Μετά τη δολοφονία της ημέρας, του πυγμάχου στη Βάρη, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μία ανάρτηση στην οποία επισημαίνει ότι η κυβέρνηση, αντί να αντιμετωπίσει το οργανωμένο έγκλημα, ασχολείται με τα Πανεπιστήμια.

Το πρόβλημα με αυτόν τον ισχυρισμό είναι ότι θέτει μία περιττή διάζευξη. Διότι η κυβέρνηση οφείλει και να αντιμετωπίσει το οργανωμένο έγκλημα, αλλά και τα προβλήματα ανομίας στα Πανεπιστήμια. Δεν σημαίνει, δηλαδή, ότι λαμβάνοντας μέτρα στα Πανεπιστήμια, αφήνει ασύδοτο το έγκλημα, ούτε, αντίστροφα, αν ασχοληθεί με τις συμμορίες θα πρέπει να αφήσει τα Πανεπιστήμια στην τύχη τους. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα που δεν συνδέονται μεταξύ τους.

Το βασικό ερώτημα που έπρεπε να θέσει ο Αλέξης Τσίπρας είναι αν η έκρηξη της βίαιης εγκληματικότητας οφείλεται σε έλλειμμα πολιτικής βούλησης ή στην καχεξία του συστήματος ελέγχου και απονομής δικαιοσύνης. Και εδώ φαίνεται ότι υπάρχει πρόβλημα. Διότι, πράγματι, από τη μία η κυβέρνηση εμφανίζεται συνεπής έναντι των ψηφοφόρων της, ελέγχοντας τα Εξάρχεια του υψηλού συμβολισμού, αλλά, από την άλλη, οι ληστείες και οι δολοφονίες τείνουν να αποκτήσουν κανονικότητα τροχαίων δυστυχημάτων.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης πήγε στον Αρειο Πάγο ένα φάκελο με ονόματα μαφιόζων που κυκλοφορούν ελεύθεροι για διάφορους λόγους. Κάποιοι είναι έξω με περιοριστικούς όρους, άλλοι έχουν καταδικαστεί για ελαφρά αδικήματα και πολλοί βγήκαν κάνοντας χρήση ευεργετικών διατάξεων. Η κίνηση του υπουργού επενδύεται, ασφαλώς, από επικοινωνιακή σκοπιμότητα: «Εμείς τους πιάνουμε και εσείς τους αφήνετε». Υποθέτω ότι για πολλούς η Δικαιοσύνη θα απαντούσε ότι τους παραλαμβάνει δεμένους με χειροπέδες, αλλά όχι και με επαρκή στοιχεία, ενώ για κάποιους θα έδειχνε προς την πολιτική ηγεσία και τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα. Αν σήμερα πάρεις ένα Καλάσνικοφ και ξεκινήσεις για να διαπράξεις μία δολοφονία, έτσι και σε σταματήσουν στον δρόμο, θα σε πάρουν μέσα για πλημμέλημα.

Όμως δεν είναι μόνο η ενδεχόμενη επιχειρησιακή ανεπάρκεια της Αστυνομίας ή τα παράθυρα διαφυγής από το ποινικό οικοδόμημα. Είναι το μεγάλο εύρος που παίρνει η εγκληματικότητα μέσα σε ένα διάτρητο σύστημα. Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν πάρα πολλοί τομείς που προσελκύουν το οργανωμένο έγκλημα. Δεν είναι μόνο τα ναρκωτικά και η πορνεία, δύο τομείς που παραδοσιακά λειτουργούν ως θερμοκήπια εγκλήματος. Είναι η νύχτα με το μαύρο χρήμα. Ο τουρισμός, που επίσης επιτρέπει αρπαχτές και διακινεί λεφτά που δεν βλέπει η Εφορία, η τοκογλυφία, που τροφοδοτείται από μαύρο χρήμα, το λαθρεμπόριο.

Για να το πούμε αλλιώς, υπάρχουν τεράστια πεδία ανεξέλεγκτου χρήματος που εύκολα βάζουν σε πειρασμό τους πονηρούς. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν λύνεται αν βγάλεις τους αστυνομικούς από τα Εξάρχεια και τους βάλεις να περιπολούν για να μη σκοτωθούν οι μαφιόζοι μεταξύ τους. Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται αν ελεγχθεί αποτελεσματικά η διακίνηση του μαύρου χρήματος. Πρώτα τους καις το χωράφι που σπέρνουν. Μετά τους δένεις. Και ύστερα τους κλείνεις μέσα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News