Λογικά έχουν τηλεόραση στο Μαξίμου. Την ανοίγουν λοιπόν και βλέπουν και αυτοί το προεκλογικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ. Και νιώθουν δικαιωμένοι. Ποιες είναι, σου λέει, οι δύο προσωπικότητες που σφραγίζουν τα χρονικά όρια του έθνους που θα γιορτάσει αισίως την επέτειο των 200 ετών από την παλιγγενεσία του, το 2021; Μα φυσικά ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Αλέξης Τσίπρας.

Και ποιες θα είναι οι τρεις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες που θα μνημονεύονται από τα παιδιά του 2075 ότι έχουν πάρει βραβείο Νομπέλ, αν ο Πρωθυπουργός (που είναι υποψήφιος όπως μας είπε) τιμηθεί από τη Σουηδική Ακαδημία; Ο Σεφέρης. Ο Ελύτης. Και ο Τσίπρας.

Απλά πράγματα. Folie de grandeur, που λένε και οι Γάλλοι.

Διότι μπορεί να μην το χωράει ανθρώπου νους, αλλά το χωράει άνετα στο μυαλό του κ. Τσίπρα και βεβαίως των επικοινωνιακών του φωστήρων. Και επιβεβαιώνεται περίτρανα ότι το έχουν πιστέψει, αν κρίνει κανείς από το σποτ που τον εμφανίζει ως το επιστέγασμα μιας λαμπρής ιστορίας της πατρίδας μας που αρχίζει από την ηρωική επανάσταση του 1821 και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και κορυφώνεται με την ηρωική διαπραγμάτευση του 2015 και τον Αλέξη Τσίπρα.

Και ανάμεσα στα δύο αυτά όρια του μεγαλείου του Ελληνισμού παρελαύνουν και άλλοι αντάξιοι του κ. Τσίπρα τους οποίους με γενναιοδωρία φιλοξένησε στο σποτ του. Οπως για παράδειγμα ο Ιωάννης Καποδίστριας και ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Καλοί διαπραγματευτές ήταν και αυτοί. Δεν είπε κανείς το αντίθετο.

Το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ μετά την αφαίρεση του Μεταξά:

Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ένα σποτ του ΠΑΣΟΚ του 1993 και το προσάρμοσε στο βάρος (όπως πιστεύουν) της προσωπικότητας του Αλέξη Τσίπρα. Με Μεταξά ή χωρίς —αν δεχθούμε ότι έγινε λάθος και δεν ήταν φλερτ προς το κοινό της Χρυσής Αυγής λόγω Σκοπιανού— η σκηνοθεσία και η αμετροέπεια δεν έχουν προηγούμενο.

Θα γελούσε ακόμα και ο Χάρρυ Κλυνν που παρεμπιπτόντως είναι και αυτός μεταξύ των μεγάλων. Καποδίστριας, Παπανικολάου, Καβάφης Χάρρυ Κλυνν, Τσίπρας —κουτσοί, στραβοί στον Αγιο Παντελεήμονα.

Διότι ούτε το ορίτζιναλ, το σποτ του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ξεκινάει από την αρχαιότητα δεν φτάνει στο σημείο να τοποθετήσει τη φωτογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου στη χρονική αλληλουχία των προσώπων και των ιστορικών γεγονότων. Το σποτ του 1993 ολοκληρώνεται με τον χάρτη της Ελλάδας και το σύνθημα «Η Ελλάδα είναι αδιαπραγμάτευτη». Η φωτογραφία του Ανδρέα εμφανίζεται στο τέλος.

Το σποτ του ΠΑΣΟΚ του 1993:

Αντιθέτως, στο δικό του κλιπάκι, ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται διαρκώς στο δεύτερο μισό. Θα έπρεπε ίσως να το περιμένουμε. Είναι ο πολιτικός που όταν αισθάνεται στριμωγμένος λέει για παράδειγμα: «Καθίστε κάτω, τώρα θα τα ακούσετε, τώρα μιλάει ο Πρωθυπουργός της χώρας». Για εκείνον, όταν μιλάει στη Βουλή, ο αμετανόητος δολοφόνος της 17Ν είναι ο «κύριος Κουφοντίνας» ενώ ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι «πολύ λίγος». Ετσι απλά. Στον ενικό: «Είσαι πολύ λίγος».

Κάπως έτσι ο κ. Τσίπρας έγινε ο άνθρωπος που μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του ως συνεχιστή του Κολοκοτρώνη και του Καποδίστρια. Δίκαιο ή μη, έγινε πράξη. Αλλά μόνο στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News