Πριν από ένα χρόνο, το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, με την πολιτική και διαχειριστική ευθύνη του Νίκου Παππά, αποφάσισε να φορτώσει στον φορολογούμενο 15 εκατ. ευρώ, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης της κυκλοφορίας των εντύπων.

Ο λόγος ήταν, πρωτίστως, πολιτικός, καθώς μερίδα του συμπολιτευόμενου, τότε, Τύπου κατήγγειλε νόθευση της κυκλοφορίας, λόγω της ηγεμονικής θέσης που κατέχει στον κλάδο ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ως εκδότης και ιδιοκτήτης του πρακτορείου διανομής.

Τότε είχαμε επισημάνει ότι το κράτος δεν έχει καμία δουλειά στην παρακολούθηση της κυκλοφορίας των εντύπων. Αν οι εκδότες δεν τα βρίσκουν, ο φορολογούμενος δεν έχει υποχρέωση να πληρώσει για να λύσουν τις διαφορές τους. Αλλά ακόμα και αν το κράτος επιμένει στην παρέμβαση του, ας βάλει τους εκδότες να πληρώσουν. Άλλωστε και στις μετρήσεις τηλεθέασης και στις μετρήσεις ακροαματικότητας, οι ενδιαφερόμενοι επιχειρηματίες έχουν συμφωνήσει στη μέθοδο και στον φορέα και πληρώνουν το σχετικό κόστος.

Το αυτό ισχύει και με το VAR όπου ο φορολογούμενος πληρώνει την εγκατάσταση του συστήματος, απαλλάσσοντας από το σχετικό κόστος τις ΠΑΕ και τους ιδιοκτήτες τους. Αν θέλουν να βελτιώσουν το προϊόν και την αξιοπιστία του, ας τα βάλουν από την τσέπη τους.

Ο Νίκος Παππάς δεν απάντησε. Περιορίστηκε στην αναπαραγωγή ενός άρθρου του Κώστα Βαξεβάνη με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Επίσης ο συμπολιτευόμενος Τύπος διέκρινε δόλο και σκοπιμότητα στο ρεπορτάζ μας -παρεμπιπτόντως, ακόμα περιμένω από την Εφημερίδα των Συντακτών να δημοσιεύσει απάντησή μου σε σχετικό σχόλιο.

Αντί απάντησης, ο Νίκος Παππάς έστειλε τον σχετικό διαγωνισμό, έτοιμο, με το κλειδί στο χέρι, στο Εθνικό Δίκτυο Ερευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ), ασκώντας πίεση για τη γρήγορη έγκριση του έργου. Και πράγματι, το έργο εγκρίθηκε από το ΕΔΕΤ, αν και χρειάστηκε μία νομική ακροβασία. Από τους οκτώ του ΔΣ, οι δύο απείχαν της σχετικής ψηφοφορίας. Η νομική σύμβουλος θεώρησε ότι οι τέσσερις, από τους έξι εναπομείναντες, που ψήφισαν υπέρ του έργου, συγκροτούσαν και νόμιμη πλειοψηφία.

Το έργο, ως αντικείμενο, είναι σουρεαλιστικό. (Διαβάστε εδώ) Προμηθεύει τους περιπτεράδες με scanners που θα διαβάζουν το barcode κάθε εντύπου και μετά, με ταμπλετ, θα στέλνουν τα στοιχεία στον κεντρικό υπολογιστή που θα συγκεντρώνει τις κυκλοφορίες. Πρακτικά είναι ανέφικτο. Κανένας δεν υποχρεώνει τους περιπτεράδες να σκανάρουν και κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα το κάνουν σωστά. Θα ήταν πιο απλό να τους δίνει πρόσβαση σε ένα site και εκεί να συμπληρώνουν πόσα φύλλα έδωσαν ανά έντυπο. Κόστος; Σχεδόν μηδενικό. Όμως όχι, ο Νίκος Παππάς ήθελε σώνει και καλά ένα έργο με προμήθειες σκάνερ, τάμπλετ και συνδέσεων κινητής.

Ευτυχώς, το Ελεγκτικό Συνέδριο είχε άλλη άποψη. Με απόφασή του, που φέρει ημερομηνία 5 Ιουλίου 2019, δηλαδή την τελευταία εργάσιμη πριν τις εκλογές, ακυρώνει το αποτέλεσμα του διαγωνισμού, θεωρώντας τις διατάξεις του φωτογραφικές. Το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης δεν προσέφυγε κατά της απόφασης, δηλώνοντας, εμμέσως πλην σαφώς, ότι δεν θεωρεί το έργο χρήσιμο. Προσέφυγε η Κοινοπραξία που είχε πάρει τη δουλειά.

Θα υπάρξει συνέχεια; Εξαρτάται από το αποτέλεσμα της προσφυγής. Αν η Κοινοπραξία δικαιωθεί, το υπουργείο θα πρέπει να εφεύρει κάτι πολύ πρωτότυπο για να αποφύγει την εκτέλεση του έργου χωρίς να πληρώσει αποζημιώσεις.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News