Σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Grande», ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ρωτήθηκε για το «Mama», το viral τραγούδι των τελευταίων μηνών. «Το Μama το έχετε ακούσει;», ρώτησε ο δημοσιογράφος. «Δεν το έχω ακούσει, όχι. Όταν βλέπω τραγούδια στο YouΤube που έχουν μέσα σε τρεις μέρες δύο εκατομμύρια views, δεν τα ακούω», απάντησε ο κ. Μαχαιρίτσας.

Όταν του ζητήθηκε να διευκρινίσει γιατί, απάντησε ότι δεν το ακούει, γιατί ξέρει εκ των προτέρων ότι είναι μια αηδία και μια ηλιθιότητα. «Μπορεί και να μην είναι, αλλά λέω τώρα… Γιατί συνήθως, για να φτάσει το κοινό στα δύο και τρία εκατομμύρια views, σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Είναι σαν να βγαίνει ο τραγουδιστής, ξεβράκωτος στην πίστα και να γίνεται χαμός. Κάπως έτσι μου φαίνεται».

Παραδόξως, ούτε εγώ είχα ακούσει το «Mama», δεν έτυχε. Αλλά η απάντηση του κ. Μαχαιρίτσα με έβαλε σε περιέργεια, και το άκουσα. Κι όσο κι αν δεν είναι το στυλ των ακουσμάτων που προτιμώ, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι έχει μια δυναμική και του άξιζε να γίνει viral. Και είμαι σίγουρη ότι αν ήμουν έφηβη ή έστω, στην αρχή της δεκαετίας των είκοσι, θα είχα κολλήσει. Θα το άκουγα, με τα ακουστικά μου, καθισμένη στα σκαλοπάτια στο Σύνταγμα, χαζεύοντας τη ρημαγμένη χώρα, αιωρούμενη στον διαλυμένο της χωρόχρονο. Τόσο ακαταλαβίστικο, όσο ο τρόπος που τραγουδά ο Sin Boy. Τόσο ξεφτισμένο, όσο οι αξίες που περιγράφονται μέσα σ’ αυτό το τραγούδι.

Αν μπει κάποιος στον κόπο να διαβάσει τους στίχους, θα περάσει μπροστά του όλη η εποχή, μέχρι το βαθύ, σάπιο, κουκούτσι της. Θα δει τα φράγκα και την δόξα που σκεπάζουν τα πάντα και που θεωρούνται το μεγαλύτερο επίτευγμα του σύγχρονου ανθρώπου, θα δει τη δηθενιά της διασημότητας, θα δει τις προκαταλήψεις και τον μικροαστισμό μας, και βασικά θα δει την αντίδραση του νέου ανθρώπου. Που τα περιγράφει όλα αυτά σαν να τους ρίχνει μια ροχάλα, σαν να μας ρίχνει μια ροχάλα: «δεν θέλανε ν’ ανέβω, τώρα είναι okey. Πετάμε τα λεφτά τώρα για sneakers. Γυρίζω την Ελλάδα, μες στα clubs είμαι ο Blade. Για δυο μήνες μπροστά, δεν έχω ούτε ένα free date»

Αν είσαι έφηβος, το πιθανότερο να είχες κολλήσει με τον Sin Boy, παρά με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Και μάλλον, δεν θα έδινες δεκάρα τσακιστή, που ο τελευταίος σου την είπε για τη μουσική που ακούς και τους καλλιτέχνες που κάνεις viral σε δυο μέρες, μέσα από το YouΤube. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα είχες καν πάρει χαμπάρι τι είπε ο Μαχαιρίτσας για το «Mama», γιατί θα ήσουν όλη μέρα στο YouΤube, και σε άλλους εικονικούς ή πραγματικούς κόσμους, τους οποίους αφορούν τελείως διαφορετικά πράγματα, δηλώσεις, καλλιτέχνες.

Αν όμως έχεις περάσει την εφηβεία, και περιφέρεσαι στους εικονικούς κόσμους όπου η δήλωση αυτή γίνεται είδηση, δεν μπορείς να μην σχολιάσεις το απορριπτικό, μηδενιστικό της ύφος. Ένα ύφος που κουβαλά υπεροψία, σνομπισμό και αλαζονεία, μια εκ των προτέρων σχηματισμένη άποψη για τα πάντα, ακόμα και για όσα δεν έχεις δει. Αλλά που δεν μπαίνεις και στον κόπο να τα δεις. Τόσο πολύ τα υποτιμάς.

Φυσικά, ο καθένας έχει την άποψή του και την ελευθερία να την εκφράζει όπως θέλει. Απλώς, είναι κάπως στενόχωρο να βλέπεις καλλιτέχνες με εμπειρία και χρόνια πίσω τους, καλλιτέχνες που έχουν αγαπηθεί για το έργο και τον χαρακτήρα τους από τόσο πολύ κόσμο, να εκφράζονται τόσο απορριπτικά. Και είναι δυο φορές πιο στενόχωρο όταν η απόρριψή τους αφορά τις νέες πραγματικότητες. Γιατί, αυτό είναι τελικά το «Mama» του Sin Boy. Μια νέα πραγματικότητα, ένα κομμάτι της νέας γενιάς ανθρώπων, αντιπροσωπευτικό της δικής τους εκδοχής των πραγμάτων.

Μπορεί να το θεωρούμε αηδία, αλλά τουλάχιστον ας μπούμε στον κόπο να το ακούσουμε πρώτα για να το χαρακτηρίσουμε. Και γενικά, ας μπούμε στον κόπο να ακούσουμε, και να κατανοήσουμε τους νέους και τις δικές τους πραγματικότητες, ακόμα κι αν είναι αηδίες.

ΥΓ. Προφανώς, η πραγματικότητα των νέων δεν είναι μόνο το «Mama», είναι πολλά ακόμα. Αλλά είναι και αυτό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News