Εμείς οι Ελληνάρες από ’δώ μεριά, βλέπουμε τους Τουρκαλάδες στην από ’κεί μεριά και χαμογελάμε χαιρέκακα. «Αρπάτε την τώρα, που μας κάνατε τους μάγκες» τους λέμε, συνοδεύοντας την αγαλλίασή μας με ένα υψωμένο δάκτυλο. «Γαλάζιες πατρίδες θέλατε και Οθωμανικές Αυτοκρατορίες, έτσι; Αντε τώρα στην ουρά να περιμένετε για ψωμί και ζάχαρη δίχως να βρίσκετε, άντε να θέλετε τέσσερις μισθούς για ένα κινητό που μέχρι να το παραλάβετε, θα κοστίζει πέντε».

Κάποιοι νουνεχείς (από ’δώ) βέβαια, σουφρώνουν τα χείλη τους προβληματισμένοι, με αυτόν τον τρελό απέναντι, τίποτα δεν αποκλείεται. Κάνει έναν τυχοδιωκτισμό στο Αιγαίο για να μεταφέρει αλλού το ενδιαφέρον της πεινασμένης κοινής γνώμης του, κι άντε μετά να ξεμπλέξουμε. «Τον έχουμε στριμώξει» απαντούν οι πιο ηρωικοί, «στη θάλασσα έχουμε καπαρώσει τους Γάλλους να μας φυλάνε, στον Εβρο έχουμε βάλει τους Αμερικανούς στην Αλεξανδρούπολη, τίποτα δεν μπορούν να μας κάνουν».

Και ξεχνάμε ότι πριν από ακριβώς έξι χρόνια, η κατάσταση στην περιοχή ήταν πλήρως ανεστραμμένη. Εμείς τρέχαμε και αδειάζαμε τις τράπεζές μας από το μετρητό, ενώ απέναντι η Τουρκία έτρεχε με 7% ανάπτυξη τον χρόνο. Εδώ φλερτάραμε με την καταστροφή, εκεί αύξαναν την κατανάλωση. Εδώ τρώγαμε τα νύχια μας από την αγωνία, εκεί ευημερούσε η μεσαία τάξη, ανέβαινε επίπεδα η φτωχολογιά. Μόλις έξι χρόνια έχουν περάσει από τότε.

Και από το 2015 που μνημονεύω τώρα, με μας να πελαγοδρομούμε και τους Τούρκους να είναι οικονομικός παράδεισος, είχαν περάσει μόλις 10 χρόνια που πάλι η εικόνα ήταν πλήρως ανεστραμμένη. Το 2004 ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είχε ανεβάσει τον Ερντογάν σ’ ένα ελικόπτερο και του ’χε κάνει μια εναέρια βόλτα πάνω από τα ολυμπιακά έργα της Αθήνας. Κοίταζε με γουρλωμένα μάτια ο νεοεκλεγείς Ερντογάν τότε, θαυμάζοντας το επίπεδο ανάπτυξης της μικρής Ελλάδας, που είχε φθάσει να κάνει Ολυμπιακούς Αγώνες.

Είναι αυτοί οι άτιμοι οι κύκλοι της οικονομίας και της Ιστορίας, που άλλους τους ανεβάζουν κι άλλους τους κατεβάζουν στα Τάρταρα. Αρκεί μια τρελή πολιτική ηγεσία με μεγαλοϊδεατισμούς ή ακραίες ιδεοληψίες, για να βυθιστεί μια χώρα στο χάος, από το οποίο θα χρειαστεί μια δεκαετία και βάλε για να συνέλθει. Τα ζήσαμε δα κι εμείς, δεν έχουμε χρείαν εξωτερικών μαρτυριών, ξυστά περάσαμε από το χείλος του γκρεμού και ξαναγυρίσαμε, για να χασκογελάμε τώρα βλέποντας το χάλι των γειτόνων. Κι εμείς μεν την γλιτώσαμε, ματώσαμε χωρίς να πάθουμε ανήκεστο βλάβη. Εκεί απέναντι, θα τη βγάλουν καθαρή; Αυτοί τώρα ζουν το 2015 τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News