Την ερχόμενη Δευτέρα αξίζει να ρυθμίσετε το ξυπνητήρι σας στις 6 το πρωί. Μη φτιάξετε καφέ, θα σας ξυπνήσει το τηλεοπτικό θέαμα. Διότι εκείνη την ώρα θα μεταδοθεί ζωντανά ο τελικός του σκέιτμπορντ γυναικών από το Τόκιο. Και όταν με το καλό τελειώσει, οι τρεις πρώτες κοπελιές θα ανέβουν στο βάθρο, θα φορέσουν μόνες τους τα μετάλλια και η νικήτρια θα δακρύσει ακούγοντας τον εθνικό ύμνο της πατρίδας της.

Και η αδρεναλίνη θα αρχίσει να βράζει αργότερα, στις 5 Αυγούστου, που αρχίζει το αγώνισμα της Αναρρίχησης. Και όταν τελειώσουν οι Αγώνες, οι εραστές της συγκίνησης θα μετρούν αντίστροφα μέχρι το 2024, για να παρακολουθήσουν τις επικές μάχες στο αγώνισμα του πρώτου μπρέικ ντανς στο Παρίσι…

Τι είναι, λοιπόν, αυτό που θα δούμε από το Τόκιο; Σίγουρα κάτι περίεργο. Ολυμπιακοί Αγώνες χωρίς κόσμο, με νέα αθλήματα (αν θέλετε βάλτε εισαγωγικά στη λέξη) και μία πλανητική διάθεση που μάλλον δεν ευνοεί τα περί ευγενούς άμιλλας και τους εναγκαλισμούς μεταξύ των λαών. Εδώ ο μισός πλανήτης έχει σε καραντίνα τον άλλο μισό, μη δουλευόμαστε κιόλας. Το βλέπετε και γύρω σας. Δεν είναι όπως τις άλλες φορές. Τα μέσα ενημέρωσης κρατούν χαμηλούς τόνους, οι εφημερίδες δεν δίνουν πολλές σελίδες, το ενδιαφέρον είναι μάλλον υποτονικό. Μάλιστα κάποιοι αναλυτές είναι πρόθυμοι να στοιχηματίσουν και για ιστορικό χαμηλό στα ποσοστά τηλεθέασης. Τι να δεις μέσα σε άδεια στάδια;

Και στην Ιαπωνία φοβούνται και τον ίσκιο τους. Δικαίως. Έχει εμβολιαστεί μόλις το 8% του πληθυσμού. Η οικονομική ζημιά είναι η μεγαλύτερη που έχει σημειωθεί ποτέ. Οι Αγώνες κόστισαν 26 δισ δολάρια, αλλά δεν θα πωληθεί ούτε ένα εισιτήριο, στη χώρα δεν θα μπει ούτε τουρίστας και οι χορηγοί απαίτησαν και πέτυχαν να πληρώσουν λιγότερα.

Με αυτά τα δεδομένα μπαίνουν δύο βασικά θέματα στο τραπέζι. Το ένα αφορά το ίδιο το προϊόν των Αγώνων. Είναι, στα αλήθεια, ακόμα το ίδιο ελκυστικό όπως ήταν στο παρελθόν; Το συζητάμε. Πλέον το παγκόσμιο τηλεοπτικό κοινό είναι χορτάτο από αθλητικά θεάματα. Οι Αγώνες δεν έρχονται πλέον να καλύψουν την ανάγκη για παρακολούθηση σπορ. Πλέον μπορείς να δεις τα πάντα, οποιαδήποτε στιγμή. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο επιχειρείται η «αιμοδοσία» με τα νέα θεάματα, όπως η Αναρρίχηση. Η ολυμπιακή βιομηχανία χρειάζεται επειγόντως κάτι πρωτότυπο. Απ΄ ότι φαίνεται θα το αναζητήσει στην τεχνολογία. Στο μέλλον οι θεατές θα μπορούν να δουν, στην αρχή σε ειδικές εγκαταστάσεις μέσα σε στάδια, την αθλητική δράση σε ολογράμματα. Κάποια στιγμή θα βλέπουν αυτό που θέλουν στο σπίτι τους σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας. Φοράς την κάσκα και δεν βρίσκεσαι, απλώς, μέσα στο στάδιο, αλλά μέσα στο στίβο. Κυκλοφορούν και κάτι παλαβές ιδέες για την υιοθέτηση video games στο ολυμπιακό πρόγραμμα, κάτι που πρακτικά θα μπορεί να επιτρέψει τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς ανθρώπων από το σπίτι τους.

Λος Αντζελες. Παρίσι, Μπρισμπέιν

Το δεύτερο θέμα έχει να κάνει με το κόστος των Αγώνων και τον τρόπο διεξαγωγής τους. Η ΔΟΕ, για πρώτη φορά, έκανε απευθείας ανάθεση στο Μπρισμπέιν της Αυστραλίας για το 2032. Το 2028 οι Αγώνες θα φιλοξενηθούν στο Λος Αντζελες και το 2024 στο Παρίσι. Και μετά; Ολα δείχνουν ότι δεν θα έχουμε τις τεράστιες διοργανώσεις με τις πόλεις που προσαρμόζονται στους Αγώνες. Η ΔΟΕ θα γίνει πιο ελαστική. Οι Αγώνες θα διοργανώνονται όχι από μία πόλη, αλλά από περισσότερες και σε διαφορετικά κράτη. Τα στάδια θα είναι μικρότερα, με αντίστοιχο κόστος και περιβαλλοντικό αποτύπωμα.

Όπως και να έχει, οι Αγώνες του Τόκιο μεταφέρουν το ειδικό ιστορικό βάρος της πρώτης διοργάνωσης χωρίς θεατές. Ενδεχομένως αυτό δεν θα ξανασυμβεί ποτέ στο μέλλον, η πανδημία μας προσφέρει, με τον τρόπο της, μία ιστορική αποκλειστικότητα. Καλή τηλεθέαση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News