Είναι πολύ εύκολο να μιλήσεις υποτιμητικά για τον Γιώργο Αγγελόπουλο. Ενας παίκτης ριάλιτι, που έκανε γκελ στο κοινό και καταφέρνει, μέσω αυτού, να υπάρχει και να μας απασχολεί. Αυτή, όμως, είναι η πρώτη ανάγνωση, η οποία σίγουρα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την επιτυχία του συγκεκριμένου ανθρώπου, η οποία συνεχίζεται, από τη συμμετοχή του στο «Survivor», μέχρι σήμερα.

Ο Γιώργος Αγγελόπουλος έπεσε σαν κομήτης στις οθόνες μας, όταν το παραπάνω παιχνίδι ξεκίνησε τον πρώτο κύκλο του, σε μια παραλία του Αγίου Δομίνικου. Αγαπήθηκε όσο κανένας άλλος, γιατί, όπως έχουν διαπιστώσει ακόμα και ειδικοί, κοινωνιολόγοι εν προκειμένω, αναλύοντας την περίπτωσή του, ενσάρκωνε τον καλόκαρδο λαϊκό ήρωα, εκείνον τον τύπο που αγωνίζεται για τη νίκη και την ανάδειξη, δίκαια και έντιμα. Μαζί με τους κοιλιακούς και τους καλοσχηματισμένους μυς, που έσταζαν ιδρώτα κάτω από τον εξωτικό ήλιο, και την αγάπη του για τα θεία, η οποία εκφραζόταν με παθιασμένο σταυροκόπημα του γυμνού θώρακος επί της άμμου κάθε τρεις και λίγο, καταλαβαίνει κανείς γιατί ο Ντάνος έγινε το απόλυτο hit του ριάλιτι. Και θα παρέμενε το προσκήνιο της δημοσιότητας, κέρδιζε – δεν κέρδιζε το έπαθλο εκεί.

Το ότι όμως παραμένει στο προσκήνιο μέχρι σήμερα, τρία χρόνια μετά, είναι μια άλλη ιστορία. Σίγουρα, δεν είναι κάτι που το καταφέρνεις μόνο με τη στάμπα του λαϊκού παιδιού και τους κοιλιακούς φέτες, ούτε μπορεί να σου το εξασφαλίσει η αναγνωρισιμότητα μιας συμμετοχής σε ριάλιτι, ή ακόμα και η νίκη σ’ ένα τέτοιο παιχνίδι. Πόσοι και πόσοι έχουν σηκώσει τηλεοπτικά έπαθλα και τον επόμενο χρόνο, δεν τους θυμάται ούτε ο καμεραμάν που τους μαγνητοσκοπούσε.

Ο Γιώργος Αγγελόπουλος είναι από τους ελάχιστους παίκτες ριάλιτι που πετυχαίνουν να εξαργυρώσουν την προβολή τους. Και ίσως ο μόνος που έχει καταφέρει να διατηρήσει την τιμή της μετοχής του ψηλά, τόσα χρόνια μετά τη νίκη του. Μέσα στο σύννεφο της τηλεοπτικής αστερόσκονης, όπου τα πρόσωπα λάμπουν και σβήνουν σε κλάσματα δευτερολέπτου μπροστά μας, αυτός έχει καταφέρει να κρατάει το φως του σταθερά αναμμένο. Οχι μόνο επειδή είναι ο Ντάνος, αλλά επειδή κάτι κάνει.

Ο Ντάνος, των κοιλιακών και των αγωνισμάτων, έγινε ηθοποιός. Ορισε για τον εαυτό του μια επαγγελματική κατεύθυνση και φαίνεται να μένει πιστός στην πορεία που επέλεξε ν’ ακολουθήσει. Παίζει σε σίριαλ, έκανε το ντεμπούτο του σε ταινία –έστω στο «Χαλβάη 5-0» του Σεφερλή–, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι σύντομα θα τον δούμε και στο θέατρο. Πολλοί τον υποτίμησαν στην αρχή, για την ακρίβεια τον έκραξαν άσχημα που τόλμησε να μπει στα χωράφια της υποκριτικής, αλλά αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, είναι πολύ καλύτερος από πολλούς ηθοποιούς με τη βούλα που βλέπουμε στο γυαλί.

«Τι είναι ο Ντάνος; Είναι ηθοποιός; Ποιος τον έβαλε να παίξει στο σίριαλ; Σε ποιο κανάλι; Να μην τον βάζανε. Σε λίγο καιρό θα πέσει ο Ντάνος. Δεν μένεις πολύ καιρό όταν ανεβαίνεις έτσι. Κατεβαίνεις και μάλιστα ανώμαλα» δήλωνε η Ρούλα Πατεράκη σε κάποια εκπομπή, δύο χρόνια πριν, τότε που ο Γιώργος Αγγελόπουλος έκανε το πρώτο τηλεοπτικό του βήμα. Πριν από λίγες μέρες, σε άλλη εκπομπή, δήλωσε: «Δεν τον ξέρω καλά τον Ντάνο, αλλά αν έχω μια επαφή μαζί του και δω ότι τα καταφέρνει, βεβαίως να παίξω μαζί του».

Ανακάλυψα αυτές τις δύο δηλώσεις τυχαία, είναι το τέλειο παράδειγμα μετατόπισης από τον αρνητισμό σε μια πιο θετική στάση. Αυτή τη μετατόπιση κέρδισε ο Γιώργος Αγγελόπουλος στη μετα-Survivor εποχή. Κατάφερε να νικήσει την υποσυνείδητη υποτίμηση με την οποία βλέπεις τους παίκτες των ριάλιτι, ακόμα κι αν είναι Ντάνοι. Αυτή είναι η πραγματική του νίκη, και όχι εκείνη που πέτυχε στην παραλία του Αγίου Δομίνικου κάποτε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News