Υστερα από μια μακρά περίοδο έντασης, απειλών, εκφοβισμών, μεγαλομανίας επεκτατισμού, αντιπαραθέσεων, ήρθε ο σεισμός. Η τραγικότερη των τραγωδιών, με χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια νεκροζώντανους να ζητάνε την εκδίκηση για τους νεκρούς τους.

Αποκαλύπτοντας ένα τερατώδους μεγέθους «οικοδόμημα», με σαθρά όμως θεμέλια. Μια δικτατορία ξεγελασμένων θυμών, που πλέον βρίσκουν τη φωνή τους. Πώς τους ξεγελάς τώρα πια; Το μέλλον είναι μπροστά στα μάτια μας με ένα σωρό πλοκάμια. Ωστόσο…

Αν ο αυτοματισμός των ενεργειών της «δικής μας» ΕΜΑΚ μάς συγκίνησε, η εξίσου άμεση ενέργεια του έλληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια να επισκεφτεί την Αντιόχεια, ο εναγκαλισμός του με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, η κοινή πτήση τους πάνω από τα ερείπια της Χατάι, μας έβγαλε ασπροπρόσωπους κοινωνικής συνείδησης.

Οχι, η συγκεκριμένη επίσκεψη δεν δεικνύει, όπως σημειώνουν οι περισσότεροι, την επιτομή της διπλωματίας, αλλά κάτι βαθύτερο και συγχρόνως υψηλότερο. Κάτι συναρπαστικά συγκινητικό. Μελετήστε το παράστημα, τους τρόπους, όπως διαφαίνονται στη γλώσσα του σώματος του έλληνα υπουργού Εξωτερικών.

Μελετήστε πώς ο πολιτικός εκπρόσωπος μιας παλαιοπλούσιας πολιτισμού χώρας αντιστρέφει τους ρόλους. Αν και σε ξένο έδαφος, «αγγελιοφόρος» χώρας 10 εκατομμυρίων ανθρώπων έναντι μιας υπερδύναμης 85 εκατομμυρίων ανθρώπων, ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας ενεργεί ως «οικοδεσπότης».

Οικοδεσπότης πολιτισμού. Είναι από τις φορές που ως Ελληνες δικαιούμαστε να νιώθουμε, με ταπεινότητα, φιλοτιμία και ενσυναίσθηση, εθνικά υπερήφανοι. Και ως συνάνθρωποι γείτονες, ήσυχοι συνείδησης.

Και αυτό δεν έχει να κάνει με την όποια ελπίδα μας για διαφορετική εξέλιξη της πορείας των ελληνοτουρκικών σχέσεων… Αλλά έχει να κάνει με τις αξίες μας. Μακάρι και στα πάτρια να τις ξαναθυμηθούμε, στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News