Αν ήταν μία φορά ανησυχητικό για εμάς το υμνητικό λογύδριο του Ντόναλντ Τραμπ για τον Ερντογάν τη Δευτέρα 7/4 (εδώ), φανταστείτε πόσο μειωτικό ήταν για τον Νετανιάχου, που καθόταν δίπλα του στον Λευκό Οίκο. Και άκουσε με τα αυτιά του τον πρόεδρο των ΗΠΑ να εκθειάζει εκείνον (τον Ερντογάν) που τον αποκαλεί (τον Νετανιάχου) «δολοφόνο που εκτελεί γενοκτονία» (genocidal murderer)…

Την Τετάρτη 9/4, οι κινήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, του (ΥΠΕΞ) Γιώργου Γεραπετρίτη και της (ΥΦΥΠΕΞ) Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου έφεραν κάποια εξισορρόπηση σε μια δύσκολη ημέρα (και) για τον Τραμπ, καθώς αναγκάστηκε (από τα ομόλογα, όχι τις μετοχές) να παγώσει τους νέους δασμούς του, πλην Κίνας (εδώ).

Σε ένα φαινομενικά άσχετο event, με κάτι τύπους που είχαν φέρει αυτοκίνητα στον περίβολο του Λευκού Οίκου –και που προφανώς ήταν στημένο από το επιτελείο του Τραμπ για να δείξει πως «όλα καλά, δεν συμβαίνει τίποτα» και να απαντήσει σε ερωτήσεις του press pool του Λευκού Οίκου για τους δασμούς– πετάχτηκε ένας δημοσιογράφος και τον ρώτησε για τη συνέντευξη Μητσοτάκη στην ιστοσελίδα Breitbart (εδώ) και στον δημοσιογράφο Μάθιου Μπόιλ.

Ο Τραμπ απάντησε ότι συμφωνεί με την προσέγγιση του έλληνα Πρωθυπουργού και είπε δυο καλές κουβέντες για τον Μητσοτάκη: Συμφωνώ με την πρόταση Μητσοτάκη για win-win συμφωνία με ΕΕ – Τον γνωρίζω, τον εκτιμώ (εδώ).

Οι αναφορές αυτές δεν είναι φυσικά λόγος να αντιδρούμε σαν «χάπατα» στη λογική «έλα, έλα, είπε και για εμάς». Είναι όμως αφορμή για κάποιες ψύχραιμες παρατηρήσεις:

♦ Πρώτον, στην Ευρώπη, εν μέσω εμπορικού πολέμου, φαίνεται ακόμη περισσότερο το κενό ή καλύτερα η «μαύρη τρύπα» της ηγεσίας, καθώς η Γηραιά Ηπειρος κρέμεται από την (ακροδεξιά, ας μη μασάμε τα λόγια μας) Μελόνι και τον αυταρχικό Ορμπαν, τους δύο groupies του Τραμπ, για να επικοινωνήσει με τον πρόεδρο των ΗΠΑ.

♦ Δεύτερον, το ερώτημα είναι αν η Ελλάδα, με Πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη, μπορεί να αξιοποιήσει το «νόμισμα» της σοβαρότητας και της λογικής στις μεγάλες κρίσεις, όπως το έκανε στο παρελθόν ο έλληνας ΠΘ με το Μεταναστευτικό και την πανδημία. Το αν η Ελλάδα μπορεί να παίξει ρόλο στην Ευρώπη. αλλά και διμερώς με τις ΗΠΑ. σε μια ακόμη κρίσιμη συγκυρία, όταν από Ευρωπαίους ο Τραμπ «βλέπει» μόνο τον Μακρόν (σχεδόν εθιμοτυπικά) και αντιμετωπίζει περίπου ως «αόρατη» την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, είναι ένα ερώτημα.

Πέρα από τον θαυμασμό για τους λεγόμενους strongmen (Πούτιν, Ερντογάν, Ορμπαν κ.ο.κ.), το «νόμισμα» της λογικής και των προτάσεων έχει άραγε κάποια θέση στη (γεω)πολιτική εξίσωση στην εποχή Τραμπ; Από ό,τι φαίνεται μπορεί να έχει, αρκεί κανείς να κινηθεί έξυπνά. Αυτό έκανε αυτή την εβδομάδα η ελληνική διπλωματία, και όλα φυσικά θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Και από όσα θα γίνουν στο άμεσο μέλλον – αναμεσά τους και η φημολογούμενη επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο, την οποία δεν αποκλείει πλέον ο Γεραπετρίτης.

ΥΓ: Η επιλογή του απόλυτα υποστηρικτικού προς τον Τραμπ Breitbart για τη συνέντευξη Μητσοτάκη ήταν μια ένδειξη ρεαλισμού από το διπλωματικό επιτελείο της κυβέρνησης, όπως η ενεργοποίηση της ομογένειας (βλέπε Φλόριντα) από την Παπαδοπούλου και η πληροφορία ότι άνθρωποι του ΥΠΕΞ πήγαιναν σε συνέδρια των MAGA (πώς άντεξαν, αλήθεια;) εδώ και δύο χρόνια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News