Οποιοσδήποτε πιστεύει στην ανεξαρτησία κρίσιμων θεσμών και στη σημασία ενός μεταρρυθμιστικού προτάγματος σε δύσκολους καιρούς νομίζω πως νοιώθει μια βαθιά ικανοποίηση με την ανακοινωθείσα σήμερα από την κυβέρνηση απόφαση της ανανέωσης της θητείας του έλληνα κεντρικού τραπεζίτη. Σπάνια θα βρει κανείς μια απόφαση που συνδέει τόσο στενά την υπέρβαση των δυσκολιών του παρελθόντος με τη σταθερή και με αρχές διαχείριση των αβεβαιοτήτων του μέλλοντος.

Εκκινώντας από το παρελθόν, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η διατήρηση της ανεξαρτησίας κρίσιμων θεσμών όπως η Τράπεζα της Ελλάδος δεν υπήρξε ούτε αυτονόητη ούτε στερούμενη προσωπικού κόστους. Της σημερινής εξομάλυνσης της λειτουργίας των θεσμών προηγήθηκε μια περίοδος εντάσεων και απόπειρας διάχυσης της εξουσίας της προηγούμενης κυβέρνησης σε ανεξάρτητες δομές. Η απόπειρα αυτή συχνά λάμβανε τη μορφή συκοφαντικών επιθέσεων κατά προσώπων που ύψωναν το ανάστημά τους, σεβόμενοι το υψηλό αντικείμενο της αποστολής τους.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, θα σταθώ σε δυο στιγμές, που εκτιμώ πως συνδέονται στενά.

Η πρώτη αφορά στην ξέφρενη κούρσα προς την άβυσσο που ακολούθησε η χώρα την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουνίου 2015. Ο κ. Στουρνάρας δεν προτίμησε τότε τη σιωπή, αλλά τιμώντας τη θέση του, επισήμαινε διαρκώς στην Κυβέρνηση και την κοινή γνώμη τους κινδύνους που παραμόνευαν κάθε φορά που οι υπεύθυνοι για τη χάραξη της πολιτικής της χώρας προτιμούσαν να προβαίνουν σε ασκήσεις διεθνούς αυτοπροβολής και να παρουσιάζουν την εξπρεσιονιστική οικονομική πολιτική τους ως ρεαλιστική.

Η δεύτερη στιγμή (ή μάλλον στιγμές) αφορά στην ίδια τη συντελεσθείσα εξόφθαλμη προσπάθεια σπίλωσης ανθρώπων που διατηρούσαν την προσωπική τους ακεραιτότητα σε μια εποχή διολίσθησης προς τη φαιδρότητα. Μιλώντας για φαιδρότητα, ας αναλογιστούμε πως πριν λιγότερο από ενάμιση χρόνο, υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης επιχειρούσε να παγιδεύσει τον κ. Στουρνάρα καταγράφοντας παρανόμως συνομιλία τους. Εξάλλου, της κατασυκοφάντησης και προσπάθειας παγίδευσης δεν γλίτωσαν ούτε και πρόσωπα του οικογενειακού περιβάλλοντος του διοικητή, σε μια προσπάθεια συνολικής σπίλωσης που πια σταθερά αποκαλύπτεται από τα αρμόδια κατά το Σύνταγμα όργανα.

Ας μιλήσουμε όμως για το μέλλον: είναι δεδομένο ότι έχουμε μπροστά μας μια περίοδο κρίσιμη για την οικονομία, καθώς η υγειονομική κρίση σταδιακά μετατρέπεται σε μια γενικευμένη οικονομική αβεβαιότητα.

Μπροστά στην επερχόμενη κρίση, διαθέτουμε βέβαια τα όπλα του γενικού της χαρακτήρα και των μη ντετερμινιστικών της χαρακτηριστικών στα οποία αναφέρθηκα στο προηγούμενό μου άρθρο, όμως δεν πρέπει να λησμονούμε πως τα πράγματα σπανίως πηγαίνουν κατ’ ευχήν από μόνα τους: χρειάζονται θεσμοί και πρόσωπα οπλισμένα με τόλμη στις κρίσιμες θέσεις. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα είναι κομβικός, όσα κι αν επιχειρεί να αποφασίσει ή να υπονοήσει το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο. Η συμμετοχή του κ. Στουρνάρα στο ΔΣ της ΕΚΤ αλλά και η εκτίμηση με την οποία η τελευταία τον έχει περιβάλλει, μεταξύ άλλων τοποθετώντας τον στην προεδρία της Επιτροπής Επιθεώρησης, αποτελούν εχέγγυα για τον ρόλο και τον λόγο της χώρας μας στην πιο κρίσιμη καμπή της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News