Μεγαλύτερη ανοησία από την προεκλογική εκστρατεία ενός κόμματος που θα καταναλώσει τη μισή δύναμη πυρός του προσπαθώντας να πείσει ότι οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται είναι «μαϊμού», δεν υπάρχει. Εξίσου ανόητη είναι και η κατανάλωση της άλλης μισής ζωτικής δύναμής του στην προσπάθεια να σύρει τον αντίπαλο αρχηγό σε μια πρόσωπο με πρόσωπο τηλεοπτική μονομαχία για δύο.

Γιατί αναφέρομαι σε ανοησίες; Μα διότι δεν υπήρξαν ποτέ στην Ελλάδα βουλευτικές εκλογές που κρίθηκαν από την έκβαση ενός debate ή από τη δημοσιοποίηση κάποιων επιτυχημένων ή αποτυχημένων δημοσκοπήσεων. Κοντολογίς, άλλα είναι που κρίνουν το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα και η κατατριβή με άσχετα ζητήματα αποτελεί μέγιστο πολιτικό και διαχειριστικό λάθος για ένα κόμμα ή έναν αρχηγό.

Οταν η οικονομία, η απασχόληση, το επίπεδο των μισθών και των τιμών, οι μεταρρυθμίσεις, η Υγεία, η  αίσθηση ασφάλειας, τα εθνικά ζητήματα ή τα κοινωνικά δικαιώματα είναι αυτά που βαραίνουν κυριαρχικά στην αξιολόγηση των πολιτών, τα κόμματα εξουσίας και οι επίδοξοι πρωθυπουργοί είναι υποχρεωμένοι να μιλήσουν για αυτά, να επικεντρωθούν σε αυτά, να προτείνουν κάτι καινούριο επ’ αυτών.

Αν ένας υποψήφιος πρωθυπουργός, αντί να κάνει τα παραπάνω αυτονόητα και παγκοίνως ζητούμενα, ακροβολιστεί σε έναν λοφίσκο και αρχίσει να ντουφεκάει  ματαίως κάθε δημοσκόπηση που εμφανίζεται στα μέσα ενημέρωσης, τότε παίζει πόλο μέσα σε ένα τουρνουά μπάσκετ. Ενδεχομένως οι θεατές να τον κάνουν λίγο χάζι για το παράταιρο και κωμικό του πράγματος, αλλά πρωταθλητή δεν θα τον στέψουν.

Θα πείτε ότι η εκτέλεση του αγγελιαφόρου που έφερνε κακές ειδήσεις ήταν συνήθης πρακτική της παγκόσμιας Ιστορίας. Εν προκειμένω, τον ρόλο του πολιτικού αγγελιαφόρου παίζουν οι δημοσκόποι. Αν το καλομελετήσετε όμως, θα διαπιστώσετε ότι ποτέ οι νικητές των μεγάλων ιστορικών συγκρούσεων δεν έκαναν τέτοιες ανοησίες. Πάντα οι ηττημένοι ξεκινούσαν με κάτι τέτοια φαιδρά.

Οι επαγγελματίες δημοσκόποι άκουσαν τις Συριζαϊκές απαιτήσεις περί δημοσιοποίησης των «πρωτογενών και αστάθμητων δεδομένων κάθε μέτρησης» και έβαλαν τα γέλια. Είναι σαν να ζητά κάποιος από τον λογιστή του, πριν του συμπληρώσει τη φορολογική δήλωση, να του πει χαρτί και καλαμάρι όλα όσα σπούδασε περί λογιστικής, για να κρίνει ο πελάτης αν ξέρει ή δεν ξέρει τη δουλειά.

Αυτά είναι σαχλαμάρες. Ας βάλει ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνους που θα έκριναν της αξιοπιστία των «πρωτογενών και αστάθμητων», να κάνουν αυτοί τις δημοσκοπήσεις και να τις δώσουν στην δημοσιότητα. Αφήστε που βάζω τρεις μισθούς στοίχημα ότι όλοι όσοι πιπιλίζουν στις τηλεοράσεις τα περί «πρωτογενών και αστάθμητων» δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα μιλάνε.

Οσο για το debate των δύο αρχηγών, δεν θα γίνει. Κακώς, αλλά δεν θα γίνει. Και η έλλειψη αυτή θα μετρήσει στο εκλογικό αποτέλεσμα, όσο μετράει στην έκβαση μιας βραδιάς το «έλα ’δώ, ρε, να μετρηθούμε, αν είσαι μάγκας» που ακούγεται τακτικά στους καβγάδες των μισομεθυσμένων στα μπουζουξίδικα. Το επόμενο πεντάλεπτο, δεν το θυμάται κανείς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News