Θα πείτε ότι έσταξε η ουρά του γαϊδάρου στον στάβλο. Είπε ο Ξυδάκης την φοβερή φράση «αυτοί δεν είναι φιλελεύθεροι, ΕΡΕ είναι, κωλοδεξιοί είναι». Ε καλά, δεν είπε δα και το «ο κύβος ερρίφθη», ούτε το «ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί», ούτε το «ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα». Θέλω να πω ότι ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Ιησούς Χριστός ή ο Νιλ Aρμστρονγκ είχαν καλύτερες εμπνεύσεις από τον Νίκο. Οι φράσεις τους ταξίδεψαν και θα ταξιδεύουν στους αιώνες, σε αντίθεση με τον αφορισμό Ξυδάκη ο οποίος (ως σαχλαμάρα ολκής) φοβούμαι ότι δεν θα ‘χει καμιά ιστορική τύχη, άκλαυτος θα πάει.

Μα τότε γιατί ξεσήκωσε τόσο ντόρο, θα ρωτήσετε. «Είναι η απόδειξη του απόλυτου ελέγχου της ενημέρωσης από την Δεξιά» θα πουν θριαμβικά οι Συριζαίοι, δίχως να τους περάσει από το μυαλό η ιδέα ότι δεν πρόκειται για μια πολιτική παρονυχίδα που τεχνηέντως έγινε μέγα θέμα, αλλά για την ανάδυση του συλλογικού Συριζαϊκού ασυνείδητου, τα αποκαλυπτήρια του οποίου έκαναν βαθύτατη εντύπωση σε όλους. Και, τέλος πάντων, για φανταστείτε έναν υπουργό της ΝΔ να δηλώνει «αυτοί είναι κατσαπλιάδες, είναι κωλοαριστεροί». Θα περνούσε στο ντούκου, λέτε;

Δεν θα πάψω ποτέ να μετρώ χρόνια και δεκαετίες, κάθε φορά που βρίσκομαι αντιμέτωπος με τέτοιες δηλώσεις. Διότι όποιος αποδεικνύεται ανίκανος να αντιληφθεί την σημασία της έννοιας «πανδαμάτωρ χρόνος», αποδεικνύεται διπλά και τριπλά ανίκανος να παραδώσει στους νεότερους μια χαρτογράφηση του μέλλοντος που τόσο έχουν ανάγκη. Το μόνο που μπορεί να αποτολμήσει είναι να τους παρασύρει στα έγκατα του δικού του παρελθόντος, λες και ο χρόνος έχει πετρώσει στα εφηβικά αγωνιστικά βιώματα του ή στα νεανικά του αριστερά διαβάσματα. 

Oταν η ΕΡΕ ήταν στις (μαύρες κατά Ξυδάκη) δόξες της και κέρδισε τις πρώτες εκλογές, οι σημερινοί εξηνταπεντάρηδες ήταν φασκιωμένα νεογέννητα. Αυτοί που θυμούνται κάτι βιωματικό από την διακυβέρνηση της ΕΡΕ (άρα ήταν τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνων) έχουν ήδη κάνει και την δεύτερη δόση του εμβολίου της Phizer. Πολλοί απ’ αυτούς αναμένουν τα συνεργεία που θα τους εμβολιάζουν κατ’ οίκον, διότι είναι ανήμποροι για μετακίνηση. Σε ποιους λοιπόν απευθύνεται ο Ξυδάκης όταν κραδαίνει μπροστά στα μούτρα τους το φάντασμα της κακιάς ΕΡΕ; Να θυμηθούν ποιοι, τι; Τις εκλογές του 1956, του 1958 ή τις πολυσυζητημένες του 1961; Να αναμοχλεύσουμε επί τη ευκαιρία και τις αντιπαραθέσεις εκείνων των καιρών; Να δούμε αν είχαν δίκιο όσοι μιλούσαν για «εκλογές βίας και νοθείας» ή εκείνοι που έλεγαν ότι ο γερο-Καραμανλής (που τότε δεν ήταν και τόσο γέρος) βρέθηκε μπροστά σε ένα «ανίερο λαϊκό μέτωπο»; Ή μήπως είχαν δίκιο και οι δύο; Πλάκα δεν θα ‘χει να τσακωθούμε για αυτά, ενώ η Ευρώπη περιμένει τον σχεδιασμό μας για το 2030;

Ο Μητσοτάκης πρέπει να θεωρεί δεδομένο ότι θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια συριζαϊκή απόπειρα δημιουργίας αντιδεξιού μετώπου. Αντιδεξιό μέτωπο όμως χωρίς το Κέντρο δεν μπορεί να υπάρξει. Oσο λοιπόν ο Κυριάκος κυριαρχεί στο Κέντρο, δεν κινδυνεύει από κάτι τέτοιο. Πολύ περισσότερο δεν κινδυνεύει, όταν οι επίδοξοι κατασκευαστές του αντιδεξιού μετώπου συγκεντρώνουν τα πυρά τους εναντίον ενός εξηνταπεντάχρονου ειδώλου της παλιάς ΕΡΕ. Κυνηγούν ιστορικούς ανεμόμυλους, όχι με την ειλικρινή και αθώα πίστη του Δον Κιχώτη αλλά με την αστεία απελπισία του Σάντσο Πάντσα. Θα μου πείτε ότι ο Ξυδάκης δεν μίλησε μόνο για ΕΡΕ, αλλά και για κωλοδεξιούς. Ναι σωστά. Αυτό είναι πολύ πιο σύγχρονο, πολύ πιο πειστικό και κυρίως πολύ πιο γοητευτικό για την μάζα των μετριοπαθών που τόσο έχουν ανάγκη εκεί στην Κουμουνδούρου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News