Αυτή ήταν μια καθωσπρέπει εκδήλωση στην οποία δέχθηκαν να παραστούν ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς. Βοήθησαν βεβαίως μερικά πράγματα. Την πρόσκληση απηύθυνε ο πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΕΑ) Γιάννης Χατζηθεοδοσίου και όχι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ η σύναξη για τα Bραβεία Επιχειρηματικότητας του ΕΕΑ έγινε στο Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος και όχι στον δρόμο. Επιπροσθέτως, το Επιμελητήριο θα γιορτάσει τον Απρίλιο του 2025 τα 100 χρόνια της ιστορίας του και όχι τα μόλις 50 που γιόρτασε στις 4 Οκτωβρίου το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Σχεδόν διπλάσια.

Στην πρώτη σειρά, λοιπόν, βρίσκονταν τη Δευτέρα οι εκπρόσωποι των κομμάτων. Τον Μητσοτάκη εκπροσώπησε ο υπουργός Ανάπτυξης, Τάκης Θεοδωρικάκος, άρα δεν υπήρχε ο κίνδυνος Καραμανλής και Σαμαράς να πέσουν πάνω του. Τι θα γινόταν όμως αν εμφανιζόταν κάποιος άλλος, εξίσου ή και περισσότερο ενοχλητικός; Θα μπορούσαν οι διοργανωτές, για παράδειγμα μέσω του πλάνου της ταξιθεσίας, να προβλέψουν —και ει δυνατόν να ελαχιστοποιήσουν— τις αμήχανες στιγμές;

Υπήρχαν περιθώρια; Μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν. Για παράδειγμα, ο επικεφαλής εθιμοτυπίας του Μπάκιγχαμ, Εντουαρντ Φιτζάλαν-Χάουαρντ (ο 18ος δούκας του Νόρφολκ), έχει τη φήμη του αυστηρού σε ό,τι αφορά το πλάνο της ταξιθεσίας του παλατιού. Με άλλα λόγια, δεν καταλαβαίνει από ρουσφέτια (εκτός βέβαια αν του το ζητήσει ο βασιλιάς Κάρολος). Χειρότερα είναι τα πράγματα σε ό,τι αφορά τις αποφάσεις που λαμβάνει ο Πανοσιολογιότατος Μονσινιόρος Χαβιέ Ντομίνγκο Φερνάντες Γκονσάλες, επικεφαλής εθιμοτυπίας του Βατικανού.

Σε ό,τι αφορά όμως το ΕΕΑ οι απόψεις διίστανται. Διότι υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι ο Σαμαράς θα μπορούσε απλά να πει στον Χατζηθεοδοσίου: «Γιάννη μου, σε παρακαλώ βάλε δίπλα μου τον Ανδρουλάκη, μη μου βάλεις τον Παππά».

Τώρα βέβαια είναι αργά. Δίπλα στον Σαμαρά κάθισε την Δευτέρα το βράδυ ο Νικος Παππάς, εκπροσωπώντας τον ΣΥΡΙΖΑ.  Οι δυο τους όχι απλά χαιρετήθηκαν με πλατιά χαμόγελα αλλά στη συνέχεια οι φωτογράφοι και οι κάμερες αποτύπωσαν τους μεταξύ τους χαριεντισμούς, τα γελάκια και τις ατάκες, σαν να πρόκειται για παλιόφιλους από τον στρατό. Πολιτικός πολιτισμός, κάτι παραπάνω ή κάτι άλλο;

Πολιτικός πολιτισμός ή καλύτερα μάθημα πολιτικού πολιτισμού, ήταν αυτό που έδωσε πριν από δέκα χρόνια ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, όταν πήγε, στα 96 του χρόνια, στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ίδρυση της ΝΔ και έσφιξε το χέρι του τότε προέδρου της, Αντώνη Σαμαρά, που το 1993 είχε ρίξει την κυβέρνησή του.

Το Σαμαράς – Παππάς (που ακολούθησε τη συνύπαρξη με τη Βασιλική Θάνου τον Ιούλιο στο Πολεμικό Μουσείο) ήταν κάτι άλλο. Το οποίο έμοιαζε περισσότερο —πάντα από την πλευρά του Σαμαρά— με αυτό που οι παίκτες του NBA αποκαλούν «in your face» όταν καρφώνουν τη μπάλα μπροστά σε έναν αντίπαλο: «Στα μούτρα σου».

Πού πήγαινε όμως το «in your face» του Σαμαρά; Στον Παππά; Δεν έμοιαζε η μεταξύ τους ατμόσφαιρα να είναι η συνέχεια του «θα σας πάω μέχρι τέλους» που δήλωσε στη Βουλή ο πρώην πρωθυπουργός το 2018, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έστηνε δέκα κάλπες για τη Novartis. Εκείνο μοιάζει να ξεχάστηκε πια σε ότι αφορά την τότε ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Τη Δευτέρα, ο Σαμαράς, έχοντας δίπλα του τον χαμογελαστό Νίκο Παππά, ήταν σαν να στέλνει μήνυμα ότι «άλλον θέλω τώρα να πάω μέχρι τέλους». Και, κυρίως, ότι όποιος είναι εναντίον του Μητσοτάκη είναι δυνάμει συνομιλητής του.

Κάπως έτσι βοήθησε στην κατανόηση της φύσης των διαφορών του με τον Πρωθυπουργό, επιβεβαιώνοντας όσα έχει πει η Ντόρα Μπακογιάννη περί προσωπικής πικρίας (εδώ), και τον διαχωρισμό που έκανε ανάμεσα στη δική του περίπτωση και σε αυτή του Καραμανλή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News