Ο Κασσελάκης έκανε με το δεύτερο απανωτό κρούσμα αλλά ομολογουμένως αυτή τη φορά ακαριαία αυτό που έσερνε, στριφογύριζε, καθυστερούσε και τελικά δεν τόλμησε ποτέ να κάνει ο Τσίπρας. Να διαγράψει τον Πολάκη. Ναι, δεν τον έχει διαγράψει από τον ΣΥΡΙΖΑ (μετά είπε επί της ουσίας ότι παραμένει), από την Κ.Ο. τον ξεφορτώθηκε προς το παρόν, αλλά η κίνησή του προέβαλε όντως ένα προφίλ αρχηγικό. Ξαπόστειλε (παρότι μετά είπα ότι τον «αγαπά») τον μέντορα του, αυτόν που τον έβαλε στο παιχνίδι, και τον οποίο είχε αρχικά ανταμείψει με μια θέση υπερσυντονιστή των τομεαρχών.

Γιατί ποτέ ο Τσίπρας δεν τόλμησε να ακουμπήσει τον Πολάκη; Γιατί πάντα έκανε πίσω; Η συμβατική προσέγγιση έλεγε ότι τον φοβόταν. Oτι ζύγιζε τις συνέπειες που θα υπήρχαν για τον ΣΥΡΙΖΑ αν έφευγε και έκανε ένα δικό του μικρό, ακραίο μόρφωμα. Γιατί ήταν προφανές ότι εκπροσωπούσε και τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, αλλά και λίγο από Χρυσή Αυγή. Δεν είναι τυχαίο ότι αμέσως μετά τη διαγραφή του την Πέμπτη (25/7), αυτός που βγήκε να τον υπερασπιστεί ήταν ο Κυριάκος Βελόπουλος.

Αυτοί ήταν ίσως οι προβληματισμοί του Τσίπρα για τα κουκιά που θα έχανε το κόμμα, που μπορεί να έπαιξαν κάποιο ρόλο. Ομως ο Πολάκης, αυτός που μιλούσε με υπερηφάνεια για τα διπλά βιβλία, που απειλούσε να θάψει τους άλλους τρία μέτρα κάτω από τη γη, ήταν κάτι πολύ σημαντικότερο και βαθύτερο για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν η ψυχή του κόμματος εκείνου που έκανε έφοδο προς την εξουσία υβρίζοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους, ακόμη και τον ΠτΔ Κάρολο Παπούλια, χαρακτηρίζοντάς τους γερμανοτσολιάδες και προσκυνημένους.

Ο Τσίπρας έμοιαζε να είχε δημιουργήσει ένα κόμμα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Πολάκη. Και το εγχείρημα έσκιζε. Αρα ίσως και να φοβόταν μέσα του πως αν έκαιγε τον ιδεότυπο, δεν θα του έμενε τίποτα. Ισως και γι’ αυτό κατέστη τώρα εφικτή, από τον Κασσελάκη, η καθαίρεση του Πολάκη. Γιατί δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα από την εποχή του θριάμβου των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Ο Τσίπρας ήταν ουσιαστικά το alter ego του Πολάκη. Ο ένας συμπλήρωνε μαεστρικά τον άλλον. Το «τρία μέτρα κάτω από τη γη» ο Τσίπρας το έλεγε «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».

Κάποιοι λένε αναδρομικά ότι ο Τσίπρας έκανε λάθος που δεν έδιωξε τον Πολάκη και ότι τελικά το πλήρωσε στις εκλογές του 2023. Και παραπέμπουν στο μυθιστόρημα «Φρανκενστάιν» της Μαίρης Σέλεϊ, όπου το δημιούργημα εκδικείται τον δημιουργό του.

Αλλοι, παρατηρώντας την κοινή τους πορεία, υποστηρίζουν πως Τσίπρας, Πολάκης και τ’ άλλα παιδιά ήταν τελικά ένα και το αυτό. Φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό και το ίδιο πνεύμα: Δεν υπάρχουν όρια στα εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να κατακτήσει την εξουσία, και όταν την κατάκτησει δεν υπάρχουν όρια σε αυτά που μπορεί να κάνει για να εξοντώσει τους αντιπάλους του.

Αλλωστε, αυτοί που σήμερα σοκάρονται και εξεγείρονται με τις δυο απανωτές σεξιστικές επιθέσεις που οδήγησαν στη διαγραφή του Πολάκη από την κοινοβουλευτική ομάδα, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να συνυπάρχουν και να συναγελάζονται μαζί του όταν το κόμμα ήταν στην εξουσία. Το αντίθετο: τον έβρισκαν χαριτωμένο και λεβέντη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News