Στο ποδόσφαιρο οι προπονητές ζητάνε από τους τεχνικούς διευθυντές παίκτες με δεδομένα στοιχεία. Και οι τεχνικοί διευθυντές σε συνεργασία με τους σκάουτερ και τους μάνατζερ προτείνουν στον προπονητή ονόματα. Στην εκλογή Προέδρου πολύ λίγοι ξέρουν το όνομα του υποψηφίου. Από την άλλη, τα χαρακτηριστικά που χρειάζεται να έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι δεδομένα.

Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μην ξημερώνει και να σκέφτεται: «Για να δούμε σήμερα τι είπε». Ακόμα χειρότερα: «Για να δούμε αν θα καταλάβουνε αυτό που είπε». Στις υποχρεώσεις των Ελλήνων, εκτός της προστασίας του δημοκρατικού καθεστώτος, δεν περιλαμβάνεται η γνώση της γραμματικής του Αχιλλέως Ι. Τζάρτζανου.

Επίσης πρέπει να μην αρπάζεται με το παραμικρό. Οπως ο Χρήστος Σαρτζετάκης. Ο οποίος νόμισε ότι η Προεδρία είναι κάτι σαν τα δικαστήρια και οι Πρόεδροι μπορούν να απαιτούν ανάλογο σεβασμό. Ενα από τα λάθη του Σαρτζετάκη ήταν όταν το 1985 είχε μηνύσει τον Χάρρυ Κλυνν επειδή βγήκε φωτογραφία με έναν τεράστιο σταυρό. Οπως εκείνον που είχε στον λαιμό ο Σαρτζετάκης στον εορτασμό της Παναγίας Σουμελά.

Αντί να το περάσει στο ντούκου, όπως έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με τη σάτιρα του Χάρρυ Κλυνν, ο Σαρτζετάκης έκανε μήνυση. Το αποτέλεσμα να θυμούνται όλοι την υπόθεση. Αντίθετα, ελάχιστοι θυμούνται ότι ο Κωστής Στεφανόπουλος στις πρώτες ημέρες της προεδρίας του είπε στη φρουρά του να μη συλλάβουν κάποιον που του πέταξε γιαούρτι. Δεν νομίζω ότι υπάρχει αμφιβολία ποιος ήταν ο δημοφιλέστερος πρόεδρος, έστω και αν ο Σαρτζετάκης ξεκίνησε με πολιτικό κεφάλαιο από την υπόθεση Λαμπράκη.

Οι Πρόεδροι είναι σαν τις γκαρνταρόμπες. Οπως τα ρούχα μπορεί να είναι καλοκαιρινά, χειμερινά ή ντεμί σεζόν, και οι Πρόεδροι μπορεί να είναι συντηρητικοί, προχώ ή οποιαδήποτε ενδιάμεση απόχρωση του γκρι. Μπορούν να έχουν για θυρεό το «Συμπερίληψη και ενσυναίσθηση» ή το «gravitas et decorum». Φυσικά κανένας δεν είναι μαύρο και άσπρο. Ο Πρόεδρος όμως προς τα κάπου θα γέρνει.

Επίσης ο Πρόεδρος δεν πιάνει σπίτι στην Αθήνα που θα μπορούν να το επισκέπτονται οι συγχωριανοί από το χωριό. Δηλαδή δεν τον συνοδεύουν οι φίλοι και το σόι του. Ο καθένας έχει το δικό του dresscode για τους φίλους του στο σπίτι. Στο Προεδρικό Μέγαρο το dress code δεν το ορίζει ο Πρόεδρος. Μπορεί να μην είμαστε στην δεκαετία του ’50, για να δίνει ο μέγας αυλάρχης οδηγίες στην Ελισάβετ για το πώς συμπεριφέρονται οι βασίλισσες, αλλά ο ρόλος είναι απαραίτητος. Ετσι ώστε στον τρόπο της άσκησης του αξιώματος να υπάρχει συνέχεια.

Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη η επιλογή του Προέδρου θα είναι κάτι σαν state of the union address. Μήνυμα για τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης για το υπόλοιπο της θητείας του. Οσο για την καθημερινότητα, ισχύει ό,τι με τα παιδιά στη βικτωριανή εποχή. Καλοί Πρόεδροι είναι αυτοί που φαίνονται αλλά δεν ακούγονται.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News