Το τέλος των προσχημάτων. Ο αέρας μυρίζει ανθρώπινες εκκρίσεις. Χύνουν οι άνθρωποι υποκρισία, αναξιοπρέπεια, φθήνια. Χύνουν ανασφάλεια και αγωνία. Κάπου να χωθούν, να υπάρχουν, να συνεχίσουν… Γιατί αλλιώς; Πώς ζεις όπως πριν; Αφού εσύ, διαπιστωμένα πια, ήσουν για ετούτα τα μεγάλα! Κοίτα που έφτασες! Στη Βουλή των Ελλήνων!

Το τέλος των προσχημάτων. Λάτρεψα εκείνον τον Μυστικό Δείπνο των ΑΝΕΛ, που η κάμερα έδειχνε ξανά και ξανά, από πρόσφατο αρχείο, παρούσης Κουντουρά ήτοι π.Τ (προ ταξιδιού της και οριστικής τοποθέτησης). Oλοι γύρω από τον Ιησού-Πάνο σε ένα τραπέζι, πλην η Κουντουρά στην πλάτη του Καμένου. Εκεί, και όχι εκεί. Παίζοντας αμήχανα με το κινητό της, την απασχολημένη. Με μάτια χαμηλά και χλωμάδα ζωντανού-νεκρού. Πόσο να αυτό-κοροϊδευτεί; Πετάει αυτόνομα ο οργανισμός τη λέσα της ντροπής και σε ξεκάνει… «Διευκρίνισα ότι πάντα ψηφίζω κατά συνείδηση, όπως έκανα μέχρι σήμερα στην πολιτική μου διαδρομή».

Από Σαμαρά, σε Καμένο και μετά Αλέξη Τσίπρα. Η γλυκούλα μου! Προσθέσεις, αφαιρέσεις, υπολογισμοί, κυρίως λογαριασμοί, τόσο το δάνειο, ζωή χωρίς οδηγό….Ζωή χω-ρίς ο-δη-γό και σε οι-κο-νο-μι-κή θέση στο αεροπλάνο; Τέτοια ζωή; Όχι ζωή!

Τι χρόνια και τούτα. Το τέλος των προσχημάτων. Μόνο να μελετήσεις εκείνη την εμβληματική, αρχείου φωτογραφία, του Θανάση Παπαχριστόπουλου (πολιτική πορεία: ΠΑΣΟΚ – ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΑΝΕΛ – ΣΥΡΙΖΑ) στα έδρανα της Βουλής. Selfie στην κυριολεξία του. Να αυτοφωτογραφίζεται, να αυτοκαμαρώνεται, να αυτο-φτού του! Και τα μαλλιά του ακόμα, σε πλήρη ανάταση. Δηλαδή σε ανάποδη φορά του φυσιολογικού. Είναι να μην φουσκώσει αέρα, ο άνθρωπος! Λυπήσου τον στο ξεφούσκωμά του!

Τι χρόνια και τούτα! Το τέλος των προσχημάτων. Πώς να προσγειώσεις τον Κουίκ; Είναι να μην μάθει στο ταξίδι ο ταπεινός. Μικρός τόπος ο εαυτός. Μικρή και η γη η ελληνική για τέτοιες προσωπικότητες. Θα μπορούσε διεθνής! Και λίγο λέω.

Τι χρόνια και τούτα; Το τέλος των προσχημάτων. Λατρεμένη Χρυσοβελώνη κι ένα Πριτς! Μα, πήγε η ψυχή της στην Κούλουρη. Πάλι τα ίδια; Ξανά αντιμέτωπη με τα δηλωμένα οικονομικά της προβλήματα. Ελεος! Τι την πέρασε τη Χρυσοβελώνη ο Πάνος; Βαλίτσα; Πριτς!

Τι χρόνια και τούτα! Το τέλος των προσχημάτων. Στην ιστορία της πολιτικής σκηνής πάντα προέκυπταν μετακινήσεις, αλλαξοπιστίες, μεταστροφές. Προϊόντα, όχι αναγκαστικά φθηνών διεργασιών. Αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου οι επαναπροσδιορισμοί. Τα πάντα ρει. Λυπήσου, τους «μασίφ»! Τι ξεχωρίζει λοιπόν ετούτους εδώ; Το Γουέστερν! Αχ!… Εκείνες οι ταινίες της νιότης. Που ο καουμπόι μπορούσε να καβαλήσει από το ένα άλογο στο άλλο! Χωρίς μεσοδιάστημα γης. Όλα εναερίως. Ό,τι, ετούτοι εδώ. Τι ευκαμψία, τι τερατώδης επιδεξιότητα! Κυρίως, τι αγωνιώδης αγωνία!… Πού θα βρούνε καλύτερα;

Πολύτιμοι ένας ένας και όλοι μαζί. Κουντουρά, Παπαχριστόπουλος, Παπακώστα, Ζουράρις, Κόκκαλης, Δανέλλης. Προσφέρουν τα υλικά τους σε κάτι «νέο», που κτίζεται τούβλο τούβλο. (Να δεις θα πάμε από νέο!) «Ανοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ» τους ονομάζουν. Ανοιγμα; Οπως των καουμπόι καθώς δρασκελάνε από το ένα άλογο στο άλλο. Λυπήσου τους στο «μπαμ» τους!

Γιατί στην άτιμη ζωή, οι απογειώσεις είναι προαιρετικές, οι προσγειώσεις υποχρεωτικές και αναπόφευκτες. Καλή τους τύχη.

ΥΓ Αγωνία μου είναι ο Αντίποδας. Οι αξιοπρεπείς εναντίον όλων αυτών των «λαμπρών» γυρολόγων, που ωστόσο έβρισκαν πάντα φιλόξενες αγκαλιές κομμάτων να κουρνιάζουν τα τίποτά τους. Έχει ιστορική ευθύνη, ο επόμενος Πρωθυπουργός, για τη στελέχωση του αύριο μας από υγιείς οργανισμούς. Υπάρχουν! Θα αναρωτηθείς, και γιατί να μπούνε σε αυτή την αρένα της διαστροφής, οι υγιείς; Δεν θα έχω να σου απαντήσω.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News