Στη μικρή πόλη της βόρειας Ελλάδας όπου παραθερίζω, ένα τραγικό νέο μονοπώλησε τα τοπικά μέσα τις τελευταίες μέρες: ένας νέος, μόλις 20 χρονών, έχασε τη ζωή του ακαριαία σε επαρχιακή οδό, καθώς το αυτοκίνητο που οδηγούσε εξετράπη της πορείας του και προσέκρουσε σε κολόνα φωτισμού, καταλήγοντας να γίνει μια άμορφη μάζα. Η Τροχαία διεξάγει έρευνα για τα αίτια του δυστυχήματος, και όλοι στη μικρή πόλη και στα πέριξ αναρωτιούνται για το αν φορούσε ζώνη, πόσο έτρεχε και αν είχε πιει. Τι τα θες όμως, μια οικογένεια πέρασε μαύρο Δεκαπενταύγουστο φέτος.

Να ήταν η μόνη οικογένεια της ελληνικής επαρχίας που θρηνεί πάνω απ’ την άσφαλτο. Δυστυχώς, κάθε πόλη και χωριό έχει τις δικές του τραγικές οικογένειες, τις δικές του τραγικές περιπτώσεις. Ολες μαζί είναι σαν μια μαύρη λίστα πιτσιλισμένη με αίμα, η οποία κάθε χρόνο μακραίνει και πιτσιλίζεται περισσότερο, με το αίμα όλο και νεότερων ανθρώπων.

Μερικά από τα μακάβρια νέα του φετινού καλοκαιριού, μετά από μια γρήγορη περιήγηση στο διαδίκτυο: 21χρονός πέθανε σε επαρχιακό δρόμο της Αταλάντης, πηγαίνοντας για μπάνιο. Έχασε τον έλεγχο σε μια στροφή, έπεσε πάνω στις μπάρες και βγήκε εκτός δρόμου. Στη Ζάκυνθο, ένας 19χρονος σκοτώθηκε με μηχανή, με παρόμοιο τρόπο. Σε στροφή επαρχιακού δρόμου, χάνοντας τον έλεγχο και πέφτοντας πάνω σε όχημα. Στην Κρήτη, ένας 25χρονος με τετράτροχη μοτοσυκλέτα έχασε τον έλεγχο της, σε επαρχιακό δρόμο της Χερσονήσου και πέθανε μετά από ισχυρή πτώση.

Φυσικά, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Και αρκετά συχνά, οι οδηγοί φταίνε σε μεγάλο βαθμό, τόσο για την πρόκληση του ατυχήματος, όσο και για το γεγονός ότι κατέληξε σε δυστύχημα. Αναπτύσσουν υπερβολική ταχύτητα, δεν φοράνε ζώνη και κράνος, μιλάνε στα κινητά, χαζεύουν, έχουν πιει. Ακούς περιπτώσεις δηλαδή, που λες, ήμαρτον, αυτός πήγαινε για αυτοκτονία. Και αναρωτιέσαι, πώς γίνεται οι έρευνες να διαπιστώνουν ότι σε θέματα οδικής ασφάλεια, η Ελλάδα έχει παρουσιάσει βελτίωση την τελευταία δεκαετία.

Μια πιο προσεκτική ματιά στις αναλύσεις βέβαια, σου λύνει την απορία. Οι Έλληνες οδηγούν καλύτερα, περισσότερο επειδή τους εξαναγκάζει η κρίση και λιγότερο γιατί έχουν συνειδητοποιήσει τη βαρύτητα της σωστής οδικής συμπεριφοράς. Για παράδειγμα, οδηγούν πιο αργά για να εξοικονομήσουν καύσιμα και πιο προσεκτικά, για να αποφύγουν έξοδα σε περίπτωση ατυχήματος, ή γιατί το έχουν ανασφάλιστο. Οι έρευνες δείχνουν επίσης και μείωση των οδικών ατυχημάτων στη χώρα μας, αλλά και αυτές οφείλονται εν πολλοίς στην οικονομική κρίση. Απλώς, έχουν μειωθεί τα οχήματα.

Κατά τα άλλα, όπως διαπίστωσε συγκεκριμένα και έρευνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη δεκαετία 2007-2017, η Ελλάδα έχει να επιδείξει μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων από τροχαία, σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο: 69 θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκων. Τα περισσότερα δυστυχήματα διαπιστώθηκε ότι γίνονται σε αγροτικούς δρόμους και τα λιγότερα σε αυτοκινητόδρομους, επιβεβαιώνοντας ότι ένα σύγχρονο οδικό δίκτυο είναι πιο ασφαλές και αξιόπιστο, και υπενθυμίζοντάς μας ότι τα τροχαία δεν προκαλούνται μόνο εξαιτίας κακής οδικής συμπεριφοράς, αλλά και κακών δρόμων.

Η επαρχία αναστενάζει και η αναβάθμιση των δρόμων της είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, κυριολεκτικά. Όποιος ζει εκεί το ξέρει από πρώτο χέρι, όποιος την επισκέπτεται το βλέπει έντρομος μπροστά του. Πολλές φορές, ο δεύτερος είναι σε χειρότερη μοίρα, καθώς δεν ξέρει τα βρώμικα μυστικά των δρόμων και τα επικίνδυνα σημεία τους. Απλώς οδηγεί στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, και όσο πιο ώριμος είναι, τόσο πιο προσεκτικός στο τιμόνι, διασχίζοντας τον επαρχιακό δρόμο.

Η νεότητα όμως έχει ανωριμότητα. Έχει επιπολαιότητα και αφέλεια. Έχει ορμή και υπέρμετρο, συχνά, ρίσκο. Τα παραπάνω, συνδυασμό μ’ έναν επικίνδυνο δρόμο και με μια απαιδευσιά στην οδική συμπεριφορά, μπορούν να οδηγήσουν στο μοιραίο.

ΥΓ. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας λέει ότι τα οδικά ατυχήματα είναι η πρώτη αιτία θανάτου σε ηλικίες 15-29. Το διαπιστώνουμε κάθε καλοκαίρι και στη χώρα μας, αποχαιρετώντας νέα παιδιά στην κακοτράχαλη επαρχιακή της άσφαλτο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News