Ο Κυριάκος «παίζει» με τον Πρεμ Γουάτσα και ο Αλέξης με την Ρεγγίνα Βάρτζελη. Ανόμοια τα μεγέθη βέβαια, αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Κι όταν ο Αλέξης συναντιόταν εν μέσω ταρατατζούμ με τον Τραμπ και τον Πούτιν, ο Κυριάκος έβλεπε στα μουλωχτά τον Χρυσοχοΐδη και τη Μενδώνη για να τους προσφέρει υπουργείο σε κάποιο μακρινό μέλλον. Αλλάζουν οι καιροί, αλλάζουν οι ρόλοι, μεταβάλλεται το status των ανθρώπων. Αυτοί που σήμερα είναι συνώνυμα του δημόσιου τίποτα, μπορεί αύριο να αναδειχθούν στα assets μιας κυβέρνησης ή μιας ολόκληρης παράταξης. Το ίδιο εύκολα μπορούν επίσης να αποδείξουν για δεύτερη, τρίτη ή και τέταρτη φορά, ότι αυτό το σημερινό τους «τίποτα» είναι η μοναδική πραγματική διαχρονική τους ιδιότητα.

Στο τέλος, πάντως, στην ίδια ζυγαριά μπαίνουν και ζυγίζονται τόσο ο Γουάτσα όσο και η Βάρτζελη με τον Μπίστη. Διότι όσο έχουμε χορτάσει από μετακινούμενους πολιτευτές που μεταφέρουν το «τίποτα» τους από κόμμα σε κόμμα, άλλο τόσο έχουμε μπουχτίσει και από επενδυτές της αλλοδαπής που μπαινοβγαίνουν στο Μαξίμου με τις τσέπες τους γεμάτες ετοιμοξόδευτα δισεκατομμύρια που ποτέ δεν καταλήγουν σε κάποια πραγματική επένδυση. Τσιμπολογούν τα λίγα λεπτά δημοσιότητας οι μετακινούμενοι, τσιμπολογούν οι επενδυτές τα φιστίκια που τους κερνά ο πρωθυπουργός, αλλά και τα κόμματα και η χώρα παραμένουν τελικά στο ίδιο τέλμα. Κάτι συμβαίνει πάντα και μήτε αέρα ανανέωσης φέρνουν οι πολιτευτές, μήτε θέσεις εργασίας οι επενδυτές.

Θα μου πείτε ότι μάλλον αδικώ τον Γουάτσα, που ήδη έχει ρίξει μπόλικο χρήμα στην Eurobank, στην Eurolife, στα Praktiker και αλλού. Μπορεί και να τον αδικώ τον άνθρωπο, στο τέλος-τέλος δεν μας τα χρωστά ο Ινδοκαναδός, ευγενική προσφορά μας κάνει. Αλλά επειδή κι άλλοι συνάδελφοι του (από εμίρηδες πετρελαιάδες μέχρι ρώσους μαφιοζάδες και νοτιοαφρικάνους αδαμαντάδες) μας έκαναν αντίστοιχες μεγαλειώδεις προσφορές στο παρελθόν και τελικά μέναμε με τα 410 μεικτά (συν τα tips) του ντελιβερά, επιτρέψτε μου να κρατώ μικρό καλάθι μέχρι να δω το χρήμα του Γουάτσα να επενδύεται εδώ κι όχι στην Απω Ανατολή.

Αντιθέτως, η Βάρτζελη, ο Κοκκινοβασίλης και ο Πιπεριάς που πήγαν να ανανεώσουν και να ανασυγκροτήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να μεταφέρουν τις γνώσεις και τις δεξιότητες τους αλλού. Ούτε άλλη χώρα τους παίρνει, ούτε άλλο κόμμα τους θέλει. Μπορεί βέβαια η άποψη του Γιώργου Κασσάρα ή του Δημήτρη Παλαιοθόδωρου (κι αυτοί παλιοί Πασόκοι που πήγαν Κουμουνδούρου) να είναι ίσης πολιτικής πειστικότητας με το θρόισμα του αέρα ανάμεσα στα δέντρα του Εθνικού Κήπου, όμως τα δυο τους ψηφαλάκια (αυτών και των γυναικών τους) τα κουβαλάνε σίγουρα στο κόμμα που τους άνοιξε την πόρτα. Αντιθέτως, υπάρχει πιθανότητα ο αλλοδαπός επενδυτής να μας αφήσει μόνο τον λεκέ του παπουτσιού του στο κόκκινο χαλί που του στρώσαμε ή και το χρέος της σοκολάτας που έφαγε από το mini bar του ξενοδοχείου και δεν δήλωσε στην reception φεύγοντας.

Τέλος πάντων, όλα τα θέματα δεν είναι για πλάκα, αλλά αυτά που ζούμε μπορούν να ενεργοποιήσουν μόνο την ευεργετική αίσθηση του χιούμορ μας. Ενημέρωσε, λέει, ο Γουάτσα τον Κυριάκο ότι θα κάνει επενδυτική εκστρατεία υπέρ της Ελλάδας στους ζαπλουτίδηδες του εξωτερικού και η Βάρτζελη τον Γιώργο Παπανδρέου (ήταν διευθύντρια του πολιτικού του γραφείου) ότι θα πάει στον ΣΥΡΙΖΑ. Και ο μεν Κυριάκος του απάντησε «Do it, thank you», ο δε Γιώργος της απάντησε επίσης «Do it, why not?». Κι έτσι, ο μεν Πρωθυπουργός Μητσοτάκης απέδειξε πόσο φιλοεπενδυτικός είναι, ο δε πρώην Πρωθυπουργός Γιώργος πόσο χαλαρός και ανοικτόμυαλος παραμένει. Αυτά ακούω και τρελαίνομαι…

Εγώ, ως καλοπροαίρετος άνθρωπος, θα περιμένω και τις επενδύσεις που θα φέρει στην χώρα ο Γουάτσα και την ανάκαμψη που θα φέρουν στον ΣΥΡΙΖΑ η Βάρτζελη και ο Κοκκινοβασίλης. Κι ενώ θα περιμένω, θα γελάω – για να μην βάλω τα κλάματα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News