Είχα ρίξει από την περασμένη βδομάδα μια ματιά στη δημοσκόπηση της GPO που έγινε για λογαριασμό της powergame.gr. Τίποτα το αξιοσημείωτο ή το διαφορετικό στα αποτελέσματά της. Η ΝΔ προηγείται 12 μονάδες του ΣΥΡΙΖΑ, υπεροχή περίπου 20 μονάδων του Μητσοτάκη έναντι του Τσίπρα στην ικανότητα αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων της χώρας, καθώς και μια απολύτως λογική βαθμολόγηση των υπουργών, με βάση το σύστημα θετικές-αρνητικές γνώμες.

Και όμως, από την ανάγνωση εκείνου του πίνακα βαθμολόγησης, κάτι είχε μείνει στο πίσω μέρος του μυαλού μου και μ’ ενοχλούσε σαν πετραδάκι στο παπούτσι μου. Κάτι δεν μου πήγαινε καλά, κάτι προκαλούσε ανεπαισθήτως τη λογική μου. Επέστρεψα λοιπόν και ξανάβαλα κάτω τον πίνακα. Πρώτος ο Ν. Δένδιας με 68,6% θετικές και 22,9% αρνητικές γνώμες (και μάλιστα πριν από τη συνέντευξη Τύπου στην Άγκυρα), δεύτερος ο Ν. Παναγιωτόπουλος με 57,7% έναντι 24,3% (είδες τα στρατά;), τρίτος ο Β. Κικίλιας με 57,7% έναντι 35,8% (είδες η διαχείριση της πανδημίας;), τέταρτος ο Κ. Πιερρακάκης με 52,7% έναντι 20,02%.

Ωωωπ, εδώ ήταν! Ο Πιερρακάκης. Το βρήκα το χαλικάκι. «Τι σε ενόχλησε;» θα ρωτήσετε. «Το 52,7 θετικές γνώμες με 20,02 αρνητικές είναι σπουδαία βαθμολογία για τον νεαρό υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης». Δεν αντιλέγω, εξάλλου στον κατάλογο κάτω απ’ αυτόν βρίσκονται θηριώδη πολιτικά ονόματα με βαριά ιστορία, ακόμα βαρύτερα χαρτοφυλάκια στα χέρια τους και με βαρύτατους μηχανισμούς προσωπικής  διαφήμισης στην υπηρεσία τους. Η τέταρτη θέση δεν είναι μικρό επίτευγμα για έναν πρωτοεμφανιζόμενο στην αρένα της πολιτικής, σωστά;

Ισχύει, αλλά να το δούμε ίσως και αλλιώς; Πείτε μου ειλικρινά, από τι είδους πολίτες αποτελείται αυτό το 20,0% που θεωρεί αρνητική την υπουργική θητεία του Πιερρακάκη: Πώς ακριβώς σκέπτεται ο ένας στους πέντε Έλληνες, που (κατά τη δημοσκόπηση) αν αύριο το πρωί είχε πρωθυπουργική δύναμη, θα ξωπέταγε τον νεαρό υπουργό από την κυβέρνηση ως αποτυχημένο και θα έβαζε κάποιον άλλον, καλύτερο, στη θέση του; Να πω ότι δεν αναρωτιέμαι; Ε, θα πω ψέματα.

«Μα είναι το χαμηλότερο ποσοστό αρνητικών γνωμών σε όλη την κυβέρνηση» θα αντιτείνετε. Σύμφωνοι, αλλά δεν παύει ένας στους πέντε να τον λέει άχρηστο επί του αντικειμένου του. Διότι κάτι άλλο επί του οποίου μπορεί να τον κατηγορήσει δεν υπάρχει. Ούτε πολιτική προϊστορία έχει, ούτε πάθη σπέρνει, ούτε στις διαμάχες ανακατεύεται, ούτε οξύ ή ειρωνικό λόγο έχει, ούτε αντιπαθητική ή προκλητική προσωπική παρουσία διαθέτει. Όποτε μιλά, για τον ψηφιακό μετασχηματισμό και για το τεχνολογικό μέλλον της χώρας μιλά. Για ποιο λόγο λοιπόν να τον αντιπαθήσουν; Συνεπώς, αυτό που δεν τους κάνει είναι η υπουργική του δραστηριότητα.

Αναρωτιέμαι το λοιπόν, αυτός ο ένας στους πέντε δεν πήγε να εμβολιαστεί, δεν μπήκε ποτέ στην άυλη συνταγογράφηση, δεν χρειάστηκε ποτέ SMS για την πανδημία, δεν μπήκε σε ψηφιακή πλατφόρμα να βγάλει αστραπιαία κάποιο πιστοποιητικό ή δεν άκουσε κανέναν ποτέ να λέει πόσο διευκολύνθηκε από το τάδε ή το δείνα μέτρο του Πιερρακάκη; Αποκλείεται. Την ύπαρξη ανθρώπων που δεν έχουν επαφή με τα τεχνολογικά εργαλεία και τις ψηφιακές διευκολύνσεις, την καταλαβαίνω. Εξάλλου δίπλα στο 57,2-20,02 υπάρχει και ένα 27,1% που δηλώνει «δεν ξέρω-δεν απαντώ». Η 90χρονη θεία μου Μαριγούλα στο χωριό δεν ξέρει τι κάνει ο Πιερρακάκης, λογικό. Αλλά εκείνοι που λένε κατηγορηματικά «αποτυχημένος»;

Θα ήταν μια καλή επόμενη ερώτηση σε όλους αυτούς το «γιατί;» ή το «τι θα θέλατε από ένα υπουργό ψηφιακής πολιτικής;» Να δούμε πώς διάβολο το ‘χουν στο μυαλό τους. «Μα τι ήθελες δηλαδή» θα μου πείτε, «να πάρει 100% θετικές ψήφους και μηδέν αρνητικές; Τι είναι ο Πιερρακάκης, κανένας άγιος; Θα ‘χει τα αρνητικά του κι αυτός». Προφανώς θα τα έχει, απλώς επί του παρόντος τα ξέρουν η οικογένειά του και οι δέκα φίλοι του. Ο ένας στους πέντε Ελληνες πούθε τα έμαθε και τα αξιολόγησε;

«Τι το ψάχνεις;» θα μου ξαναπείτε, «αυτό το 20% είναι ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει μανιωδώς έναν αντι-Πιερρακάκη) που τον καταψηφίζουν μόνο και μόνο επειδή είναι υπουργός του Μητσοτάκη. Δεν τους ενδιαφέρει αν κάνει καλά, μέτρια ή άσχημα την δουλειά του. Αντε μέσα σ’ αυτούς να βάλεις κι ένα 0,5% τεχνοφοβικούς».

Χαίρω πολύ, αναγνώστες μου. Οπότε λύθηκε το μυστήριο. Το χαλίκι στο παπούτσι μου που μ’ ενοχλούσε, ήταν η επαναβεβαίωση ότι ένας στους πέντε συμπατριώτες μου είναι φανατικός χαχόλος που αρνείται τη διευκόλυνση και την ευημερία του προκειμένου να μη διαψευστεί η ιδεοληψία του. Και εις ανώτερα λοιπόν…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News