Ενας βασικός κανόνας στη ζωή και στην πολιτική είναι να βάζεις τον πήχη εκεί όπου μπορούν να φτάσουν οι δυνάμεις σου, έτσι ώστε να μην περνάς από κάτω. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και των χθεσινών εσωκομματικών εκλογών του για την προεδρία του κόμματος και τη σύνθεση της Κεντρικής Επιτροπής, η αλήθεια είναι ότι τον πήχη της συμμετοχής δεν τον έθεσε μόνη της η Κουμουνδούρου. Εβαλε το χέρι της και η Χαριλάου Τρικούπη! Αποτέλεσμα; Ο Τσίπρας πέρασε τελικώς από πάνω, ξυστά μεν, αλλά πάντως χωρίς να τραυματιστεί, ενώ οι περισσότεροι ήταν βέβαιοι ότι θα έβγαινε από αυτή τη διαδικασία βαριά τραυματισμένος. Τα 172.000 μέλη που έχει από χθες ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μεν οριακά λιγότερα από τα 180.000 που ψήφισαν την περασμένη Κυριακή για να ξαναγίνει το ΚΙΝΑΛ, ΠΑΣΟΚ, όμως είναι πολύ περισσότερα από όσα προέβλεπαν ακόμη και κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που έλεγαν μέχρι πρότινος ότι «ένας εξαψήφιος αριθμός θα είναι θαύμα».

Αυτό που συνέβη χθες συνιστά για τον Τσίπρα μια μεγάλη εσωκομματική νίκη και, ταυτόχρονα, του ξαναδίνει το πλεονέκτημα μέσα στον ευρύτερο παραταξιακό χώρο της Κεντροαριστεράς. Δεν αλλάζει, όμως, τη δυναμική σε ό,τι αφορά τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων και παρά τους πανηγυρισμούς του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να τεκμηριώσει το συμπέρασμα ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα στις εκλογές», όπως δήλωσε ο ίδιος.

Να τα ξεκαθαρίσουμε: Η χθεσινή διαδικασία, η εκλογή δηλαδή του αρχηγού από όσους θα προσέρχονταν στις κάλπες για να εγγραφούν ως μέλη την ώρα της εκλογής, αλλά και η εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση των ήδη εγγεγραμμένων μελών του κόμματος, ήταν προϊόν εσωκομματικού συμβιβασμού ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και την «Ομπρέλα», που εκπροσωπεί την εσωκομματική αντιπολίτευση. Αυτός ο συμβιβασμός ουσιαστικά έδωσε στον Τσίπρα τη δυνατότητα να αποδείξει στην εσωκομματική κάλπη ότι μπορεί να συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό μελών, τα οποία προσήλθαν για να τον ψηφίσουν, χωρίς αντίπαλο, ως αρχηγό του κόμματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αριθμούσε πριν ξεκινήσει αυτή η διαδικασία μόνο 40.000 μέλη. Αυτά έγιναν 61.000 μετά το πρόσφατο συνέδριο, οπότε έγινε και η σχετική καμπάνια προσέλκυσης μελών, τα οποία θα είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν την Κεντρική Επιτροπή. Χθες, όμως, μέσα σε μία ημέρα, τα μέλη έφτασαν τα 172.000, λόγω της δυνατότητας που δόθηκε να εγγραφούν όσοι ήθελαν να ψηφίσουν για τον αρχηγό. Ο Τσίπρας, λοιπόν, είναι πλέον εκλεγμένος από μια πολύ ευρύτερη βάση μελών έναντι της Κεντρικής Επιτροπής. Και ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται «με τη βούλα» ένα σαφώς αρχηγικό κόμμα, στο οποίο στην πραγματικότητα ουδείς θα μπορεί να αμφισβητήσει τον πρόεδρο, ακόμη και ύστερα από εκλογική ήττα.

Συνεπώς, ο αρχηγικός ΣΥΡΙΖΑ λύνει τα χέρια του Τσίπρα, που πλέον έχει την άνεση να κινηθεί με λογική ηγέτη μεγάλου συστημικού κόμματος, χωρίς ιδιαίτερη εξάρτηση από εσωκομματικές ισορροπίες. Ουσιαστικά, για τον Τσίπρα αυτή είναι η δεύτερη φορά που του δίνεται η ευκαιρία να προχωρήσει μπροστά μέσα από μια εσωκομματική σύγκρουση. Η πρώτη ήταν το καλοκαίρι του 2015, όταν έκανε τη μνημονιακή στροφή και την οβιδιακή μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ που οδήγησε στη διάσπασή του. Τότε, η σύγκρουση τον οδήγησε σε εθνικές εκλογές, η μετεξέλιξη όμως του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κεντροαριστερό κόμμα δεν συνέβη τελικά, καθώς προτίμησε να συγκυβερνήσει ξανά με τον Πάνο Καμένο, σφραγίζοντας την πρωθυπουργική θητεία του μετά την περιπέτεια ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ Νο 1, με το σίκουελ ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ Νο 2!

Το ερώτημα είναι εάν ο Αλέξης Τσίπρας θα επιχειρήσει τώρα αυτό που δεν κατάφερε τα προηγούμενα χρόνια. Αν, δηλαδή, ο αρχηγικός ΣΥΡΙΖΑ των 172.000 μελών θα μπορέσει να γίνει ένα σύγχρονο αστικό κόμμα της Κεντροαριστεράς για να διεκδικήσει με αξιώσεις τη διακυβέρνηση του τόπου, αν όχι την επόμενη (που είναι εξαιρετικά δύσκολο), έστω τη μεθεπόμενη τετραετία. Δύσκολο στοίχημα, πολύ απαιτητικό, αλλά στην πολιτική, ποτέ μη λες ποτέ!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News