Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψηφίζει τα κονδύλια του προϋπολογισμού που αφορούν τις αμυντικές δαπάνες. Πρόκειται για αξιοσημείωτη στροφή. Υπενθυμίζω ότι σε αντίθεση με τα κόμματα της Αριστεράς που διαχρονικά καταψήφιζαν τις στρατιωτικές δαπάνες, μεταπολιτευτικά τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ τις υπερψήφιζαν, ανεξαρτήτως αν βρίσκονταν στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση. Κατά μία έννοια λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη δείχνει να Πασοκοποιείται στο συγκεκριμένο θέμα.

Ο ναύαρχος Αποστολάκης, βέβαια, έκανε μια απόπειρα να εξηγήσει τη στροφή από το περσινό «όχι», στο φετινό «ναι». Κανονικά θα έπρεπε να πει ότι άλλη πολιτική άποψη επί του ζητήματος είχε ο Τσίπρας και άλλη έχει ο Κασσελάκης, εξ ου και η διαφορετική ψήφος του ίδιου κόμματος μέσα σε δώδεκα μήνες. Επειδή όμως το εσωκομματικό χάλι του ΣΥΡΙΖΑ δεν σηκώνει κι άλλες αποκαθηλώσεις του πρώην αρχηγού, ο ναύαρχος βρήκε δυο-τρεις φαιδρές δικαιολογίες για να εξηγήσει την στροφή.

Είπε ότι πέρυσι ο ΣΥΡΙΖΑ διαφωνούσε για την αγορά των έξι παραπάνω Rafale, διαφωνούσε για το Κέντρο Αεροπορικής Εκπαίδευσης με τους Ισραηλινούς στην Καλαμάτα (γιατί αλήθεια;), ενώ διαφωνούσε και με κάποιες άλλες αγορές που ήταν (κατά τη γνώμη του) ασύμβατες με τις ανάγκες του στρατεύματος. Κάπου εκεί έβαλε και το πιασάρικο κάποιων αμφίβιων οχημάτων που δεν χωρούσαν στα υπάρχοντα πλοία.

Ενδιαφέροντα και χαριτωμένα όλα τούτα, αλλά από πότε ένα κόμμα καταψηφίζει το σύνολο των στρατιωτικών δαπανών της χώρας διότι διαφωνεί με την αγορά έξι συμπληρωματικών αεροπλάνων; Ή με μια σύμβαση για εκπαίδευση αεροπόρων; Δεν είναι σοβαρά επιχειρήματα αυτά και το καταλαβαίνει μέχρι και ο ναύαρχος. Ας είμαι ακριβοδίκαιος όμως. Έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία η πολιτική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ από την λανθασμένη προς την σωστή θέση, από τα αδύναμα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί για να την δικαιολογήσει.

Βεβαίως, δεν ξέρω αν ο Κασσελάκης έχει συλλάβει το μέγεθος της στροφής που έκανε. Η αριστερά στην Ελλάδα θεωρούσε ανέκαθεν ότι οι στρατιωτικές μας δαπάνες δεν υπηρετούσαν τις ανάγκες της εθνικής μας άμυνας, αλλά τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ από το οποίο εμείς θα πρέπει να αποχωρήσουμε. Γι’ αυτό και πάντα κοστολογούσε τις αγορές όπλων με κοινωνικές δαπάνες. Θυμάστε τα «με ένα F-16 θα φτιάχναμε τόσα σχολεία» ή «με μια φρεγάτα τόσα νοσοκομεία».

Οταν ένα κόμμα, λοιπόν, αλλάζει και υπερψηφίζει τις στρατιωτικές δαπάνες, δεν μπορεί την άλλη μέρα να είναι συλλήβδην αντινατοϊκό ή αντιαμερικανικό ή εναντίον του φράκτη στον Εβρο ή αρνητής των πλοίων που περιπολούν ανάμεσα στα νησιά μας και την Τουρκία. Κάπου όλα τούτα δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους. Οπότε ο Κασσελάκης είτε θα ξαναγυρίσει του χρόνου στο «όχι», είτε θα χρειαστεί να κάνει μερικές ακόμα αλλαγές τις βασικές θέσεις του παλιού ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, να μην είναι πια εναντίον του ΝΑΤΟ καθότι η ένταξη μας υπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα. Για να δούμε, θα το κάνει;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News