Είμαι πρόθυμος να πιστέψω ότι οι επί δεκαετίες πύρινοι Μακεδονομάχοι άλλαξαν γνώμη και τώρα θεωρούν τη Συμφωνία των Πρεσπών ωφέλιμη για τη χώρα, ή έστω ότι τη θεωρούν λιγότερο βλαβερή από την πτώση της κυβέρνησης. Στην οποία, καλόπιστα θα δεχτώ ότι κατά σύμπτωση διατηρούν το χαρτοφυλάκιό τους, εγκαταλείποντας το κόμμα με το οποίο είχαν μπει στη Βουλή.

Επίσης έχω όλην την καλή διάθεση να πιστέψω ότι οι επί τριάντα σχεδόν χρόνια υπέρμαχοι της σύνθετης ονομασίας, άνθρωποι που δημόσια υποστήριξαν με πάθος μια λύση και θεωρούσαν το πρόβλημα κατώτερο του διπλωματικού κεφαλαίου που είχε ξοδέψει η χώρα, ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι η διατήρηση της μακεδονικής γλώσσας και ιθαγένειας αποτελούν κίνδυνο για την πατρίδα μας. Ή έστω, ότι ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο αποτελεί η παραμονή αυτής της κυβέρνησης στην εξουσία και αξίζει να θυσιαστεί η λύση του Μακεδονικού προκειμένου να φύγει μια ώρα αρχύτερα. Και για κάποιον από αυτούς τους λόγους, ή και τους δύο, να αποχωρούν από το κόμμα με το οποίο εξελέγησαν.

Δημοκρατία έχουμε, σέβομαι τις απόψεις όλων. Ακόμα περισσότερο όμως σέβομαι τις απόψεις αυτών που τις υποστηρίζουν με κόστος. Δεν θα συζητούσα παραπάνω καμία αλλαγή άποψης ή κόμματος αν αυτή συνοδευόταν με παραίτηση από τη βουλευτική έδρα μετά την ψήφιση της συμφωνίας. Ή έστω αποχώρηση από την πολιτική μετά τη λήξη της θητείας αυτής της Βουλής.

Γιατί κυρίως αυτό μου κάνει εντύπωση. Πολλοί από τους transit βουλευτές της περιόδου αυτής έχουν στο ενεργητικό τους και άλλες αποχωρήσεις από κόμματα με τα οποία κέρδισαν την έδρα, και άλλες αλλαγές πλεύσης από την πολιτική με την οποία εξελέγησαν. Δεν είναι κακό αυτό. Μπορεί όντως να άλλαξαν γνώμη οι άνθρωποι ή τα κόμματά τους να λοξοδρόμησαν από την αρχική πορεία. Πας σε ένα κόμμα, εκλέγεσαι, δεν συμφωνείς πια, αποχωρείς, πας σε άλλο κόμμα, διαφωνείς και εκεί, πας σε τρίτο κόμμα, τα ίδια, μπορεί πάντα δίκιο να έχεις, σίγουρα πάντως έχεις ένα στρωτό, δουλεμένο αφήγημα να το υποστηρίξεις. Οι άλλοι είχαν πάντα το λάθος, εσύ απλώς δεν τους είχες εκτιμήσει σωστά κάθε φορά.

Ομως πόσες διαφορετικές πολιτικές μπορεί να υπηρετήσει ένας άνθρωπος; Μία; Δύο; Τρεις; Πόσες φορές θα απογοητευτεί από ένα διαφορετικό κόμμα; Τρεις, τέσσερις; Πόσες λάθος εκτιμήσεις μπορεί να κάνει για την αξιοπιστία ενός κόμματος; Τέσσερις; Πέντε; Ατέλειωτο είναι αυτό του κουβάρι; Δεν έρχεται ποτέ η φορά που λέει κανείς, εντάξει, όλες τις φορές είχες εσύ το δίκιο που έφευγες, ήταν οι άλλοι που είχαν διαψεύσει τις προσδοκίες σου και όχι εσύ τους ψηφοφόρους σου, αλλά γιατί την τρίτη, τέταρτη φορά δεν κάνεις στην άκρη να έρθει να διαψευστεί και κανένας άλλος;

Γιατί να είναι η ειμαρμένη σου να σε διαψεύδουν πάντα οι συγκάτοικοι σου σε διάφορα κόμματα, γιατί υποβάλλεις τα στεφανιαία σου στην αιώνια ταλαιπωρία να κάθεσαι σε μία βουλευτική έδρα εν μέσω ανθρώπων που δεν σε καταλαβαίνουν, άσε, όσο και αν η πολιτική θέλει θυσίες, έπραξες το καθήκον σου, ας υποβληθεί και κανένας άλλος σε αυτό το μαρτύριο. Αυτό το απλό δεν μπορώ να καταλάβω. Πόσες φορές είναι υποχρεωμένος ένας εκπρόσωπος του έθνους να κάνει το σωστό σε λάθος κόμμα;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News