Από την Παρασκευή ήταν φανερό διά γυμνού οφθαλμού. Σε συζητήσεις, παρέες, τηλεφωνήματα και διαδικτυακές κουβέντες, Ανδρουλάκη έβρισκες, Γιώργο και Λοβέρδο δεν έβρισκες. Σαν ξαφνικά να είχε σηκωθεί ένα ήρεμο κύμα υπέρ του σαραντάρη κρητικού ευρωβουλευτή, έτσι, στα καλά καθούμενα. Για κάποιον λόγο, δίχως ξεσηκωτικούς ενθουσιασμούς και αλαλαγμούς, όλο και περισσότεροι δήλωναν ότι θα πάνε να ψηφίσουν, και από αυτούς μέγα μέρος τους έλεγε «εγώ Ανδρουλάκη». 

Το Σάββατο και ολόκληρη την Κυριακή ήταν φανερό, αλλά κανένας δεν τολμούσε να το πει εύκολα. Ηταν τόσο έξω από τα στερεότυπα που είχαμε στο μυαλό μας, ώστε αυτό που βλέπαμε δυσκολευόμασταν να το θεωρήσουμε γενικό κανόνα. Η μεγάλη εικόνα μας ήταν δέσμια συνταγών που είχαν άγκυρες παλαιότερων εμπειριών και δεδομένων. Ας πούμε, «ο Παπανδρεϊσμός δεν χάνει ποτέ στο ΠΑΣΟΚ». Επίσης, «ο Λοβέρδος θα στηριχθεί από τη μεγάλη δεξαμενή των Νεοδημοκρατών». Ή «ο Ανδρουλάκης όλα τα στρογγυλεύει και ήταν χάλια στο debate». Τίποτε από αυτά δεν λειτούργησε στα κριτήρια των χιλιάδων ψηφοφόρων. Τι λειτούργησε; Αγνωστο, είναι πολύ νωρίς.

Προφανώς, η αίσθηση της ανανέωσης. Ο χώρος θέλει έναν νέο άνθρωπο, μια καινούργια φάτσα. Τα αποτελέσματα αυτό που ανέδειξαν με κραυγαλέο τρόπο είναι ότι οι παλιοί τα έφαγαν τα ψωμιά τους. Εκλεισε οριστικά ο κύκλος τους, ας προσφέρουν με οποιονδήποτε άλλον τρόπο, όχι πουλώντας όραμα. Είχαν την ευκαιρία τους παλιότερα, ό,τι έκαναν έκαναν. Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ είπε «πάμε για άλλα». Σύμφωνοι, αλλά αυτός ο καινούργιος, ο σαραντάρης με την κρητική προφορά, τι ακριβώς είναι; 

Μα είναι πλέον φανερό, τώρα που σιγά-σιγά καθαρίζει η εικόνα. Είναι ο τύπος που αρχικά μπορεί να τα βάλει με τον Τσίπρα. Με τη νεότητά του, με τον ευρωπαϊκό αέρα του; Με την κρητική ξεροκεφαλιά του; Με όλα μαζί, υποθέτω. Κι αφού τα βάλει με τον Τσίπρα που έχει βαλθεί να συλήσει το ΠΑΣΟΚ, τότε θα τα βάλει με αξιώσεις και με τον Μητσοτάκη ή τον διάδοχό του. Ο Ανδρουλάκης είναι αυτός που στις επόμενες εκλογές μπορεί να μετατρέψει την εκλογική σχέση ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ από 4 προς 1 (32%-8%) σε 2 προς 1. Γιατί όχι 1,5 προς 1; Και μετά, με τον Τσίπρα σε αποδρομή, ύστερα από νέα ήττα, και με τον Μητσοτάκη κουρασμένο μετά τη δεύτερη τετραετία, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη μπορεί να ξαναμπεί στο μεγάλο παιχνίδι της εξουσίας. Αυτή είναι η απλή σκέψη όσων τον ψήφισαν και ήταν η σκέψη των περισσοτέρων.

Αυτά τα πρώτα συμπεράσματα περιέχουν διάφορες βεβαιότητες. Ναι, ο Ανδρουλάκης μπορεί να κερδίσει άνετα και τον δεύτερο γύρο. Επίσης, φαίνεται ικανός να μην κατασπαταλήσει το πολιτικό κεφάλαιο που συσσωρεύτηκε με τη μεγάλη συμμετοχή με τη μέγιστη πολιτική έκπληξη που επιφύλαξε αυτή η συμμετοχή. Οσο για πιο μακρινά σενάρια, είναι νωρίς ακόμα να μας απασχολήσουν.

Και δυο κουβέντες για τους δευτερότριτους. Ο Λοβέρδος πάλεψε με αξιοπρέπεια, ως εκεί μπορούσε. Ο δε Γιώργος… αυτό το παιδί, όλα πάντα λάθος τα έκανε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News