δεν θα μπορούσε να πει κουβέντα καθώς μιλάμε για συμπολίτες με νομικά αναγνωρισμένο το δικαίωμά τους να αναγνωρίζονται και θεσμικά ως γυναίκες. Εδώ μπορεί να φρίττουμε, ακόμα, με την ιδέα μίας τρανς γυναίκας να εργάζεται ως νηπιαγωγός, αλλά σε άλλες χώρες, όπως, ας πούμε, ο Καναδάς, είναι κάτι αποδεκτό.

Ενδεχομένως μία drag queen να ταιριάζει και περισσότερο με την ανάγνωση ενός παραμυθιού. Ως πλάσμα είναι εξωτικό, με στοιχεία βγαλμένα από παραμύθι. Ομως το κυριότερο που έχει να προσφέρει η έκθεση των παιδιών σε αυτό το θέαμα, είναι ένα μάθημα περί αποδοχής του διαφορετικού, της αναζήτησης του ανθρώπου πίσω από την εικόνα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News