Να αρχίσουμε με τα βασικά. Ενας διευθυντής του ΕΣΥ σήμερα μετά βίας εισπράττει 2.500 ευρώ, καθαρά, τον μήνα. Και αυτό αν έχει στην πλάτη ικανό χρόνο προϋπηρεσίας και υψηλούς τίτλους σπουδών. Ο επιμελητής φτάνει στα 1.700 ευρώ. Για τους υπόλοιπους δεν θέλετε να ξέρετε.

Περίπου το 20% των γιατρών στα νοσοκομεία της περιφέρειας είναι επικουρικοί. Δηλαδή προσλαμβάνονται χωρίς ουσιαστική αξιολόγηση, σχεδόν στα τυφλά, υπογράφουν εξαμηνιαίες ή ετήσιες συμβάσεις και, όπως λέει γνωστός νοσοκομειακός γιατρός, «κάνουν τον τροχονόμο, στέλνοντας περιστατικά στα νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης».

Το νομοσχέδιο για το ΕΣΥ επιτρέπει στους γιατρούς των δημόσιων νοσοκομείων να εργάζονται και στον ιδιωτικό τομέα. Παραλλήλως επιτρέπει στα νοσοκομεία να προσλάβουν για συγκεκριμένο έργο ιδιώτες γιατρούς -όσοι γνωρίζουν λένε ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί στην πράξη, οι «μεγαλογιατροί» των κλινικών, το πολύ να κληθούν σε κάποιο συμβούλιο. Το υπουργείο Υγείας εκτιμά ότι με αυτή τη ρύθμιση θα βελτιώσει τα οικονομικά των γιατρών του ΕΣΥ, ενώ θα δώσει κίνητρα για τον επαναπατρισμό επιστημόνων που έχουν φύγει στο εξωτερικό.

Τι θα συμβεί στην πράξη;

Δύσκολη ερώτηση επειδή κανένας δεν μπορεί να την απαντήσει αυτή τη στιγμή. Οι συνδικαλιστές του ΕΣΥ, που αντιδρούν στο νομοσχέδιο, ισχυρίζονται ότι με αυτόν τον τρόπο ο ιδιωτικός τομέας θα απορροφήσει τους καλύτερους γιατρούς, αφήνοντας τα νοσοκομεία «γυμνά», ειδικά το απόγευμα. Οι γιατροί που είναι στο πεδίο εκτιμούν ότι το νομοσχέδιο αφορά κυρίως τους χειρουργούς που θα αναζητήσουν απογευματινή δουλειά σε κλινικές. Για αυτό και εκτιμούν ότι το μέτρο ήρθε πρόωρα. «Πρώτα εξασφαλίζεις ότι θα έχεις λειτουργικά απογευματινά ιατρεία και χειρουργεία και μετά συζητάς τη διάθεση γιατρών στον ιδιωτικό τομέα», σχολιάζει γιατρός με μεγάλη εμπειρία και στα διοικητικά της δημόσιας Υγείας. Το νομοσχέδιο δεν θέτει αντίστοιχες ασφαλιστικές δικλείδες. Από την άλλη όμως, από την πλευρά του υπουργείου Υγείας ισχυρίζονται ότι στα στρατιωτικά νοσοκομεία, όπου επιτρέπεται η παράλληλη απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα, δεν έχουν αντιμετωπίσει λειτουργικά προβλήματα.

Το νομοσχέδιο χωλαίνει και σε κάποια άλλα σημεία. Ας πούμε επιτρέπει σε ένα συνταξιούχο διευθυντή να παραμείνει στη θέση του ή να επιστρέψει σε αυτήν ως συνεργαζόμενος ιδιώτης. Αυτό ίσως δημιουργήσει τριβές. Το ίδιο θα συμβεί αν ο διοικητής ενός νοσοκομείου αποφασίσει να προσλάβει ως σύμβουλο κάποιον από τον ιδιωτικό τομέα. Επίσης δεν προβλέπονται έσοδα για το νοσοκομείο από τους γιατρούς που θα διαθέσει στις ιδιωτικές κλινικές. «Θα έπρεπε να προβλέπεται ότι αν μία ιδιωτική μονάδα χρησιμοποιήσει γιατρό του ΕΣΥ, τότε υποχρεούται να αποζημιώσει και το νοσοκομείο» λέει χαρακτηριστικά ο έμπειρος συνομιλητής μου.

Βέβαια το ιδανικό θα ήταν το ΕΣΥ να πλήρωνε αξιοπρεπείς αμοιβές για πλήρη απασχόληση, επιστρέφοντας στα επίπεδα προ κρίσης. Από τη στιγμή που δεν μπορεί να συμβεί αυτό, τότε η απελευθέρωση της απασχόλησης προς τον ιδιωτικό τομέα ήταν θέμα χρόνου. Ομως θα έπρεπε να είναι το τελευταίο βήμα, αφού θα έχουν προηγηθεί άλλα, όπως η συγχώνευση κλινικών και νοσοκομείων, οι διαδικασίες χορήγησης ειδικότητας και κυρίως η εξασφάλιση λειτουργίας απογευματινών ιατρείων και χειρουργείων. Αν δεν εξασφαλιστεί αυτό, τότε η αλλαγή στο ΕΣΥ ενδέχεται να προκαλέσει μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που θέλει να λύσει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News