Τις άγιες ημέρες του Πάσχα συνετελέσθη ένα (διπλό) θαύμα. Την ώρα που τα πλήθη έσπαγαν κανάτια στους δρόμους -ή και στα κεφάλια κάποιων ανθρώπων- ο Στέφανος Κασσελάκης και ο Τάιλερ Μακμπέθ απολάμβαναν ιδιαιτέρως θερμής υποδοχής (με ασπασμούς και καλωσορίσματα) από τον σκληροπυρηνικό Μητροπολίτη Κερκύρας, Νεκτάριο, ο οποίος ελάχιστα λεπτά νωρίτερα είχε κατακεραυνώσει από άμβωνος το νομοσχέδιο για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια και όσους το ψήφισαν.

Είναι ο ίδιος Μητροπολίτης για τον οποίον ο Κυριάκος Βελόπουλος είχε δηλώσει λίγες ημέρες νωρίτερα ότι «Αυτός είναι άξιος Μητροπολίτης και όχι πολιτικάντης ρασοφόρος!», επειδή ο Νεκτάριος είχε πει ότι δεν ήθελε στην εκκλησία του όσους ψήφισαν το νομοσχέδιο. Οι κύριοι Κασσελάκης και Μακμπέθ, βέβαια, δεν ψήφισαν το νομοσχέδιο, καθώς κανείς από τους δύο τους δεν είναι βουλευτής. Αλλά και πάλι, όλην αυτήν τη σουρεαλιστική σκηνή, μόνο σε θαύμα μπορεί να την αποδώσει κανείς. 

Το δεύτερο θαύμα είναι ότι η ελληνική Αριστερά δείχνει να μετανοεί επιτέλους για όλα αυτά τα χρόνια κατά τα οποία «πάσχει (sic) από αντικληρικαλισμό», όπως έγραψε σε άρθρο του στο επίσημο έντυπο του κόμματος ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Σεβαστάκης, προσθέτοντας ότι «η Αριστερά έχει κόλλημα με τη θρησκεία». Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών. Ή μάλλον του Κασσελάκη. 

Ας φύγουμε από τα θαύματα, στα οποία παρόλα αυτά ο Στέφανος Κασσελάκης έχει πει ότι πιστεύει και ας προσπαθήσουμε να δουμε το όλο θέμα σοβαρά και κάπως ψύχραιμα. 

Τι κάνει η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Ξαναγράφει την ιστορία της Αριστεράς, εν ονόματι της οποίας θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να μιλάει συνολικά. Αυτό κάνει. Και το κάνει με ξετσίπωτο τρόπο. Και τη χειραγωγεί ιδεολογικά, ακόμη πιο ξετσίπωτα. Δεν είναι και δύσκολο. Ακριβώς όπως και ο ίδιος ο Κασσελάκης, πολλοί από τους ανθρώπους που συγκροτούν το εκλογικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ, αγνοούν πλήρως τι σημαίνει «Αριστερά», όπως αγνοούν και τους λόγους για τους οποίους καμία αριστερή πολιτική έκφραση δεν μπορεί να ταυτίζεται επίσημα και ανοικτά με καμία θρησκεία. Αυτό δεν είναι απλός αναθεωρητισμός, είναι ιδεολογικός ντανταϊσμός. Κι αν τους τα πεις αυτά, θα αρχίσουν να σου λένε για «αριστερόμετρα».  

Το ζήτημα δεν είναι αν είσαι αριστερός και πιστεύεις στον Θεό. Δεν απαγορεύεται αυτό, ούτε είναι αμοιβαίως αποκλειόμενα αυτά τα δύο. Το θέμα είναι η πολιτική εκμετάλλευση της πίστης. Η εργαλειοποίησή της σε επίπεδο ταύτισής της με κάποια πολιτική ιδεολογία. Οχι ότι δεν έχει ξαναγίνει, αλλά όλοι ξέρουμε από ποιους έχει γίνει (και συνεχίζει να γίνεται) και μετά βεβαιότητας αυτοί δεν ήταν αριστεροί· ήταν αυτοί που κυνηγούσαν τους αριστερούς. 

Προφανώς και είναι δικαίωμά του κυρίου Κασσελάκη να πιστεύει και στη θρησκεία και στα θαύματα και στον Αγιο Βασίλη. Προφανώς, επίσης, είναι δικαίωμά του να ηγείται ενός κόμματος του οποίου η ιδεολογική συγκρότηση θα περιστρέφεται γύρω από το παραδοσιακό τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Ο,τι θέλει μπορεί να κάνει και να λέει. 

Το γιατί επιμένει να το λέει «αριστερό» αυτό το κόμμα, διαστρεβλώνοντας πλήρως έννοιες, ιδεολογίες και την ίδια τη λογική, είναι απλό: Εμπορος είναι. Τον ΣΥΡΙΖΑ βρήκε στις εκπτώσεις, αυτόν πήρε. Τι θα πουλήσει υπό τη συγκεκριμένη επωνυμία, είναι άλλο ζήτημα. Αν αγοράσει κάποιος το εμπορικό σήμα της Tesla αύριο, μπορεί να το βάλει και πάνω σε αραμπά. Κάποιοι θα τον αγοράσουν. 

Μετά την πατριωτική Αριστερά, λοιπόν, ο Στέφανος Κασσελάκης φαίνεται να εισάγει και έναν άλλον παγκοσμίως καινοφανή όρο, τη θρησκευτική Αριστερά. Και έχει κοινό που δείχνει να το αποδέχεται. Ενα πολύ βασικό ερώτημα είναι έως πότε αυτό το συγκεκριμένο κοινό θα αποδέχεται και την ταμπέλα του «αριστερού». Πιθανώς όχι για πολύ, κι έτσι ίσως γλιτώσουμε από αυτόν τον πολιτικό αχταρμά. 

Μετά την Ανάσταση, ο Στέφανος Κασσελάκης ανέβασε στα social media κάποιες φωτογραφίες, με τη λεζάντα «Χριστός Ανέστη! Το φως της ελπίδας να λάμψει στην πατρίδα μας. Χρόνια πολλά σε όλες τις Ελληνίδες και σε όλους τους Έλληνες!». Από κάτω έχουν πάει εκατοντάδες άνθρωποι και απαντάνε «Αληθώς Ανέστη», «Ανάσταση Πατρίδας», «η Ανάσταση είναι η απόδειξη ότι ο Χριστός είναι σωστός» και τα λοιπά. 

Αν έκρυβε κανείς την αρχική ανάρτηση θα πίστευε ότι πρόκειται για το προφίλ του Βελόπουλου. 

Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ποιον από τους δύο αδικεί αυτή η σύγκριση. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News