Ο Τσίπρας εξήγγειλε στην ΔΕΘ παροχές 8,5 δισ. (κατά τους δικούς του υπολογισμούς) αλλά (πάλι κατά την αριθμητική του) απ’ αυτά θα προκύψουν και περίπου 3 δισ. έσοδα. Αρα το δημοσιονομικό κόστος των μέτρων του είναι 5,5 δισ., αυτό είπαν στις ανακοινώσεις τους. Κανένας δεν κατάλαβε πούθε θα γεννηθούν αυτά τα 3 δισ. έσοδα, πέραν τούτου όμως απορώ γιατί από 5,5 δισ. παροχών του Μητσοτάκη δεν προβλέπεται ούτε μια δραχμή εσόδων. Θα είναι αυτή η «άλλη συνταγή» που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ, πολύ προσοδοφόρα συνταγή ομολογουμένως, παρά το μυστήριο της.

Πλην έτσι ήταν, είναι και θα είναι πάντα οι οικονομικές συνταγές. Είναι σαν το νερό, που δεν έχει δικό του σχήμα αλλά παίρνει την μορφή του δοχείου μέσα στο οποίο τοποθετείται. Αντιστοίχως, οι οικονομικές συνταγές προσαρμόζονται αυτόματα στις προθέσεις εκείνων που τις εξαγγέλλουν. Κάτι ήξερε ο Γεώργιος Παπανδρέου όταν είπε κάποτε ότι «οι αριθμοί της οικονομίας δεν λένε καμιά  αλήθεια, λένε απλώς ό,τι θέλεις να σου πουν». Γνώριζα ότι ο Τσίπρας ήθελε να μιμηθεί τον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν γνώριζα ότι αγαπούσε και τις συνταγές του πατέρα του.

Ετσι κι αλλιώς, η οικονομία είναι το προνομιακό πεδίο των άσχετων και των αστοιχείωτων. Μόλις πριν δυο μέρες, ο Ερντογάν έδωσε μια συνέντευξη στις ΗΠΑ, όπου εξήγησε ότι ο πληθωρισμός του 7% και 8% που υπάρχει στην Ευρώπη είναι χειρότερος από τον πληθωρισμό του 80% που υπάρχει στην χώρα του. Το δικαιολόγησε με το απλό επιχείρημα ότι στην Γερμανία και στην Γαλλία υπάρχουν ελλείψεις στα ράφια των σούπερ μάρκετ, ενώ στην Τουρκία τα ράφια είναι γεμάτα με όλα τα καλά του θεού. Κι άντε να αμφισβητήσει κανείς την ακρίβεια των λόγων του, ειδικά αν είναι Τούρκος και ζει στην Τουρκία.

Στο μόλις προηγούμενο άρθρο μου θυμήθηκα τον απίθανο διαχωρισμό του πληθωρισμού σε ντόπιο και εισαγόμενο που είχε κάνει ο Ανδρέας. Το χεράκι του σ’ αυτή την συνταγή είχε βάλει ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας του Ανδρέα, ο μετέπειτα ΣΥΡΙΖάνθρωπος στο ΔΝΤ τον καιρό των μνημονίων. Για τους γνώστες της ευρωπαϊκής Ιστορίας επίσης, θυμίζω τον διαχωρισμό που είχε κάνει ο Μπενίτο Μουσολίνι στον ιταλικό πληθωρισμό της εποχής του. Τον είχε χωρίσει σε καπιταλιστικό που είναι καταστροφικός και σε φασιστικό που είναι αναπτυξιακός και ευεργετικός.

Οπότε μην προσπαθείτε να βγάλετε άκρη από τις οικονομικές συνταγές που σας πετάνε από δω κι από κει στις διάφορες ΔΕΘ, δεν θα βγάλετε άκρη. Τα πρόσωπα που τις διακινούν έχουν σημασία.  Κυριάκος ή  Αλέξης;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News